درحاشيه تحركات نظامى حزب دمكرات كردستان ايران
حمله اخير نيروهاى رژيم اسلامى به يك واحد از پيشمرگان حزب دمكرات در نزديكى شهر اشنويه ، يك بار ديگر بحث از سر گيرى مبارزه مسلحانه و همچنين اهداف پشت اين تحركات را در بين مردم و جريانات گونا گون موجب شده است . جان باختن ٦ پيشمرگ حزب دمكرات بدست نيروهاى سركوبگر جاى تاسف و همچنين آواره شدن مردم روستاى قره سقل و از دست دادن خانه و كاشانه آنها كه به شيوه اى درندانه از طرف رژيم جنايتكار جمهورى اسلامى نابود شده است ، مورد تنفر هر انسان شرافتمند بوده و همدردى و كمك به اين مردم ستمديده ، بديهى ترين انتظارى است كه از مردم شهر و روستاهاى اشنويه مى رود . نيروهاى رژيم در اين در گيرى مثل همه دولتهاى اشغالگر ، براى زهر چشم گرفتن از مردم بشيوه اى بسيار بيرحمانه با بكار بردن انواع سلاحها خانه و كاشانه مردم را به تلى از خاك تبديل كرده اند .
استراتژى حزب دمكرات بعنوان يكى از احزاب اصلى ناسيوناليست كرد در كردستان ايران ، براى همه روشن است . شريك شدن در حاكميت و بدست آوردن گوشه اى از قدرت هدف نهايي اين حزب بوده و هست ، براى اين حزب تمام سياستها و تاكتيكها و انواع شيوه مبارزه از مسلحانه وغير مسلحانه براى خدمت كردن به اين هدف نهايي معنا پيدا مى كند . براى رسيدن به اين هدف حزب دمكرات حاضر بوده وهست كه نه تنها از مبارزه مسلحانه دست بردارد ، بلكه با نمايندگان جانى ترين دولتى مثل جمهورى اسلامى به ساخت و پاخت بپردازد . سه و نيم دهه گذشته و دوران حاكميت سياه رژيم اسلامى مملو از نمونه هاى بسيار زيادى است كه حزب دمكرات خستگى ناپذير در اين راه كوشش نمونده است و در اين مسير از تحمیل جنگ و كشتار كمونيستها تا پشتيبانى از اصلاح طلبان و همكارى با معماران سابق جمهورى اسلامى ترديدى بخود راه نداده است .
درنتيجه هدف حزب دمكرات در تحركات نظامى جديد تعقيب همان استراتژى و فشار آوردن به جمهورى اسلامى براى مذاكره و بند و بست است . دبير كل اين حزب در صحبتهايش بمناسبت بزرگداشت پيشمرگان كشته شده همين را با صراحت اعلام كرد ، كه “اگر سهم ما را بدهند ما با كسى جنگى نداريم . ” به اين معنا اينها تحقق استراتژى خود را تحت حاكميت همين رژيم ضد بشرى ممكن مى دانند . اما رژيم اسلامى و كاربدستان آن خوب مى دانند كه در كردستان حزب دمكرات همه كاره نيست . مى دانند حتى با اسلحه گرفتن از دست اين حزب و سازش با آن ، مشكل و معضل در كردستان جاى خود باقيست . اين است دليل جواب رد جمهورى اسلامى به تمايلات هميشه موجود در حزب دمكرات براى سازش با رژيم اسلامى نه بى درايتى و غير سياسى بودن جمهورى اسلامى .
اما فاكتور اوضاع منطقه و تحركات احزاب ناسيوناليست در بخشهاى ديگر كردستان در كشورهاى هم جوار يكى از اهداف اصلى جنب و جوش مسلحانه اخير حزب دمكرات كردستان ايران است . بالاخره تمام اين احزاب هر كدام به نوعى براى سهم گرفتن از دستاوردهاى هنوز بدست نيامده براى كردها بايد در يكى از بلوكهاى منطقه اى به زعامت آمريكا و روسيه ثبت نام كنند و به اصطلاح تكليف آينده خود را روشن كنند . اين صف بندى براى احزاب حكومت اقليم كردستان ، احزاب ناسيوناليست سوريه و تركيه روشن است . اما احزاب ناسيوناليست كردستان ايران هرچند تمايلاتشان معلوم است اما كمتر مستقلا در اين يارگيرى خود را بصورت فعال علنى مى كنند . حزب دمكرات كردستان ايران با اين تحركات مسلحانه در ماههاى اخير تصميم گرفته است خود را از اين وضعييت خارج كند . اين حزب مدتهاست نزديكى خود را به بلوك حزب دمكرات كردستان عراق و تركيه و عربستان به رهبرى آمريكا پنهان نمى كند و رسيدن به همان استراتژى رسيدن به قدرت از طريق فشار آوردن به جمهورى اسلامى را از طريق عضويت در اين بلوك دنبال مى كند
بعلاوه در حالت تعادل قواى كنونى منطقه كه جمهورى اسلامى دست بالاترى نسبت به گذشته دارد ، و انفعال طولانى و سرگردانى احزاب ناسيو ناليست در كردستان ايران طى سالهاى گذشته شرايطى بوجود آورده است كه جمهورى اسلامى اساسا از طرف اينها فشارى احساس نكند . همچنين اين شرايط بعضا باعث تحقير اين احزاب از جانب جرياناتى مانند پژاك و پ .ك . ك شده است كه در منطقه حضور دارند . تا جائيكه به حزب دمكرات كردستان ايران برمى گردد ، بيرون آمدن از اين تحقير وبی تحرکی، به اضافه تمایل شاخه ديگر حزب دمكرات كردستان به رهبرى خالد عزيزى در بند وبست بارژيم جمهورى اسلامى و رقابت و جانماندن از اين پروسه سازش ، هدف ديگر فعال شدن مسىلحانه اخير اين حزب در كردستان ايران است .
