از زبان هیات شرکت کننده در آکسیون اعتراضی سازمان جهانی کار
جمیله میرکی: برنامه ما این بود که بتوانیم وارد سالن اصلی اجلاس جهانی آی ال او بشویم و ما موفق شدیم. با اکسیون اعتراضی خود توانستیم به گوش جهانیان برسانیم که چرا به آنجا آمده ایم. من در حالی که هیجان زیادی داشتم به زبان آلمان خطاب به کسانی که صدایم را می شنیدند شروع صحبت کرم و این اجازه را به خودم دادم که بگویم نماینده مردم ایران من هستم. نه نمایندگان حکومت اسلامی که دعوت شده اند و در این نشست شرکت دارند. تلاش کردم به گوش جهانیان برسانم که ما در مورد کشوری به اسم ایران صحبت میکنیم که در آنجا کارگران و مردم را زندانی میکنند، شکنجه میکنند، و اعدام میکنند بخاطر اعتراضاتشان. شرکت کنندگان در آن قسمت از سالن با علاقه به حرفهایم گوش میدادند. حتی یکی از نگهبانان اجلاس نزد من آمد و گفت که حرفهایت خوب است ادامه بده. سپس دو نفر دیگر از نگهبانان بسراغم آمدند و از من خواستند از سالن خارج شوم. من بخاطر هیجانی که داشتم و وارد سالن شدم میتوانم بگویم که از قسمت دیگر اکسیونمان که ٦ نفر بودیم و وارد سالن بزرگی شده بودیم خبر ندارم و امیدوارم دیگر دوستان در مورد آن صحبت خواهند کرد.
پدرام رضا زاده: من وارد سالن شدم در حالیکه شما در مورد این صحبت میکردید که رژیم اسلامی نماینده کارگران و مردم ایران نیست و سرکوبگر مردم است. در همان حال دوست دیگرمان پاسکال دکامپ وارد شد و اطلاعیه هایی را که داشتیم در میان شرکت کنندگان پخش کرد. بعد از آن من عکس کارگران زندانی را که در دست داشتم بلند کردم و با تمام قدرتم فریاد زدم که کارگران زندانی ایران را آزاد کنید. محافظین کنفرانس بسوی من آمدند و از من خواستند که از سالن خارج شوم. و من شعار گویان از سالن خارج شدم.
ناصر کشکولی: ما ٦ نفر بودیم که وارد اجلاس آی ال او شدیم. من به زبان آلمان خطاب به بخشی از جمعیت که صدایم به آنها میرسید صحبت کردم. من گفتم که هیات شرکت کننده در این اجلاس از سوی جمهوری اسلامی نمایندگان مردم زحمتکش و کارگران ایران نیستند. اینها دشمنان مردمند. به عکس های کارگران زندانی که در دست من است نگاه کنید اینها بخاطر مبارزاتشان برای حق و حقوقشان زندانی هستند. این کارگران و همه زندانیان سیاسی باید فورا آزاد شود. ما اینجا آمده ایم تا صدای این کارگران و کارگران و مردم ایران باشیم. جمهوری اسلامی باید از سازمان جهانی کار اخراج شود . جمهوری اسلامی باید در سطح جهانی بایکوت سیاسی شود. این خواست ما و مردم ایران است.
یوران گوستاوسون: سلام من یوران گوستاوسون عضو اتحادیه سراسری کارگران سوئد ال او و عضو کمیته همبستگی ببین المللی کارگری – ایران شاخه سوئد هستم. من به اینجا آمدم که همراه با این دوستان در آکسیون همبستگی با کارگران زندانی در ایران در اجلاس سازمان جهانی کار” آی ال او” شرکت کنم. هیات شرکت کننده رژیم اسلامی ایران در اجلاس آی ال او شرکت داشت. و این یک بیشرمی و اسکاندال است که چنین کسانی که هر کارگر معترضی را سرکوب میکنند. زندانی و شکنجه میکنند و حتی اعدام میکنند اجازه داشته باشند در اجلاس آی ال او شرکت کنند. آنهم در سازمان جهانی کار آی ال او که بخشی از سازمان ملل است و ظاهرا قرار است از حقوق بشر و حقوق کارگران دفاع کند. ما در این حرکت اعتراضی موفق شدیم به داخل سالن کنفرانس وارد شویم و حمایت خود را با کارگران زندانی در ایران در برابر دوربین های رسانه های جهانی اعلام کنیم. ما شعار دادیم و اطلاعیه هایمان را در میان حضار پخش کردیم. متاسفانه دوست همراه ما که دوربین داشت را در همان ابتدا گاردهای اجلاس گرفتند و ما نتوانستیم عکس و فیلمی از این حرکت اعتراضی خود تهیه کنیم.
