کارگران، توده های زحمتکش
فعالین کارگری
احزاب و سازمانهای چپ و کمونیست
بخش اول
رژیم اسلامی ایران از بدو حاکمیتش با به راه انداختن فضای رعب و وحشت و همچنین تشدید فقر و بیکاری در جامعه و با بکارگیری تمام ابزار و امکانات سرکوبگرانه اش علیه طبقه کارگر همچنان رذیلانه موج سرکوب ها را شدت میبخشد . ترور و کشتن کارگران و فعالین کارگری ـ اعدام ـ ربودن فعالین ـ حمله به صفوف کارگران و غلتان خون کردن آن‌ها ـ شکنجه ـاحضار و دستگیری فعالین کارگری ـ شلاق زدن کارگران و فعالین ـ تهدید و تعهد کتبی گرفتن از کارگران ـ اخراج فعالین و نمایندگان کارگران از کار و بیکار کردن آن‌ها طبق نقشه و برنامه‌های طرح ریزی شده از طریق نیروهای امنیتی و اطلاعات و همچنین سخت ترین و شدید ترین نوع مجازات ها علیه کارگران و نمایندگان واقعی آن‌ها ،تنها گوشه کوچکی از جنایات رژیم هار اسلامی است
هنوز تعداد کثیری از فعالین کارگری و چهره‌های شناخته شده جنبش کارگری در بند رژیم هار اسلامی ایران هستند تعدادی هم با قرار های موقت در خارج از محوطه زندان حکم شان را سپری میکنند و مجموعه ای هم در ایام بلاتکلیفی آینده نامعلومی و نامشخصی در انتظارشان است
امروز با بازگشت محمود صالحی به خانه برخی از احزاب و جریانات طبل و شیپور تبلیغاتی سازمانی را راه انداخته اند در واقع باید بپذیرفت که در این راستا کار چنان عجیب و غریبی و جدی هم از این جریانات برای آزادی فعالین کارگری صورت نگرفته است اقداماتی هم صورت گرفته خیلی ضعیف و بشکل پراکنده بوده است البته نباید این اقدام‌ها را نادیده گرفت هر سازمانی و یا هر شخصی کوچترین قدمی در پرسه آزادی زندانیان سیاسی و فعالین کارگری برداشته است قابل ارج است باید این روند را گسترده‌تر، سراسری و توده‌ای تر کرد تا بتوان از آن نتیجه گرفت
خستگی و تلاش بی‌وقفه فعالین و خانواده‌های دربند جهت آزادی عزیزانشان قابل ارج است. بیشک مقاومت و فعالیت شبانه روزی محمود صالحی چه در داخل زندان و چه در خارج از زندان ستودنی و قابل ارج است و برگ‌های زرین و ارزنده ای از تاریخ مباررزاتی را به خود اختصاص خواهد داد . بازگشت محمود صالحی به خانه جای خوشحای همگی ما کارگران و فعالین کارگری ،کمونیست ها و دلسوزان کارگری است اما این کافی نیست .
