در مورد پدیده اعتیاد
مصاحبه تلویزیون پرتو با ابوبکر شریف زاده
کاروان درسید: اعتیاد در جامعه ایران به یک اپیدمی تبدیل شده و هر روز ابعاد بیشتری به خود میگیرد. برای شروع بحث برای بینندگان ما بگوئید اعتیاد چیست؟ جامعه چگونه دچار آن شده اگر کوتاه تاریخچه مواد مخدر را توضیح دهید؟
ابوبکرشریف زاده: مواد مخدر این بلای خانمانسوز سابقه بسیار طولانی دارد. اما روشن است که در قدیم و گذشته دور به شکل حال و در ابعاد و دسته بندی و فرمهای مختلف امروز نبوده و از همان اوایل مواد مخدر عمدتا ممنوع بوده و استفاده از مواد خصوصا تریاک بیشتر جنبه تفنن داشته است. تریاک گیاهی است بنام کوکنار از خانواده شقایق یا خشخاش که از قدیم تولید شده و مصارف دارویی و صنعتی بسیاری داشته است از جمله مورفین. خشخاش پس از رسیدن میوه آن که به صورت کپسول است با خراشیدن کپسول شیره ای سفید رنگ وغلظ بدست می آید که با خشک کردن آن ماده ای قهوه ای رنگ بنام تریاک حاصل می شود. این از قدیمی ترین نوع مواد مخدر است که در حدود ۳۴۰۰ سال قبل از مسیح شناخته شده و برای اولین بار سومریها بودند که تریاک را بمانند گیاهی که شادی آور است پیدا کردند و از آن بسیار محدود استفاده می کردند. بعد از سومریها دکترهای آشوری مواد مخدر را در زمینه های طبی بکار گرفته اند. همچنانکه امروز نیز در تولید بخش وسیعی از داروهای مسکن و آرام بخش از مواد مخدر و مشتقات مرفین استفاده می شود.
در دهه های اخیر در ابعاد جهانی و ویرانگر، نه فقط در طب و دارو بلکه به عنوان بزرگترین سلاح و مخربتر از هر سلاح کشتار جمعی به جان و مال مردم افتاده است. مواد مخدر بعنوان یک کالای پر درآمد بعد از نفت، توریسم، و سلاح با ۱۵۰۰ میلیارد دلار در آمد برای دولت ها و مافیای بین المللی مقام چهارم تجارت جهانی را بخود اختصاص میدهد. اما با این شتابی که می تازد و متاسفانه در بورس است شاید در آینده نه چندان دور در تجارت مقام اول را بگیرد. امروز انواع مواد مخدر از جمله تریاک، هروئین، حشیش، کوکائین، ماری جوانا، خشخاش، شیشه، کراک، آمفتامین کریستال یا قرص عشق و نهایتا برنز و نخ دو ماده ای هستند که اخیرا وارد ایران شده است. انواع مواد مخدر در اقصی نقاط جهان به هر سوراخ سنبه ای سر کشیده است و روزانه از میان شهروندان بویژه ضعیف ترین اقشار قربانی میگیرد .در مورد میزان مصرف مواد مخدر ایران مقام اول را دارد. یعنی سالانه بیش از ۵۰۰ تن مواد مخدر استفاده می شود که از طریق دولت و باندهای مافیای مواد مخدر برای تباه و نابودی بخش وسیعی از مردم در جامعه دست به دست میشود. در کشورهای اروپائی بطور متوسط ۹۵ تن، در پاکستان و افغانستان ۸۰ تن، جنوب و شرق آسیا ۷۵ تن، هند ۶۷ تن و در آمریکا حدود ۶۰ تن سالانه مواد مخدر مصرف می شود. نتیجه مصرف این کالا به قیمت نابودی زندگی و جسم و روان میلیونها انسان تمام شده است. خساراتی که بسادگی ترمیم پذیر نیست.
