نامه سرگشاده به سازمان بین‌المللی کار

 

از: کمپین برای آزادی کارگران زندانی (Free them now!)

به:   آقای گیلبرت هانگبو دبیر کل سازمان بین‌المللی کار

چرا سازمان بین‌المللی کار در مورد نقض منظم حقوق کارگران و مردم در ایران سکوت کرده است؟

چرا سازمان بین‌المللی کار عوامل یک دیکتاتوری قاتل ضد کارگری را به عنوان اعضای خود می‌پذیرد؟

جناب گیلبرت هانگبو!

شما باید به خوبی آگاه باشید که پایه های حکومت اسلامی ایران بر اعدام و کشتار کارگران و مردم گذاشته شده است. موج گسترده اعدامها  از جمله اعدام کودکان، سازمان دادن تروریسم در سطح بین المللی، فاجعه اخیر انفجار مرگبار بندر رجایی و جانباختن دهها نفر، جنایت در معادن و محیط های کار و از جمله قتل 53 معدنچی در طبس، شلیک موشک به هواپپمای مسافربری اوکراینی و کشتار ۱۷۷ سرنشین آن در دی ماه ۹۸، کشتار هزار و پانصد نفر در خیزش مردمی در آبان ۹۸، و کشتار صدها نفر در خلال خیزش زن زندگی آزادی اقلامی از این جنایت اند.  عفو بین‌الملل در ۲ سپتامبر ۲۰۲۰ گزارشی تکان‌دهنده با عنوان «زیر پا گذاشتن انسانیت در ایران ادامه دارد» منتشر کرد که جزئیات بازداشت‌ها، شکنجه‌ها، اعترافات اجباری، ناپدیدشدن‌های اجباری و تجاوزات جنسی به بازداشت‌شدگان را شرح می‌دهد.

-این حکومت در جریان انقلاب زن زندگی آزادی در سپتامبر 2022 با سرکوب و کشتار مقابل مردم ایستاد و بیش از ۵۰۰ نفر را به قتل رساند، ده‌ها هزار نفر دستگیر و صدها نفر با شلیک مستقیم به یک یا هر دو چشم نابینا کرد. کمیته حقیقت‌یاب سازمان ملل نیز در گزارش خود، مقامات جمهوری اسلامی را به ارتکاب نقض جدی حقوق بشر در جریان و پس از اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» متهم نمود. از جمله قتل، زندان، شکنجه، تجاوز، ناپدیدسازی اجباری و خشونت جنسی که همگی مصداق جنایت علیه بشریت هستند.

پس از سرکوب اعتراضات در خیابان، حکومت بر سرکوبها و جنایاتش شدت داد. از جمله در سال گذشته دست‌کم ۹۷۵ نفر به دار آویخته شدند . اکنون نیز شماری بسیار در لیست اعدام  قرار دارند که در میانشان چهره هایی چون عباس دریس و شریفه محمدی دو فعال کارگری و زنان معترضی چون پخشان عزیزی و وریشه مرادی را می بینیم.

زندانیان با «اعدام خاموش» یعنی محروم‌سازی از درمان پزشکی یا تجویز اجباری داروهای روان‌گردان، تحت فشار و شکنجه قرار دارند. جنایات جمهوری اسلامی بی‌شمارند و موارد ذکر شده تنها بخش کوچکی از این وحشی‌گری‌ها را نشان می‌دهد.

– زندانیان از طریق “اعدام خاموش” یعنی محرومیت از درمان پزشکی یا تجویز اجباری داروهای روان‌گردان، تحت فشار و شکنجه قرار دارند. جنایات جمهوری اسلامی بی‌شمارند و و موارد ذکر شده تنها بخش کوچکی از این وحشی‌گری‌ها را نشان می‌دهد.

-یک مورد اخیر از جنایات جمهوری اسلامی انفجار مرگبار در بندر رجایی بود که حکومت عامل اصلی آن بود. در این انفجار دهها  نفر در آتش سوختند و جانباختند ، ۱۲۴۲ نفر مصدوم شدند.

– در ژوئن ۲۰۲۴، عفو بین‌الملل اعلام کرد که آپارتاید جنسیتی باید به‌عنوان جنایت در حقوق بین‌الملل شناخته شود تا تلاش‌ها علیه رژیم‌هایی که تبعیض سیستماتیک جنسیتی اعمال می‌کنند، تقویت شود. این بیانیه بازتابی از  تأثیر جهانی انقلاب «زن، زندگی، آزادی» است.

علاوه بر اینها، جمهوری اسلامی کنوانسیون‌های سازمان بین‌المللی کار درباره حق اعتصاب، اعتراض، تجمع و چانه‌زنی جمعی را زیر پا گذاشته است ، حقوقی که کارگران ایرانی باید برای دستیابی به آن‌ها به‌طور مستمر مبارزه کنند.

در حال حاضر، بیش از ۳۵ فعال برجسته کارگری و معلمان، به همراه بسیاری از زندانیان سیاسی، در زندان به سر می‌برند. بسیاری دیگر به حبس محکوم شده‌اند و در هر لحظه ممکن است برای اجرای حکم احضار شوند. این فعالان و خانواده‌هایشان با شرایط مالی بسیار دشواری روبرو هستند.

آقای هانگبو!

لیست جنایات جمهوری اسلامی بسیار وسیع است.  هر یک از موارد  ذکر شده به‌تنهایی برای تحریم چنین رژیمی کافی است. مردم ایران خواهان بایکوت کامل جمهوری اسلامی به‌خاطر تمام جنایاتش و محاکمه تمامی اعضای سران آن هستند.

میدانید و بارها کارگران و ما فریاد زده ایم که مسئولین به اصطلاح «خانه کارگر» که به عنوان نماینده کارگران ایران در سازمان بین‌المللی کار (ILO) عضویت دارند، خود  در قتل و سرکوب کارگران نقش مستقیم داشته‌اند و از عناصر جنایتکار جمهوری اسلامی هستند؟

واقعیت تاسف‌بار این است که جمهوری اسلامی با وجود همه این سرکوب‌ها و اعدام‌های شدید، هنوز عضو عضو سازمان بین‌المللی کار باقی مانده است.

با توجه به اینکه کنفرانس سالانه سازمان بین‌المللی کار در حال برگزاری است، ما این پرسش‌ها را از شما و نشست شما مطرح می‌کنیم. فعالان کارگری و مردم معترض ایران اعتراض خود را بارها  از طریق نامه‌ها و بیانیه‌ها با ILO  مطرح کرده‌اند — اما تاکنون و تاکنون هیچ پاسخی دریافت نکرده‌اند.

با چنین کارنامه‌ای از جنایت، رژیم جمهوری اسلامی نمی‌تواند و نباید عضو سازمان بین‌المللی کار باشد. به دلیل جنایات روزانه‌اش علیه کارگران و مردم ایران، باید از این سازمان اخراج شود. جمهوری اسلامی باید در سطح جهانی بایکوت و از ILO اخراج شود.

شهلا دانشفر سخنگوی کمپین برای آزادی کارگران زندانی

کاظم نیکخواه مسئول روابط بین المللی Free Them Now

Shahla.daneshfar2@gmail.com

https://www.free-them-now.com/