کدام یک غیرممکن است؟
ناصر اصغری
یکی از نویسندگان سایت “بورژوا” به نام شلاله صحافی در مطلبی تحت عنوان ” سوسیالیسم، فقدان عقلانیت اقتصادی” نکاتی را سر هم کرده که اشاره به چند نکته حول آن حائز اهمیت اند. ایشان دو انتقاد که از طرف همفکرانش به سوسیالیسم می شود را عنوان کرده و در نتیجه مبارزه برای سوسیالیسم را وقت تلف کردن نتیجه گرفته است. دو انتقادی که او به آن اشاره کرده: ١) نظامی که در آن کنترل تمام منابع و عوامل تولید در اختیار دولت باشد، بدترین استبداد است. ٢) تفکری که بر “از هر کس به اندازه توانش و به هر کس به اندازه نیازش” بنا باشد، مال تنبل‌هاست. وی در ادامه مطلبش جواب مدافعان استالین، هیتلر! و مائو را می دهد که قبول ندارند نظام آنها سوسیالیستی بودند. (جدی بودن ایشان و سایتی که مطالب ایچنینی را نشر می دهد، همین است که مژده “سوسیالیست بودن” هیتلر را هم به ما داده است.)
من نمی دانم سایت “بورژوا” و نویسندگان آن از سوسیالیسم چه تصویری در ذهن دارند. اما آنچه که دنیای امروز را به سوی نابودی می‌برد، سیطره بورژواها بر وسایل تولید و در خدمت گرفتن آن برای ریخت و پاش تعداد انگشت شماری و به تباهی کشاندن زندگی بیش از ٩٩ درصد بقیه است. نمی دانم این جماعت چه تصویری از برابری در ذهن دارند، اما آنچه که جلوی چشمان ما در حال اتفاق افتادن است، تشدید تضاد و تخاصمات طبقاتی است که روز به روز شدیدتر هم می شوند. این تضاد و تخاصمات خود را در به چالش کشیدن وضعیت موجود در چهار گوشه جهان به نمایش گذاشته است.
نویسنده سایت “بورژا” نظرات یکی از اقتصاددانان “اقتصاد مکتب اتریشی” که گفته است: اقتصاد سوسیالیستی غیرممکن است را جالب می داند و خود را در آن جبهه می بیند. اما، با تمام ضعفی که سوسیالیسم امروز از خود نشان داده است، حقیقتا کدام یک غیرممکن به نظر می رسد؛ در کنترل نگه داشتن وسایل تولید توسط یک بخش بسیار اندک جامعه و در نتیجه در کنترل گرفتن حق حیات دیگران، یا سوسیالیسم!؟ اینها برای ادامه حیات دائم در حال تولید بمبهای هسته ای هستند. میلیاردها میلیارد دلار خرج وسایل و نهادهای تخریب دنیا و کشت و کشتار انسانها کرده اند. نان شب کودکان را با سرکوب فیزیکی و تحمیق مذهبی از آنها دریغ کرده اند. واقعا کدام اقتصاد غیرممکن است! اقتصادی که با سیطره داشتن بر دنیا فقط در مدت کمتر از سیصد و نهایتا چهارصد سال اینچین بر خود می بالد، یا اقتصادی که آرزو و امید بشریت در طول تاریخ بشریت بوده و فقط برای رسیدن به یک دنیای عاری از ظلم و ستم و استثمار انگیزه زندگی بوده؟! بله، زمان سیصد – چهارصد سال زمان زیادی به نظر می آید. اما هیچ چیزی از زمان نسبی تر نیست! سه و یا چهار روز در طول زندگی بعضی از موجودات زمان بسیار درازی است، چه برسد به سیصد و یا چهارصد سال، اما این مدت زمان در تاریخ بشریت و تکامل مثل یک دانه بذرک در کوه اورست است. جامعه طبقاتی در تاریخ بشریت یک دوره بسیار کوتاهی بیش نبوده و انتظار هم نمی رود خیلی بیشتر از این هم عمر کند. اینکه تعدادی در نهادهائی مثل “مکتب اتریشی” و “مکتب شیکاگو” و “سایت بورژوا” زندگی کردن و لذت بردن از زحمات انسان را برایش “غیرممکن” می دانند، فقط نشان از بیخبری آنها از تنفری است که انسان از جامعه طبقاتی پیدا کرده است.
٤ فوریه ٢٠١٨