کاروان درسید: کدام طیف یا طبقه ای بیشتر در گیر یا گرفتار مواد مخدر هستند؟
ابوبکرشریف زاده: طبق آمار بیشترین طیف گرفتار این بلای ویرانگر کارگران و قشر کم درآمد جامعه هستند هر چند اعتیاد در میان طبقات صاحب قدرت و مرفه هم وجود دارد. اما با توجه به امکاناتی که در اختیار دارند و دچار کمبودی نمیشوند، کمتر دیده میشود و حتی وقتی قربانی شدن و مرگ آنها میشوند هم با مرگ فقرا و قشر له شده جامعه فرق دارد. آنها در کنار خیابانها، زیر پلها و پیاده روها و در گورستانها و در سرمای چندین درجه زیر صفر و گرمای طاقت فرسا و با موجی از توهین و تحقیر جان نمی سپارند. بلکه امکانات پزشکی و بهداشتی در اختیار دارند. اما طیف فقیر و گرفتار دست هیولای اعتیاد که فاقد کوچکترین امکانات پزشکی و مراقبتی هستند، جدا از تاثیرات مخرب و کشنده مواد مخدر و استفاده از سوزنهای آلوده دچار امراضی چون هپاتید و ایدز و غیره هم می شوند و این مرگ حتمی آنها را تسریع می کند. در ایران و زیر حاکمیت کثیف اسلامی سرمایه داری آنها را بدون کوچکترین توجه و امکانات پزشکی به امان همان خدای سرمایه رها کرده اند. حتی افراد معتاد به مواد مخدر از دسترسی به یک سوزن یا سرنگ تمیز و غیر آلوده محروم هستند. ۴۰ درصد معتادین متاسفانه از طبقه فقیر و پائین جامعه تشکیل می شود. اینها کسانی هستند که چه زن و چه مرد شیرازه زندگیشان از هم پاشیده و بچه هایشان لطمات جبران ناپذیر متحمل خواهند شد.
کاروان درسید: آماری که شما به آن اشاره کردید و رو به گسترش هم هست و از طرف دیگر تورم و گرانی برای تامین حتی یک زندگی بخور و نمیر نفس را در سینه میلیونها نفر حبس کرده، چرا و چگونه قشر فقیر و کم درآمد به طرف مواد مخدر کشیده می شوند؟
ابوبکر شریف زاده: در جواب به سئوال شما باید بگویم عمق گرفتاری و فاجعه اینجاست و می خواهم توجه شما و بینندگان را به این نکته جلب کنم. ایران با جمعیت نزدیک به ۸۰ میلیون با حکومتی بغایت عقب افتاده و ضد مردمی و بقول معروف وصله یا پینه ناجور در قرن ۲۱ بر پیکر جامعه ایران است. رژیمی که کوچکترین خوانایی با خواست و تمایلات مردمی که در آن جغرافیا قرار گرفته اند و دوست دارند مثل مردم دیگر نقاط جهان زندگی کنند یعنی بدرجه ای آزادی، کرامت و حرمت داشته باشند. بخندند، برقصند، شادی کنند، به انتخاب خود لباس بپوشند و در یک یکباری که زندگی میکنند لذت ببرند. می دانیم در ایران یک مشت وحوش اسلامی دوران جاهلیت با همان شکل و قیافه و روش زندگی که تمام طول و عرض دایره فکرشان از یک وجب پائین تنه تجاوز نمی کند و هنوز با پای چپ رفتن به توالت برایشان ثواب و رزرو بهشت را دارد سروکار داریم. طبق آماری که اینجا و آنجا درز می کند در ایران رقمی بین ۵ تا ۶ میلیون معتاد وجود دارد. هر چند سران حکومت آمار معتادین را ۲ میلیون اعلام کرده اند. فراموش نکنیم در نظام سرمایه داری همه چیز برای کسب سود است. اما ارزان بودن مواد بعلت رشد کمی جمعیت در دنیا و وارد شدن عده ای بیشتری از مردم به چرخه اعتیاد بعنوان مشتریان جدید است که به سهم خود نزدیکترین طعمه هم نزدیکان فرد مبتلا به اعتیاد یعنی احیانا زن، شوهر، دختر، پسر و یا در دایره بزرگتری از دوست و آشنا هستند که به نوعی در ارتباطند. کل این شبکه مصرف توسط دولت و مافیا، باندها و کارتلهای بین المللی تغذیه میشود. دقیقا مثل رواج هر کالای دیگر کمیت مصرف کننده در اولویت کارشان قرار دارد.
