| ۸۲ سازمان حقوق بشری: یک نهاد سازمان ملل نباید شریک اعدام‌های مواد مخدر باشدسازمان حقوق بشر ایران همراه با هشتادویک سازمان و نهاد ایرانی و بین‌المللی مدافع حقوق بشر با صدور بیانیه‌ای، خواستار آن شدند که ادامه‌ی همکاری «دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد» (UNODC) با جمهوری اسلامی ایران به توقف اعدام‌های مربوط به مواد مخدر مشروط شود.آن‌ها از آغاز یک کارزار بین‌المللی فراگیر در این باره خبر داده‌اند.در این بیانیه آمده است: «اگر هزینه این اعدام‌ها را برای جمهوری‌اسلامی بالا نبریم، بیم آن می‌رود که در ماه‌های آینده صدها نفر به اتهام‌های مرتبط با مواد مخدر اعدام شوند. ما از تمام نهاد‌ها و فعالان حقوق‌بشری و کنشگران سیاسی می‌خواهیم تا در یک کارزار جهانی ویژه برای توقف اعدام‌های مرتبط به جرائم مواد مخدر شرکت کنند.»محمود امیری‌مقدم، مدیر سازمان حقوق بشر ایران، با ذکر این‌که «در سال گذشته جمهوری‌اسلامی با هدف ارعاب جامعه و پیشگیری از اعتراض، دست کم ۴۷۱ نفر را با اتهام‌های مرتبط به مواد‌مخدر اعدام کرد بدون آنکه هزینه‌ای برایش داشته باشد»، گفت: «هدف از این اقدام مشترک، حساس کردن بیشتر جامعه‌جهانی و افکار عمومی نسبت به اعدام متهمان مواد‌مخدر در ایران و بالا بردن هزینه سیاسی این اعدام‌ها برای حکومت است. اعدام بیش از یک نفر در روز به بهانه جرائم مرتبط با مواد‌مخدر باید برای مردم و جامعه جهانی به امری تحمل‌ناپذیر تبدیل شود».فراخوان به اقدام مشترک برای توقف اعدام‌های مرتبط با مواد مخدراعدام یا قتل عمد حکومتی مهم‌ترین ابزار جمهوری‌اسلامی برای هراس‌افکنی در جامعه و حفظ قدرت است. پس از آغاز خیزش «زن، زندگی، آزادی»، جمهوری‌اسلامی به اجرای احکام اعدام شتاب بیشتری داد و در سال ۲۰۲۳ دست‌کم ۸۳۴ نفر را اعدام کرد.افرادی که به اتهام‌های مرتبط با مواد مخدر بازداشت شدند، بیش از نیمی از اعدام‌های سال ۲۰۲۳ را تشکیل می‌دهند. ۴۷۱ اعدام متهمان مواد مخدر هیچ هزینه‌ای برای حکومت نداشته است.این افراد اغلب متعلق به اقشار تهی‌دست و به‌حاشیه‌رانده‌شده‌ی جامعه‌اند. آمار اعدام شهروندان مناطق اتنیکی، به‌ویژه کردها و بلوچ‌ها، به نسبت جمعیت‌شان در ایران، بسیار بالاست. در سال ۲۰۲۳ شهروندان بلوچ یک‌سوم اعدام‌های مواد مخدر را تشکیل دادند.متهمان جرائم مواد مخدر بدون دادرسی عادلانه و براساس اعترافات گرفته‌شده زیر شکنجه توسط دادگاه‌های انقلاب به اعدام محکوم می‌شوند و اغلب دسترسی به وکیل انتخابی ندارند.اعدام متهمان مواد مخدر واکنش درخور بین‌المللی نداشته و اعدام روزانه‌ی آن‌ها با سکوت رسانه‌ای همراه است. همین امر باعث شده تا جمهوری‌اسلامی نسبت به سه سال پیش با کمترین هزینه اعدام‌های مرتبط با جرائم مواد‌مخدر را ۱۸ برابر افزایش دهد.از سوی دیگر «دفتر مقابله با مواد‌مخدر و جرم سازمان‌ملل متحد» که در زمینه مبارزه با قاچاق مواد مخدر با جمهوری اسلامی همکاری می‌کند، نه تنها هیچ واکنشی به افزایش شدید اعدام‌های مرتبط با جرائم مواد مخدر نشان نداده است، بلکه در سال گذشته یک قرارداد جدید همکاری هم با جمهوری‌اسلامی امضا کرد. این همکاری علاوه بر مشروعیت دادن به اعدام‌های حکومت، از طریق کمک‌های مالی و تجهیزاتی منجر به اعدام‌های بیشتر می‌شود.