مبارزان کمونیست
ما مسئولیم!
اسد حیدری
سپیدە قلیان هم دست بە اعتصاب غذا زد. این خبر کوتاە از هر حرف و لغتش درد و رنج و در عین حال مقاومت میبارد. ساناز و امیر حسین دیگر رمق چندانی ندارند و اعتصاب غذا دارد کارش را با این عزیزان میکند، از اسماعیل بخشی خبر چندانی در دست نیست، جعفر و دیگران هم سرنوشتشان و وضعیتشان نامعلوم است.
این رفقا بهمراە دهها و صدها تن دیگر در زندان هم تحت شدیدترین فشارها، تضییقات و بیحقوقی و بیحرمتی همچنان میرزمند و اکنون جان شیرینشان را وثیقە پیشبرد مبارزە شان و دفاع از حرمت و کرامتشان قرار دادەاند.
سوال جدی مقابل همە آنانی کە امکان تلاش گستردە و موثری در دفاع از اسیران هم طبقەای را داشتند و کماکان دارند اینستکە آیا ما اهمیت در خوری بە موضوع و تلاش گستردەای در دفاع از آنان را در دستور کار گذاشتەایم؛ آیا همە ظرفیتها را برای عقب راندن رژیم و بیرون آوردن عزیزانمان از چنگ این دژخیمان را بکار گرفتەایم؟
مخاطبین این سئوالات همە ما در داخل و خارج، منفرد و متشکل را شامل میشود. همە آنانی کە در مبارزە و آرمان این رفقا خود را شریک و سهیم میدانند.
آیا این همە توان ماست؟ اگر این همە ظرفیت و عمل ماست، موجبی ندارد جمهوری اسلامی عقب بنشیند ، فشار زیادی را متوجە خود بداند و نگرانی جدی ای در نگهداشتن این عزیزان در اسارت داشتە باشد.
جنبش ما موظف است بفوریت اقدامات جدی و رزمندەای را در دستور بگذارد، از اعتراض ملایم طومارنویسی و نامە اعتراضی و غرولند سندیکایی عبور کند و نیروی مادی، طبقاتی و انسانیش را بمیدان عمل جدی و خیابانی بیاورد. اگر امروز شهرهای مختلف و مقابل سفارتخانەهای رژیم صحنە اعتراضات روزانە و خشمگین مردم منزجر از حاکمیت سیاە اسلامی و دفاع از فعالین زندانی نباشد، اگر در هر اعتراض کارگری و تودەهای مردم ناراضی، خواست آزادی فوری زندانیان و فعالین کارگری و مدنی یک خواست فوری و پیگیر و چشمگیر نباشد، ممکن است هر بلایی بر سر اسرایمان بیاورند و ما کوتاهی کردەایم.
در دفاع از رفقای دربندمان باید همە خط کشیها و تفاوتهای فکری و بینشی را حاشیەای و نامربوط اعلام کرد و مشترکا همە نیروهایی را کە آزادی زندانیان سیاسی و فعالین کارگری و اجتماعی و مدنی را مسئلە خود میدانند بمیدان کارزاری وسیع فراخواند. این مهم دست نیروها و جریانات چپ و سوسیالیست را میبوسد، اگر این جریانات میخواهند مربوط، موثر و در خور توجە جامعە و مردم محروم ایران بمانند، این یکی از آن لحظات تاریخی است کە در عمل مسئول و موثر واقع شوند.
حمایت مادی و معنوی از خانوادە زندانیان از دیگر اقدامات ضروری در شرایط حاضر است. این رفقا و خانوادەهایشان نباید خود را تنها و زیر فشار روحی و مادی بیابند. خارج کشور و فعالین سیاسی مقیم خارج کشور در حمایت مادی از خانوادەهای این عزیزان میتوانند نقش مهمی داشتە باشند، اگر کارگران و مردم محروم در داخل، جملگی زیر فشار خورد کنندە بیکاری و گرانی و هزینەهای سرسام آور زندگی، خود در مضیقەاند و بلحاظ مادی امکان بدوش کشیدن بار مالی حمایت از زندانیانشان را ندارند، ما در خارج کشور با اندکی همت میتوانیم این نقیصە را جبران کنیم و در عوض فعالین داخل، بلحاظ روحی و معنوی و پشتیبانی و در کنار آنها بودن را تامین کنند.
جمهوری اسلامی جنگی رو در رو و فرسایندە را علیە شرافتمندترین فرزندان و برادران و خواهران ما پیش میبرد، باید این رژیم ضد کارگر و ضد آزادی و حرمت انسانی را عقب راند و از کردە جنایتکارانەاش پشیمان کرد. ما قدرت اینرا داریم اگر با درایت و جسارت و بدور از خلق تنگیهای سکتی و سازمانی در ایشل و قامت طبقاتیمان ظاهر شویم و عمل کنیم .
ما بسیاریم و نیروی شگرفمان را هنوز بمیدان نکشیدەایم. برایی اتحاد و عمل موثر دفاع از اسیران طبقە کارگر را بیازماییم و بە رژیم سرمایداران فاسد تحمیل کنیم.
برگرفته از صفحه فیس بوک رفیق اسد حیدری
***