اما با آن همه بدبختی و فقر و نداری چگونه مواد را تهیه مکنند. جواب خیلی روشن است کسانی که دچار اعتیاد شده یا می شوند به عمق خطرات و عواقب آن و آینده سیاهی که پیش رو دارند فکر نمی کنند. چرا که فکر می کنند معتاد نمی شوند فکر می کنند قدرتشان بیشتر از آن است که گرفتار نشوند. برای تمام کسانی که در شروع و چند دفعه جنبه آزمایش و تفریحی دارد و برای خلاصی از جهنمی که رژیم اسلامی برایشان ساخته و می خواهند چند ساعتی از هزار و یک مشکل و گرفتاری که دارند فاصله بگیرند. غافل از اینکه از چاله به چاه می افتند. غافل از اینکه شروع همان و گرفتاری همان. ناگفته نماند دام گرفتاری همیشه از طریق دوست، آشنا و کسان مورد اعتماد و تحت نام چند صباحی با هم شاد و خوش باشیم کلید می خورد اما بعد از گرفتاری و نیاز مجدد دیگر خبری از دوستی و دعوت و سرویس مجانی نیست، دیگر افعی و آتش خانمان سوز اعتیاد شعله ور شده و هرچه سر راهش قرار گیرد را نابود می کند. حتی به شریک زندگی، بچه ، ثروت و اندوخته ای اگر باشد و نان خشک سفره زن و بچه در معرض خطر رحم نمی کند و چوب حراج برای تهیه چند گرم مواد به هست و نیست حتی به اعضا بدن از جمله کلیه خواهد خورد. تازه اگر طرف امکان مالی نداشت که خیلی ها ندارند ناچار به دزدی، خلاف، قتل و هزار و یک کاری که نباید انجام دهند میشوند.
رشد این بمب نابودی و تخریب در جامعه و به سرعت در حرکت در سال ۸۴ از نیم درصد در سال ۹۳ در طی ۱۰ سال به رقم ۲۶ درصد یعنی ۵۲ برابر رشد داشته که این یک فاجعه انسانی است. فراموش نکنیم رژیم آگاهانه و سیستماتیک برای به اعتیاد کشاندن جوانان طرح و پرژه دارد. همگام با اعدام، شکنجه، زندان، اسید و وحشت توسط تمام اوباش مسلح بعنوان سخت افزار و مواد مخدر چون نرم افزار چون دو لبه قیچی علیه انسانیت و کل جامعه بسیج شده اند .
کاروان درسید: همچنانکه توضیح دادید آیا آن یک یا دو مورد امتحان و بقولی مزه کردن می تواند توجیهی باشد برای فرار از هزار و یک گرفتاری و بدبختی که دارند؟ آیا این راه حل است؟
ابوبکرشریف زاده: راه حل درست و عاقلانه ای نیست اما توجیهی برای اقناع خود است. در کشوری با حکومتی چون جمهوری اسلامی تا مرز بی نهایت وحشی و عقب افتاده که کوچکترین فرصت و فراغتی برای مردم باقی نگذاشته و در خصوصی ترین وجوه زندگی مردم از چگونگی پوشیدن تا نوشیدن و اتاق خواب دخالت می کند، حتی مخالف رنگ و شادیست و روزانه مردم به عناوین مختلف سین جین می شوند. در نتیجه کسی که تنوع و آرامش روحی و تفریحی را ازش سلب نکرده باشند راحت به مواد مخدر پناه نمی برد بلکه به جای نابودی حال و آینده خود دنبال تفریحات سالم و خلاقیتش خواهد رفت. جوان توی جامعه ایران روی چه امید و آینده و آرزوئی سرمایه گذاری کند؟ مگر کم جوان دارای تحصیلات بالا داریم که همه بیکارند؟ انسان بی هدف بالاخره روزی از ریل خارج میشود. چرا که حکومت پروژه و برنامه با مدیریت درست و علمی برای مبارزه با اعتیاد مطلقا در دستور ندارد چه رسد به ریشه کن کردن آن.
