پاسخ غرب به دادگاه بین المللی: انتقام از مردم غزه

خطر گسترش جنگ

آذر ماجدی

طبق گزارش فرانچسکا آلبانز، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد: “روز بعد از آنکه دادگاه بین المللی دادگستری اعلام کرد اسرائیل احتمالا دارد در غزه نسل کشی می کند، چند حکومت تصمیم گرفتند که سهمیه خود را به صندوق کمک های سازمان ملل به فلسطین قطع کنند.”

جلوگیری از ورود آب و غذا به غزه یکی از دلایل اتهام نسل کشی به اسرائیل است؛ در نتیجه دولتهای غربی، منجمله آمریکا و بریتانیا تصمیم گرفتند که برای کم کردن گناه اسرائیل، خودشان عملا جلوی دسترسی مردم غزه به غذا و نیازهای اولیه را بگیرند. این دولت ها با این عمل کار اسرائیل را آسان کردند. دیگر لازم نیست اسرائیل از ورود غذا جلوگیری کند، اصلا غذایی نخواهد بود که اسرائیل بخواهد مانع ورود آن شود. این پاسخی است که قدرت های بزرگ “نظم جهانی” به حکم دادگاه دادگستری بین المللی داده اند. آنها دارند از دادگاه و حامیانش انتقام می گیرند. باید توجه داشت که این حکم حتی اسرائیل را محکوم نکرده است؛ فقط توصیه کرده که از نسل کشی ممانعت کند.

نسل کشی اسرائیل در غزه بسیاری از ماسک ها را درید. پرده از روی حقایق کنار زد. تمام برج “تمدن و حقوق بشر و آزادی و دموکراسی” حکومت های غربی فرو ریخت. گویی هر بمبی که اسرائیل بر سر مردم غزه فرو می ریزد، هر کودکی که تکه پاره می کند، هر بیمارستانی که با خاک یکسان می کند، تَرکش های آن به برج تمدن دروغ و فریب حاکمان نظم جهانی اصابت می کند. هیات حاکمۀ آمریکا و دولت های غربی افشاء شده اند. از پس از جنگ دوم جهانی هیچگاه این چنین فضای بی اعتمادی به هیات حاکمه و روایت حاکم در جوامع غربی وجود نداشته است. اغراق نمی کنیم. موضوع اجلاس اخیر مجمع اقتصادی جهانی در داوس “بازسازی اعتماد” بود. بازسازی اعتماد جامعه و شهروندان به دولت ها.

تمام حباب ایدئولوژیک هیات حاکمه غرب ترکیده است. قدرت را کاملا در دست خود متمرکز کرده اند؛ سرکوب و سانسور را بشدت افزایش داده اند. تمام رسانه ها کاملا تحت کنترل است ارزش هایی که به آن می بالیدند: دموکراسی، آزادی، بشردوستی، تمدن، جملگی آنچنان نخ نما شده که فقط “امپراطور” نسبت به آن متوهم است. همه می بینند و بعضا فریاد می زنند که “امپراطور برهنه است” اما فعلا گوشی بدهکار نیست. نه تنها اشغال و تصرف کامل غزه عملا دارد به پایان می رسد؛ گسترش جنگ برنامه و هدف آمریکا و دولت های ناتو است. عملا دارند شرایط جنگی را در اروپا نیز برقرار می کنند. دولت سوئد از خطر جنگ صحبت می کند؛ فنلاند سربازگیری اجباری و همگانی را تصویب کرده است؛ دولت بریتانیا دارد از ضرورت سربازی اجباری صحبت می کند.

در پی گسترش جنگ در منطقه، حمله به ایران یکی از اهداف محتمل است. بخشی از هیات حاکمه آمریکا بر طبل جنگ با و حمله به ایران می کوبد. این جنگ اسرائیل نیست، این جنگ آمریکا و تروریسم دولتی است که اسرائیل به پیش می برد. اگر آمریکا کمک خود را به اسرائیل قطع کند اسرائیل قادر نیست یک روز به جنگ ادامه دهد. شرایط بسیار خطیر است. این بار کدام کشور باید به سرنوشت افغانستان، عراق، لیبی و سوریه دچار شود؟ از نقطه نظر تروریسم دولتی بهترین کاندید ایران است.

در این میان نقش اپوزیسیون دست راستی ایرانی، ناسیونالیسم پرو غرب، سلطنت طلبان در تحریک جنگ بسیار کثیف و گویاست. این مزدوران عملا از آمریکا و اسرائیل درخواست بمباران و حمله نظامی به ایران می کنند. شرکت پر حرارت این اپوزیسیون با پرچم های شیرو خورشید در تظاهرات پرو اسرائیل نقش و جایگاه این نیروی متحجر، مرتجع و مزدور را بخوبی آشکار می کند.

این دار و دسته ماهیت کثیف خود را کاملا آشکار کرده اند. روشن است که اینها امیدی به اینکه یک روز با خواست مردم چه از طریق انقلاب یا انتخابات آزاد به سر کار بیایند، ندارند. به روشنی دیده اند که چگونه خیزش انقلابی مردم دست رد به سینه شان زد. ما گفته بودیم که این اپوزیسیون دست راستی فقط از طریق کودتاهای رژیم چنجی می تواند به قدرت برسد. خودشان هم می دانند. امیدشان اینست که آمریکا و غرب به ایران حمله کند و راه قدرت گیری آنها را باز کند. باید چهره و ماهیت این مزدوران را وسیعا آشکار کرد. اینها دشمنان مردم اند. ویرانی جامعه و فلاکت مردم را دارند از آمریکا و اسرائیل با التماس درخواست می کنند. افغانستان، عراق، لیبی و سوریه جلوی چشم شان است و با این وجود به آمریکا و اسرائیل التماس می کنند که به ایران حمله کند.

دنیا در یک پیچ خطرناک قرار گرفته است. خطر جنگ و ویرانی گسترده تر دنیا را تهدید می کند. ارتجاع جنایتکار تمام رخ در مقابل جامعه ایستاده و می تازد. سازماندهی یک جنبش اعتراضی رادیکال و وسیع برای عقب نشاندن این تعرض وحشیانه تنها راه مقابله با این جنگ طلبی است. باید کوشید جنبش گسترده و جهانی که در دفاع از مردم فلسطین و در محکومیت اسرائیل و تروریسم دولتی غرب به میدان آمده محکم و استوار به مبارزه خود ادامه دهد.

اول فوریه 24