درمقابل نمايش انتخابات رژيم در كردستان ، وظيفه ما فراتر از تحريم است.
جمهورى اسلامى با تمام جناحهايش به اين امر واقفند كه در اوضاع سياسى كنونى جامعه ، براى كشيدن مردم به پاى صندوقهاى بى خاصيت رأى ، اوضاع چندان بر وفق مرادشان نيست . بهمين دليل همه جا بدنبال امداد رس و پشتيبانند . مردم حق دارند خامنه اى و سخنان او را مسخره كنند ، كه از يكطرف از مخالفين خودش مى خواهد در انتخابات شركت كنند ، واز طرف ديگر نه براى مخالف بلكه براى صف كانديداهاى اصلاح طلب و وفادار به بنيادهاى جمهورى اسلامى هم ده تا فيلتر براى رد صلاحيت گذاشته است . از اين تناقضات كه در واقع انعكاس هراس رژيم از بى خاصيت شدن اين خيمه بازى ها در انظار جامعه است اگر بگذريم ، از طرف ديگر كل اصلاح طلبان و همه آنهايي كه فكر مى كنند با ضعيف شدن رژيم اسلامى ، سهم آنها هم لاغر مى شود ، همگى آستينها را براى بسيج مردم بالا زده اند .
اما در كردستان بنا به دلايل قابل توضيح اين تلاشهااز طرف وابستگان رژيم شديد تر است . زيرا اينجا رژيم بى آبروتر و بى پايه تر است ، فاصله بين مردم ورژيم بياباني دور و دراز انباشته از تنفر از ٣٧ سال انواع جنايات جمهورى اسلامى است ، اگر چه رابطه مردم و جمهورى اسلامى هميشه براين مبنا بوده است ، ولى بالا خره نمايش انتخابات دهم رژيم در شرايط سياسى معينى پيش برده مى شود . در شرايطى كه جمهورى اسلامى در سطح سراسرى در فلج وركود اقتصادى بسر مى برد و وعده برداشتن تحريمها را به اميد نجات خود از دست مردم ناراضى و غرق در فقر تبديل كرده است ، در كردستان ميتوان فضاى نمايش انتخاباتى را عليه رژيم و جيره خوارانش برگرداند .
انتخابات جمهورى اسلامى در كردستان از همان اوايل سركار آمدن جمهورى اسلامى يكى از عرصه هاى مبارزه مردم عليه حاكميت رژيم بوده است ، كه در آن رژيم با ضرب سركوب و اعدام و مسلط كردن رعب ووحشت و باكمك طيف وسيعى از مزدوران محلى اش و همچنين به گرو گرفتن نان ، آموزش ، بهداشت و صرف زندگى مردم كردستان توانست عده قليلى را به شركت در آن بكشاند .
در سالهاى اول سركار آمدن جمهورى اسلامى ، سالهايي كه مبارزه مسلحانه و توده اى مردم در دفاع از اهداف و دستاوردهاى انقلاب ٥٧ در كردستان در جريان بود ، اساسا جمهورى اسلامى جرئت پهن كردن بساط انتخابات در كردستان را نداشت ، و بهمين دليل دور اول و دوم اين نمايش در كردستان اصلا برگزار نشد . در دور سوم انتخابات رژيم ، كه در گرماگرم سركوب مردم كردستان برگزار گرديد ، دامنه شركت در آن به جيره خواران محلى دولت اسلامى محدود شد ، بطوريكه بنا به اعترافات بعدى خود جمهورى اسلامى ، در تمامى شهر هاى كردستان ، دور سوم اين نمايش عملا از طرف مردم منزوى شد . بطور مثال ميزان شركت مردم در شهر سقز ٩ در صد و در شهرهاى ديگر هم بسيار ناچيز بود . در واقع مردم كردستان خيلى سال قبل جواب خيمه شب بازى رژيم را داده اند . امروز پس از ٣٧ سال ، جمهورى اسلامى همان رژيم سركوب و شكنجه و قلع و قمع خواستهاى آزاديخواهانه و بر حق سالهاى اوليه انقلاب است . رژيم ترور و وحشت و سياه پوش كردن خانواده و مادران جامعه كردستان است . اينها به اضافه فقر و ندارى و به خيابان ريختن ميليونها جوان بيكار تحصيلكرده ، كه طعمه هميشه آماده مصائب اجتماعى از قبيل اعتياد و فحشاء وقتل و دست آخر خودكشى اند ، مى تواند وبايد ادعانامه مردم كردستان در برابر كانديداهاى رژيم سرمايه دارى اسلامى باشد . چند دوره و چند بار ديگر بايد با وعده بهبود اين اوضاع وخيم براى رژيمشان عمر بخرند و بعد از هر انتخابات نصيب مردم فقر و فلاكت و مصائب اجتماعى باشد ؟ سهم كارگر ، معلم و دانشجو تهديد و تعقيب و زندان باشد ؟ ديگر بس است ! وعده هاى اين دفعه هم تكرار وعده هاى قبلى است . تا جمهورى اسلامى هست وضع بر همين منوال است . ٣٧ سال انتخابات نه تنها گرهى از مشكلات اقتصادى و سياسى جامعه باز نكرد ، مثل روز روشن مى توان ديد كه وضع همان است كه بود وحتى بدتر .