اگر هزینه این اعدام‌ها را برای جمهوری‌اسلامی بالا نبریم، بیم آن می‌رود که در ماه‌های آینده صدها نفر به اتهام‌های مرتبط با مواد مخدر اعدام شوند. ما از تمام نهاد‌ها و فعالان حقوق‌بشری و کنشگران سیاسی می‌خواهیم تا در یک کارزار جهانی ویژه برای توقف اعدام‌های مرتبط به جرائم مواد مخدر شرکت کنند. هدف این کارزار انعکاس صدای بی‌صداترین قربانیان ماشین اعدام و ارعاب حکومت است. ما همچنین از «دفتر مقابله با مواد‌مخدر و جرم سازمان ملل متحد» می‌خواهیم که هرگونه همکاری با جمهوری‌اسلامی را مشروط به توقف کامل اعدام‌های مواد مخدر کند. نهاد‌های امضاء‌کننده: ۱. سازمان حقوق بشر ایران۲. کمیته بین‌المللی علیه اعدام۳. کارزار جهانی نه به اعدام در ایران۴. ائتلاف جهانی علیه مجازات اعدام۵. کانون مدافعان حقوق بشر (شیرین عبادی)۶. باهم علیه مجازات اعدام۷. سازمان بین‌المللی کاهش آسیب۸. جمعیت حقوق بشر کردستان- ژنو۹. حال وش۱۰. کمپین فعالین بلوچ۱۱. شبکه حقوق بشر کردستان۱۲. شش‌رنگ (شبکه لزبین‌ها و ترنسجندرهای ایرانی)۱۳. سازمان حقوق بشری کردپا۱۴. سازمان حقوق بشر اهواز۱۵. عدالت برای ایران۱۶. مرکز اسناد حقوق بشر ایران۱۷. نهاد حقوق بشر مردم آذربایجان در ایران- آهراز ۱۸. گروه حقوق بشر بلوچستان۱۹. کمپین حقوق بشر ایران۲۰. سازمان اتحاد برای ایران۲۱. سازمان حقوق بشری هه‌نگاو۲۲. سازمان حقوق بشری هانا۲۳. رسانک۲۴. همه حقوق‌بشر برای همه در ایران۲۵. اتحاد برای پایان‌دادن به اعدام‌ها در ایران۲۶. بنیاد مرکز سانی (ایالات متحده آمریکا)۲۷. به قابیل دست نزنید۲۸. سازمان لغو مجازات اعدام در عراق۲۹. گزینه‌های نجات لیبریا۳۰. آکات بلژیک۳۱. اتحادیه مسیحی برای پیشرفت و دفاع از حقوق بشر (جمهوری دموکراتیک کنگو)۳۲. گروه پشتیبانی متقابل (گواتمالا)۳۳. تمرکز بر مجازات اعدام (ایالات متحده آمریکا)۳۴. جمعیت کلیدی و آسیب‌پذیر تانزانیا۳۵. پروژه عدالت در مجازات اعدام (استرالیا)۳۶. عدالت الئوس، دانشگاه موناش استرالیا۳۷. آکات آلمان۳۸. ائتلاف آلمان برای لغو مجازات اعدام۳۹. انجمن فدرال پناهندگان ویتنامی در جمهوری فدرال آلمان۴۰. کارگروه عدالت انتقالی (کره جنوبی)۴۱. سازمان فرانسوی اومانیتی دیاسپو۴۲. فدراسیون حقوق بشر ایتالیا۴۳. سازمان سلام برای دموکراسی و حقوق بشر (حوزه خلیج فارس)۴۴. آکات فرانسه۴۵. کمیته آزادی زندانیان سیاسی۴۶. انجمن پژوهشگران ایران۴۷. جمعیت حقوق بشر آذربایجان – ارک۴۸. کانون خاوران۴۹. نیکا، شبکه ایرانیان خواهان آزادی و دموکراسی۵۰. کمپین برای آزادی کارگران زندانی۵۱. سازمان آلمانی زنان برای آزادی۵۲. همبستگی با انقلاب مردم ایران- فرانکفورت و ماینز۵۳. صدای ایرانیان- فرانکفورت۵۴. برمش- صدای زنان بلوچستان۵۵. انجمن بین المللی پزشکان و کادر درمان ایران (آیفا)۵۶. انجمن اقدام برای حقوق بشر۵۷. کانون سیمرغ کِبِک۵۸. انسان آزاد (آلمان)۵۹. کادر درمان برای دموکراسی و حقوق بشر- برلین۶۰. بنیاد نه‌مران۶۱. استقلال و برابری پایدار زنان۶۲. اعدام کودکان را متوقف کنید۶۳. سازمان هانای رۆژهەلات۶۴. البرز- گروهی از حامیان خیزش زن-زندگی-آزادی (پاریس)۶۵. فدراسیون کامیونیتی‌های تَرامِلی۶۶. سازمان هوار هلپ آلمان۶۷. شبکه ایرانیان نروژ۶۸. انجمن همبستگی برای ایران۶۹. مینه‌سوتا برای ایران۷۰. همه برای ایران (سوئیس)۷۱. مرکز حقوق بشر زاگرس۷۲. مرکز گزارشگران حقوق بشر کردستان۷۳. فوروم همبستگی ایرانیان نروژ۷۴. زن -زندگی-آزادی ملبورن۷۵. فمینسیتا بن (فعالان ایرانی فلینتا در بن آلمان)۷۶. کانون حامیان عدالت۷۷. سازمان قدرت بین‌المللی زنان۷۸. مسیر همبستگی برای ایران (کِبِک کانادا)۷۹. پزشکان داوطلب کردستان۸۰. گروه رِو ایران۸۱. زن زندگی آزادی دارمشتات۸۲. گروه زنان کردستان ایران |