اما وظیفه و رسالت رژیم آگاهانه گسترش اعتیاد است خصوصا در بین جوانان. برای اثبات این ادعا زندانها را نگاه کنید. پرنده نمی تواند پر بزند. نزدیک شدن به زندان از چند فیلتر کنترل باید رد. جای سئوال بزرگی است که مواد مخدر از کجا و از طریق چه کسانی به زندان سرازیر می شود؟ جواب روشن است توسط همان حافظان رژیم و خدمه زندانهای حکومت اسلامی که از زندان بعنوان بازار استفاده بشترین مواد مخدر و به اعتیاد کشاندن جوانان تبدیل شده است. جوانانی که به بهانه های مختلف به زندان کشیده شدند و خیلی ها سالم زندان رفته و معتاد آزاد شده اند. اگر بخت یاری کند و پای چوبه دار نروند. مردم نمونه های زیادی از این قبیل اتفاقات در مورد زندانهای رژیم دارند .
کاروان درسید: جدا از توضیحاتی که دادید نهادهائی هستند با امکانات محدود خود می خواهند به بخشی از معتادین کمک کنند. نظرت در این مورد چیست؟ و آیا اعتیاد جرم است؟
ابوبکرشریف زاده: پیشاپیش بخاطر احساس مسئولیت و کار انسانی که انجام می دهند نهایت احترام را دارم. چرا که چنین اشخاص و نهادهائی معلوم است عمق فاجعه را درک کرده اند. اما خارج از نیت انسانی آنها آماری که در فوق اشاره کردم و کار و تلاش آنها قطره ای است در مقابل دریا. قطعا باید این کارهای انسانی و همدردی و مشاوره دادن را گسترش دهیم اما باید در کالیبر و ظرفیت بزرگتری ظاهر شویم. جمع وسیعی را حول مطلبات انسانی از جمله در دسترس قرار دادن سهمیه مورد نیاز و امکانات رایگان پزشکی. این کارسازتر خواهد بود. از این مهمتر تلاش کنیم با اشخاصی که گرفتار اعتیاد شده اند به دید احترام نگاه کنیم و باید از جانب ما مورد گرمترین محبت و پشتیبانی قرار گیرند. اعتیاد جرم نیست بلکه یک معضل جوامع کنونی است. معتاد قربانی است و نه مجرم و باید مورد حمایت قرار گیرد. بیائید این سیل انسان دوستی را از تمام کسانی که طعمه گرگ اعتیاد شده اند دریغ نکنیم. بروز این نوع محبتها کوچکترین هزینه ای برای ما ندارد اما برای شخص محتاج عزت، احترام و محبت کوهی از انرژی و امید شکل می دهد. به امید گسترش فرهنگ غیر جنایی دیدن اعتیاد.
باید این دنیای وارونه را از قاعده اش بر زمین گذاشت. نظام سرمایه داری عاجز و ناتوان از حل کوچکترین مشکل اجتماعی است چرا که اگر قرار باشد موانع و مشلات را حل کند این خلاف ذات و کارکرد سرمایه خواهد بود. بنابراین تنها و تنها سوسیالیسم راه حل و جواب تمام بدبختیهای اجتماعی از جمله مسئله اعتیاد است. چرا که سوسیالیسم جنبش باز گرداندن اختیار به انسان است .*