برخلاف تصور احزاب و کسانیکه بازگشت محمود صالحی را آزادی ایشان تلقی میکنند باید گفت فعال کارگری یا هر شخصی که با وثیقه و یا تغییر زندانی به وجه نقد و با هر قید وشرط دیگر از محوطه زندان به بیرون از زندان انتقال داده می‌شود آزادی تلقی نمیگردد. و من این را آزادی نمیدانم در‌واقع این بمعنی آزادی نیست . این نوعی انتقال از زندان کوچک به زندان بزرگ است .آزادی قید و شرط ندارد. باید این حقیقت را پذیرفت که فعالین کارگری حتی خارج از محوطه زندان و حتی در محیط زندگی خود هم آزاد نیستند و مدام تحت کنترل و فشار و تعقیب پلسی و نیروهای امنیتی هستند
در‌واقع این آزادی نیست این یک نوع توطئه دیگر رژیم هار اسلامی است که با این توطئه دو هدف را دنبال میکند یکی اینکه از این معامله سود میبرد و دیگری اینکه اختلاف و تفرقه و شکاف عمیقی را بین فعالین کارگری هم بوجود میاورد. باید آگاهانه به این ترفند رژیم پاسخ داد و این توطئه رژیم را خنثی کرد. ما فعالین کارگری آزادی را بدون قید وشرط و بمعنای واقعی خود میخواهیم و آزادی بدون قید و شرط را حق خود و همطبقه ای هایمان میدانیم . همچنین باید یاداور شد اکثر فعالین کارگری از وضع مالی خوبی بر خوردار نیستند و بهنگام دستگیری و زندان این توانایی را هم نخواهند داشت که حکم شان را به وجه نقد تغییر دهند و یا وثیقه های چند صد میلیونی را در گرو انتقال از زندان کوچک به زندان بزرگ بگذارند پس باید اقدام‌ها جدی تری را در دستور کار قرار داد
کارگران و فعالین کارگری باید آگاهانه و با همکاری و هماهنگی همدیگر دور جدید و نوینی از اعتراضات و اعتصابات تاثیرگذار را در سطح گسترده و سراسری برای پایان دادن به وضعیت تحمیلی و فاجعه بار و همچنین توقیف و انهدام ماشین سرکوبگرانه رژیم اسلامی ایران طرح ریزی و سازماندهی کنند
من به چند نکته مهم و ضروری اشاره میکنم که شاید بتوان از آن استفاده کرد
از آنجا که کمیته ها و اتحادیه های موجود در صنف های متفاوت و رنگارنگ از سطح بالا به پایین تشکیل شده‌اند نمیتوانند و نتوانسته اند که تأثیرات جدی و بسزایی را در جامعه ایفا کنند این کمیته ها و یا اتحادیه های موجود در بهترین حالت به شکل منفرد و تنها با دادن بیانیه و سیاست کاغذی صدایشان به جای نخواهد رسید برای تغییر این امر باید نمایندگان واقعی کارگران کمیته های متفاوت را در صنف های مختلف و در محل کار و زندگی از سطح پایین به بالا تشکیل دهند و کمیته های مشترک را از قلب همین کمیته بوجود بیاورند و در نهایت این کمیته های مشترک را به کمیته سراسری پیوند و گره بزنند
علاوه بر اینکه اقدام برای آزادی فعالین کارگری دربند و دستگیر شده در اولویت است مسایلی مهمی همچون تغییر قانون کار و تعیین سطح دستمزدها و همچنیین بیمه بیکاری و حوادث ناشی از کار هم جز مسایل اساسی و حیاتی هستند که فعالین و نمایندگان واقعی کارگران باید ریشه‌ای و پایه‌ای روی آن کار کنند و برای آن طرح و برنامه‌ریزی کنند که بدون تشکیل کمیته های ذکر شده نتایجی حاصل نخواهد شد
اختلاف سیاسی و دید گا های متفاوتی در بین فعالین کارگری و کارگران موجود است این یک امر طبیعی است اما نباید اختلافات سیاسی مانع اتحاد و همبستگی کارگران شود کارگران و فعالین کارگری باید آگاهانه موانعی را که سر راه وحدت و همبستگی طبقاتی قرار گرفته‌اند کنار زد باید فرقه گرای را کنار زد و صفوف خود را متحد ساخت و به پراکندگی و چند دستگی های موجود پایان داد
