دیدار -موقعیت رژیم و اعتراضات مردم مصاحبه اسدنودینیان با محمود قزوینی
یاداشت محمود قزوینی
این گفتگو عنوانش موقعیت رژیم و اعتراضات مردم” است اما بحث به مسئله ” چپ، کمونیسم و اعتراضات مردم” کشیده شد. سوالی که طرح شد این بود که ” الان با اعتراضات و تظاهراتی که در جامعه وجود دارد شانس بزرگی برای جریانات چپ و کمونیسم است. شما اعتراضات جامعه را نگاه کنید، با توجه به مطالبه و خواسته هایی که توسط مردم طرح میشود، هرگز جریانات راست اساسا نمیتوانند پای مطالبات مردم بروند. امروز امر سرنگونی جمهوری اسلامی دیگر مانند سابق ” شاه برود” نیست. مردم مطالبات معینی را در ارتباط با سرنگونی جمهوری اسلامی طرح میکنند. خواسته ها روشن ترند. از این زاویه چپ چه باید بکند و چه وظایفی دارد.”
من در پاسخ به سوال گفتم که از این زاویه شانس خاصی برای چپ ایجاد نشده است. بسیاری از این سوالاتی که مردم دارند را بورژوازی میتواند پاسخ دهد. یعنی حتی رفتن جمهوری اسلامی ، مسئله زن در رژیم اسلامی و….اینها هیچ کدام به خودی خود شانس چپ و کمونیسم را زیاد نمیکند. کل حرف من اینه که مهم افقی است که بر مبارزات و اعتراضات مردم حاکم میشود. همه این مطالبات و خواسته ها میتواند با افق بورژوازی صورت گیرد و بسیاریها هم پاسخ میکیرند. شانس کمونیسم در سازماندهی مردم و گسترش افق خود است. مطالبات و اعتراضات چیزی در باره شانس پیروزی جنبش خاص به ما نمیگوید. حتی مطالبات اقتصادی طبقه کارگر. میگویند علت مشکل اقتصادی ایزوله شدن کشور و نداشتن رابطه نرمال با غرب است. میگویند جمهوری اسلامی برود کنار، رابطه با غرب درست میشود مشکل اقتصادی حل میشود و این را مردم میتوانند بپذیرند. غلط هم نیست.
در کل به نظر من حتی اعتراضاتی نظیر اعتراضات دی ماه سال 96 شانسی برای چپ و کمونیست ایجاد نمیکند. اعتراضات دیماه شانس سرنگونی رژیم را نزدیک ساخته است. بورژوازی میتواند از درون و بیرون رژیم به این خواست جامعه عمل بپوشاند و به جای جمهوری اسلامی یک جمهوری سکولار بیاورد. شانس کمونیسم به اندازه حضورش، به اندازه قدرتش، به اندازه سازمانگریش، به اندازه تلاشی است که برای حاکم کردن افق خود نمیکند، نه نفس مطالبات و خواسته ها.
متاسفانه فرصت برای بحث بیشتر نبود. به نظر من خطر از ناحیه تعویض جمهوری اسلامی با رژیم سکولار نیست. چون با تعویض رژیم تازه جنبشهای سیاسی مختلف، از جمله کمونیسم و جنبش کارگری میداندار میشوند و دوران جدال جنبشهای اجتماعی و سیاسی شروع میشود. خطر و ترس از ناحیه مقاومت رژیم و نیروهای سرکوبگر آن تا آخر، مقاومتی مثل اسد در سوریه است که با توجه به ضعف کمونیسم خطر سناریوی سیاه را بسیار افزایش میدهد. در چنین صورتی امکان برآمدن انواع و اقسام نیروهای خطرناک سیاهی از درون و بیرون رژیم کم نیست.
این گفتگو حاوی جدلی است که برای بحث و اظهار نظر مفید است. دوستان و رفقای فیسبوکیم را دعوت به شنیدن آن میکنم.