تنها تحريم كافى نيست . بايد اين حقايق حق طلبانه را بعنوان دادخواست در مقابل رژيم و كانديداهايش قرا داد . اگر تناسب قوا اندكى اجازه بدهد روا ترين كار شكستن و آتش زدن اين صندوقهاى ريا و دروغ ٣٧ ساله است . درجامعه اى كه در آن نه تشكل آزاد است ، نه اعتراض مجاز هست ، نه امكان اعتصاب هست ، نه حتى مى توان بدون قيد وشرط كانديد همين انتخابات كذايي شد ، بكار بردن اسم ” انتخابات ” برا ين مضحكه توهين به شعور مردم است .
بايد فراتر از تحريم با اين دادخواستها در تبليغات ضد انتخاباتى رژيم ، براى روشن كردن اذهان جامعه و منزوى كردن اين نمايش دروغين كوشيد . به اين معنا ما مردم ستمديده در كردستان ، فعالين و آزاديخواهان و انسانهاى شرافتمند خروارها دليل و كيفر خواست عليه كانديداها و سخنرانيها عوامفريبانه آنها داريم .
اصلاح طلبان وغير اصلاح طلبان كرد و تمام كسانيكه به اسم كرد و ادعاى احقاق حقوق مردم كرد ، در اين بساط ضد مردمى مشغول خاك پاشيدن به چشم مردم هستند ، خود تن پاره رژيم اسلامى و شريك جرم رژيم جنايتكار اسلامى در كردستان هستند . در تجمعاتى كه به اين مناسبت ترتيب مى دهند بايد افشا و منزوى شوند .
اخيراً صف ناسيوناليستهايي از قبيل سازمان عبدولا مهتدى و حزب دمكرات كردستان به اينها اضافه شده اند . فكر مى كنند در جمهورى اسلامى انتخابات ” دمكراتيك ” ممكن است ، فكر مى كنند با پوست اندازى رژيم و برداشتن ” نظارت استصوابى ” ، انتخابات در جمهورى اسلامى دمكراتيك مى شود و راه سات وسودا با مقامات وزارت اطلاعات دوباره هموار مى شود . اينها از دسته اول شياد ترند . دسته اول را همه مى شناسند ، اما اينها به اسم اپوزيسيون مسلح و مدعى حقوق مردم كردستان ، نه تنها ياس و نااميدى خود را به جامعه منتقل مى كنند ، بلكه باعث مى شوند كه جمهورى اسلامى در آينده با دست بازترى به سركوب مخالفان خود بپردازد .
خلاصه در مدت باقيمانده تا روز خيمه شب بازى انتخابات ، بايد عليه آن فعال بود ، تحريم نبايد بمعناى در خانه نشستن باشد ، از آن فراتر بايد اين نمايش را بى آبرو و خنثى كرد ، همانطور كه واقعا هست . مبارزه ضد انتخاباتى ما در محفل و جمعها مدتهاست كه شروع شده است . بايد آن را هدفمند و مؤثر تر پيش برد . شكستن و آتش زدن صندوقهای رای در هركجا كه ممكن باشد ، مى تواند پيام گويا و روشنى از طرف مردم كردستان به سركوبگران باشد .
انتخاب واقعى مردم ، سرنگونى جمهورى اسلامى است .
همايون گدازگر
١٧ ژانويه ٢٠١٦