مبارزان کمونیست
اقتصاد عمیقا بحران زده و فلج جمهوری اسلامی عملا جامعه را به سمت تعطیلی سوق داده است. حکومت در تامین ابتدایی‌ترین نیازهای روزمره مردم، ناتوان است و این وضعیت هر روز وخیم‌تر میشود. قطعی‌های متوالی برق، قطع و اختلال سیستم گاز و جیره‌بندی آب و آلودگی هوا و به خط قرمز رسیدن هوای تنفسی در بسیاری از شهرها، زندگی مردم را با معضلات و رنج و عذابی فاجعه‌بار همراه کرده است.
با قطعی‌های مکرر برق تولید در بسیاری از رشته‌ها مختل و نیمه‌تعطیل شده است. راه‌حلی که حکومت در پیش گرفته تعطیل مراکز تولیدی است. برای نمونه کارخانه‌های فولاد و سیمان به دستور وزارت کشور از امروز ۲۵ اردیبهشت به مدت دو هفته تعطیل شدند. قطعی‌های برق از یک‌سو باعث کمیابی و نایابی بخشی از کالاهای مورد نیاز مردم شده و از سویی دیگر بیکارسازی‌های وسیعی را به دنبال داشته است. ساعت کار مدارس نیز به شش صبح تا یک و نیم بعد از ظهر تغییر کرده و شرایط دشواری را برای دانش‌آموزان و معلمان ایجاد کرده است. میلیون‌ها نفر از نوزادان و کودکان خردسال تا سالمندان و بیماران بویژه در مناطق گرمسیر بدون ساده‌ترین امکانات خنک‌کننده هوا رها شده‌اند. زندگی بویژه در این مناطق به جهنمی برای مردم محروم از همه چیز تبدیل شده است.
اقتصاد تحت حاکمیت جمهوری اسلامی چیزی جز فقر و محرومیت غیر قابل توصیفی برای دهها میلیون نفر از مردم نداشته است. گرانی سرسام‌آور، بیکاری‌های وسیع، کمبود کالاها، حقوق‌های ناچیز و نپرداختن حقوق‌ها، هزینه‌های سرسام‌آور درمان و دارو و هزار مشکل دیگر همیشه بخش جدایی‌ناپذیری از اقتصاد جمهوری اسلامی بوده است. اکثریت عظیم مردم سال‌هاست عوارض خردکننده این اقتصاد را بر دوش داشته‌اند. اکنون با شروع فصل گرما، قطعی برق نیز به معضلات عدیده مردم اضافه شده و تمام این عوارض مخرب با فشاری چندین برابر بر دوش مردم سنگینی میکند. بطور مشخص سیستم درمان و بیمارستان‌ها به نحوی فاجعه‌بار با اختلالات همراه بوده و امسال این معضل از همیشه بدتر است و حتی گزارشاتی از انجام عمل جراحی زیر نور شمع منتشر شده است. معضلات دیگر هم از همه سال‌های قبل وسیع‌تر و جدی‌تر است.
بطور واقعی مشکل اساسی نه کمبود برق است و نه کمبود گاز و آب. مشکل سیاست‌ها و پروژه‌ها و رویکرد مخرب و ضد مردمی حکومتی و مافیای حاکم است که ذره‌ای برای زندگی مردم ارزش قائل نیست و در سیاست‌هایش رفاه و آسایش مردم جایی ندارد. اقتصاد قاچاق و رانت‌خواری، سرمایه گذاری‌های وسیع برای تغذیه تروریسم، فساد و دزدی و دستگاه گسترده تقلب و چپاول، در کنار تحریم‌های بین‌المللی که نتیجه سیاستهای رژیم است، تخصیص بودجه کلان به دم و دستگاه کثیف مذهب تا کنترل زنان و مردم معترض لاقیدی به زیرساخت‌های رفاهی علت اصلی همه مصائب از جمله قطعی برق و کمبود گاز و مشکلات آب در کشور است.
قطع برق و همراه با آن قطع آب و گاز به همه ما مردم مربوط است و همه ما را باید به عکس‌العمل وادارد. از کارگران و معلمان تا دانش‌آموزان و دانشجویان، از بازنشستگان تا بیماران و کادر درمان، از نانوایان تا مغازه‌داران و میلیون‌ها مردم محروم از ساده‌ترین امکانات زندگی، همه ما در شرایط وخیم و بشدت غیر انسانی گرفتار شده‌ایم. مقابله با این وضعیت نیز تنها از طریق مبارزه سیاسی متحدانه و سراسری همه ما ممکن است. هم اکنون اعتراضاتی به قطعی برق هر روز در گوشه‌ای از کشور سر بلند کرده است. کارگران در شهرک‌های صنعتی، نانوایان، بازاریان، ساکنین مناطق گرم و بخش‌های دیگری از مردم به تناوب در اعتراض به اختلال در زندگی و کسب و کار خود تجمع و اعتراض می‌کنند. این اعتراضات می‌تواند گسترده‌تر و همبسته‌تر و سراسری‌تر شود. باید حکومت را زیر فشار اعتراضات و اعتصابات ناچار کرد که به هر طریق ممکن مشکل قطع برق و مشکل کمبود گاز و آب را با بودجه‌گذاری جدی هرچه سریع‌تر حل کند. باید با اعتراضات و اعتصابات گلوی مافیای حاکم را گرفت. جواب مردم در جامعه‌ای که دارای منابع سرشار اقتصادی است، “بادبزن و آفتابه” نیست. ما مردم باید بتوانیم زندگی کنیم. حکومتی که نمی‌تواند حتی جریان برق و آب و گاز را که ابتدایی ترین نیازهای زندگی مردم است، تامین کند باید گورش را گم کند تا ما مردم خود زندگی‌مان را سازمان دهیم. اعتصاب و اعتراض و تجمع تنها راه حل مشکلات ماست!
حزب کمونیست کارگری ایران
۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۴، ۱۵ مه ۲۰۲۵