کارگران با تلاش و مبارزه بی‌وقفه خود دستاوردهای ارزنده ای را بدست آورده‌اند ما کارگران میتوانیم و این خواست و اراده ماست و به اندازه کافی هم تجربه داریم ما متحدانه و همصدا اول ماه مه ها را از دشت و کوه بیابان به داخل شهرها و مراکز کار و زندگی کشانیدیم مراسم های اول ماه مه را در سالن های چندصد هزار نفری برگزار کردیم سرود اینترناسیونال را در داخل زندان سرودیم ما کارگران اعتصابات و اعتراضات گسترده ای را هم سازمان داده‌ایم ما کارگران تجمعات گسترده و بزرگی را در جلو بیدادگاها و زندان های رژیم اسلامی ایران سازماندهی کرده‌ایم ما کارگران جنبش کارگری را وارد عرصه نوینی از مبارزه کردیم و این تلاش‌ها همچنان ادامه دارد …از این تجربیات و دستاوردهایش میتوان برای ارتقا و همکاری و اتحاد عمل بیشتر گام های جدی تری را برداشت اگر امروز ما کارگران برای ازادی همطبقه ای هایمان و فعالین کارگری دربند نتوانیم اقدام مثبت و جدی تری را از خود نشان دهیم بیشک رژیم هار اسلامی فشار مضاعف و فاجعه بار تری را بر ما کارگران و جامعه تحمیل خواهد کرد-
تحت هیچ شرایطی نباید خانواده‌های دستگیر شدگان را چه بلحاظ معنوی و جه به لحاظ مادی تنها گذاشت و همچنین باید برای حمایت از خانواده دستگیر شدگان صندوق حمایتی و مستقل تشکیل داد صندوقی که بتوان تمامی فعالین کارگری دربند و خانواده‌هایشان از آن استفاده کنند نتنها تعداد محدود و مشخصی از فعالین
تشکیل و ایجاد سایت مستقل و شناخته شده برای سازماندهی و اطلاع رسانی و آگاهگری طبقاتی در شرایط کنونی امر ضروری است
بیانیه ها مشترک و سراسری و اعتصابات تاثیرگذار بنا به شرایط و ضرورت موجود به تشخیص فعالین کارگری و بر مبنای سیاست طبقاتی تدوین و تنظیم گردد
بخش دوم
در رابطه با نقش احزاب و سازمان ها و جریانات چپ و کمونیست به دفاع از آزادی فعالین کارگری
در واقع جلسه ،میتنگ و اکسیون های منفرد و مختص به سازمانهای متفاوت و بصورت پراکنده بنام دفاع آزادی فعالین کارگری تنها از یک تسکین روحیه و درد دل محفلی فراتر نخواهد رفت
همیشه تجمعات و اعتراضات چند نفره جلو سفارت مناسب نیست و گاهی اوقات نقش بازدارنده و منفی هم به خود خواهد گرفت چون کارکنان و مزدوران سفارت خود بدرستی ماهیت رژیم خود را میدانند و این اعتراضات و تجمعات در همان چهارچوب فراتر نخواهد رفت . تجمعات و اعتراضات و اعتصابات مهم را بایست به مراکز اصلی و معروف شهرها سوق داد و آن را رسانه ای و بین اللملی کرد و حتی بازتاب جهانی به آن داد
مسایل سیاسی نه عاطفه است و نه خشونت پس نباید سیاست را از روی عاطفه و احساسات تحلیل و بررسی کرد با شعار دادن و نشستن پشت مبل راحتی و یا جای گرم و نرم که :کارگران جهان متحد شوید ….جای کارگر زندان نیست …..کارگر زندانی آزادی باید گردد و غیره در قالب شعار تنها یک رؤیا بیش نیست و با شعار دادن راهی بجای نخواهیم برد و این نوع تاکتیک و سیاست غیر عملی یک نوع خودکشی سیاسی و به بیراهه بردن مبارزه بیش نیست و منشاء ناامیدی و سیاه بینی در جامعه نیز هست
جمع‌آوری امضا و طومار های جمعی اگر میلیونها امضا هم باشد دیگر جواب گو نیست و نمیتواند پاسخ مناسبی باشد هرکسی میتونه پشت کامپیوتر بشیند و در یک ساعت بیشتر از هزاران امضا جمع‌آوری کند این نوع اقدام ات دیگر کمکی نخواهند کرد مهم این است که عملاً وارد پرسه مبارزه شد