پاسکال دکامپ: من پاسکال دکامب عضو اتحادیه س ژت در فرانسه، عضو کمیته همبستگی بین المللی کارگری- ایران و کادر حزب کمونیست کارگری ایران هستم. روز چهارشنبه ٥ ژوئن ساعت یازده صبح ما بعنوان هیاتی از سوی کمیته همبستگی بین المللی کارگری و حزب کمونیست کارگری ایران شدیم که وارد صد و دومین اجلاس سازمان جهانی کار در ژنو شدیم و در آنجا اکسیونی اعتراضی داشته باشیم. اجلاس سازمانی که به هیات رژیم اسلامی ایران اجازه شرکت در کنفرانس را داده بود. در حالیکه رئیس کنفرانس آی ال او به یکی از اعضای هیات اعزامی جمهوری اسلامی اجازه سخن داد و او شروع به سخنرانی کرد، ما با در دست داشتن عکس هایی از کارگران زندانی و شعار هایی چون جمهوری اسلامی باید از سال جهانی کار اخراج شود ، کارگران زندانی آزاد باید گردند وارد سالن شدیم. ما اطلاعیه هایی را که با همین خواست تهیه کرده بودیم را در میان شرکت کنندگان در کنفرانس پخش کردیم. تعدادی از نمایندگان اتحادیه های کارگری شرکت کننده در کنفرانس به نزد ما آمدند و حمایت خود را از ما اعلام کردند. ما توانستیم با ورود خود صحبت های نماینده ایران در آی ال او را قطع کنیم و در فرصت کوتاهی که داشتیم صدای اعتراض کارگران و مردم ایران علیه رژیم اسلامی سرکوبگر و جنایتکار در ایران باشیم. خواست ما آزادی همه کارگران زندانی در ایران و اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار بود.
مسعود کریمی: من در حالیکه اطلاعیه های کمپین برای آزادی کارگران زندانی را در دست داشتم و در میان جمعیت توزیع میکردم در سالن جلو رفتم و به زبان آلمانی شروع به صحبت کردن به طرف جمعیت حاضر کردم. من ار این گفتم که هیات جمهوری اسلامی نمایندگان توده مردم ایران نیستند. اینها قاتلین مردمند. اینها کارگران معترض را دستگیر و زندانی میکنند. رژیم اسلامی باید از سازمان جهانی کار اخراج شود. در حالیکه من صحبت میکردم چند نفر از جمعیت بطرفم آمدند و علت حضور اعتراضی ما در این اجلاس را پرس و جو شدند. من توضیح دادم که جمهوری اسلامی رژیم اعدام و سرکوب است. اینها قاتلین مردم معترض هستند. و جایشان اینجا نیست و باید از آی ال او اخراج شوند. آنها از صحبت های من استقبال کردند و یکی از آنان که از کشوری آفریقایی به آنجا آمده بود در عکس العمل به صحبت های من گفت، کارتان درست است. ما هم باید همین راه را در رابطه با کشور خودمان برویم. بدین ترتیب ما آکسیون موفقی را در این روز در اجلاس آی ال او بر پا کردیم. اما متاسفانه در همان شروع که من وارد شدم و دوربین عکاسی در دست داشتم. من را نگاهداشتند و دوربینم را گرفتند. ولی در میان ازدحامی که بخاطر حضور هیات ما پیش آمده بود، من توانستم خودم را به داخل سالن بکشانم. گرفتن دوربین باعث شد نتوانیم عکس و فیلمی از اکسیونی که داشتیم بگیریم. خبرنگاران کنفرانس از ما عکس های بسیاری گرفتند. ولی ظاهرا بخشی از سانسور خبر آنها عدم انعکاس این عکس هاست.