دادن بیانیه های رنگارنگ و ملون و مزین به شعارهای متفاوت و منحصر به سازمانی هیچ درد را دوا نکرده و نخواهد کرد
احزاب و سازمانها معمولاً در روزهای آخر هفته و در تعطیلات هفتگی هر از چندگاهی با پلاکارد و پرچم سازمانی خود و یا حمل عکس فعالین کارگری در دسته های چند نفری در جلو سفارت خانه‌ها ظاهر می‌شوند البته این حق هر انسانی و سازمانیست که برای ارتقای سازمانی خود تبلیغ کند اما در حقیقت هیچ تأثیری بر جامعه کارگری و خصوصا فعالین کارگری دربند نداشته و نخواهد داشت و این فقط جنبه سازمانی و محفلی و تبلیغاتی دارد
حالا در قدم اول باید احزاب و سازمانها این واقعیت‌های واقعبینانه را بپذیرند که نزدیک به 4 دهه است که مبارزه سنتی و روش ،تاکتیک و سیستم سیاسی و سیاست و بیانیه های کاغذی جوابگو نبوده و نیست و نیست .و باید از این تجربیات و پرسه دور و ودراز درس گرفت و بایست از خود پرسید چند دهه دیگر باید به همین منوال و به همین شیوه و روش ادامه داد
احزاب و سازمان ها چپ ومدعی کمونیست علارغم اختلافات سیاسی که با هم دارند باید هر چه سریعتر و بدون هیچ قید و شرطی یک کمیته مشترک بنام دفاع از آزادی بی قید وشرط فعالین کارگری دربند تشکیل دهند و با مشارکت جمعی و گروهی حول یک هدف معیین و مشخص در جهت آزادی فعالین کارگری دربند به شکل سراسری و گسترده و توده‌ای و در یک صف واحد ظاهر گردند و سر این موضوع مهم باید به توافق برسند
تشکیل یک کمیته بنام دفاع از آزادی بی قید و شرط فعالین کارگری دربند و تدوین و تنظیم بیانیه مشترک به دفاع از کارگران و فعالین دربند این همه قاعده و قانون نمیخواد تا روی آن فکر کرد نباید بهانه تراشی کرد بلکه باید فرقه گرای را کنار گذاشت و این سنت مبارزه را تغییر داد و دور جدید و نوینی را از مبارزه علیه رژیم هار اسلامی ایران طرح ریزی و سازماندهی کرد
از سوی احزاب و سازمانهای چپ و کمونیست و فعالین خارج از کشور با همکاری و هماهنگی همدیگر بیانیه و فراخوان واطلاعیه های مشترک و سراسری و مشروط دار و مهلت دار و همچنین تاثیرگذار را در راستای سیاست طبقاتی تدوین و تنظیم کرد
مشروط دار و مهلت دار از این جهت که مثلاً اگر کارگران دربند تا ظرف یک هفته دیگر بدون هیچ قید و شرطی آزاد نگردند ما دست به اقدام‌ها بعدی و جدی تری خواهیم زد اقدام های بعدی میتونه راهپیمای و تجمعات گسترده و سراسر و مشترک باشه میتونه اعتصابات تاثیرگذار در داخل و در خارج از کشور باشه میتونه سازماندهی تظاهرات و اکسیون های صد ها هزار نفری باشد میتونه اعلام اعتصاب عمومی باشه و یا هر چه که کمیته مشترک بنا به شرایط لازم تشخیض ببیند
ایجاد ارتباط با سندیکا و اتحادیه های کارگری و دعوت به همکاری و تنظیم مناسبات در سطح بین اللملی را در دستور کار کمیته مشترک قرار دهند
رهبر یا لیدر و یا پیشروانی که پرچمدار سازمان های چپ و کمونیست هستند باید عملاً و در صف جلو اعتراضات و اعتصابات حضور داشته باشند سازماندهی کنند و با راهکارهای عملی در سرنوشت سیاسی جامعه نقش اساسی و کلیدی را بازی کنند
در پایان باید گفت
با اتحاد و همبستگی و همبستگی بین اللملی و گسترش موج عظیم اعتراضی چه در دراخل و چه در خارج از کشور در ابعاد مختلف و با خودآگاهی سیاسی و اتحاد عمل اینترناسیونالیستی کارگری این امکان را فراهم ساخت که بتوان ماشین سرکوبگرانه رژیم هار اسلامی را توقیف و منهدم کرد
فعال کارگری اسماعیل خودکام
23.11.2017