اما تا جائيكه به مبارزه مسلحانه و رويارويي مردم و جمهورى اسلامى بر مى گردد ، اين حق مسلم مردم و جريانات سياسى است كه از اين عرصه براى مقابله با جمهورى اسلامى استفاده كنند . جمهورى اسلامى با يورش نظامى به كردستان و كشتار و نابود كردن محل كار و زندگى مردم ٣٧ سال است اين جنگ را به مردم كردستان تحميل كرده است . اين رژيم با كشتار مردم و حمله به دستاوردهاى انقلاب ٥٧ در واقع آغاز كننده اين جنگ بوده و مردم و احزاب سياسى را مجبور به مقاومت مسلحانه كرده است . جمهورى اسلامى ٣٧ سال است بعنوان يك نيروى اشغالگر مشغول سركوب ، زندانى و شكنجه و اعدام در كردستان است . جمهورى اسلامى عامل ومخل نظم و امنيت و زندگى عادى در جامعه است و ميليونها انسان را در ترس و رعب ووحشت دايمى نگهداشته است و سرف يك زندگى انسانى را از جامعه سلب كرده است . در نتيجه خواست بيرون رفتن نيروهاى جمهورى اسلامى از محل كار و زندگى مردم ، بعنوان يك خواست برحق مردم ، از ابتدای شروع يورش جمهورى اسلامى به كردستان در ٢٨ مرداد سال ٥٨ هنوز يك خواست برحق است كه تامتحقق شدن آن مردم كردستان براى دفاع از خود در مقابل سركوبگريهاى رژيم حق استفاده از هر نوع مبارزه از جمله مبارزه مسلحانه را دارند .
اما همين مبارزه مسلحانه در كردستان بعلت وجود منافع طبقاتى و احزاب مختلف ، ادامه و در خدمت سياستهاى مختلف است . هم شكل و شيوه آن و هم توجه به اوضاع سياسى و اجتماعى جامعه و تعادل قوا در جامعه از نظر احزاب مختلف يكى نيست . به اين معنا در ميان احزاب چپ و كمونيستها و احزاب ناسيوناليست ، اهداف سياسى و استراتژي اين جريانات شكل و شيوه اين مبارزه را تعيين خواهد كرد . اگر براى احزاب ناسيوناليست كه هدفشان از مبارزه مسلحانه فشار آوردن به رژيم براى مذاكره و ساخت وپاخت است ، همان شيوه پيشمرگايه تى بشيوه سابق كافى است ، براى كمو نيستها و آزاديخواهانى كه از نظر آنها ، سرنگونى جمهورى اسلامى و بيرون راندن نيروهاى رژيم از محل كار و زندگى مردم كردستان پيش شرط هر تحول انسانى در جامعه است ، طبعا شهرها ، مركز قدرت كارگران و مردم آزاديخواه محل تلفيق انواع مبارزه واز جمله مبارزه مسلحانه خواهد بود . جدا از اهداف سياسى ، در شرايط كنونى بى توجهى به تعادل قواى بين مردم و رژيم ، تحركات نظامى مى تواند دست رژيم را در سركوب مبارزات اجتماعى بازتر كند وبه آن ضربه بزند . امرى كه در شرايط و اوضاع احوال ديگر و تناسب قواى مناسب مى تواند نتيجه مثبت ببار بياورد .
اما همانطور كه در بالا اشاره شد ، وضعيت كردستان و رابطه اش با دولت بوسيله احزاب ناسيوناليست كرد تعيين تكليف نمى شود ، در كردستان ايران سياست جنگ و مذاكره احزاب ناسيوناليست تعيين كننده آينده نيست . در اين جامعه ميليونها نفر با آرزوى سرنگونى جمهورى اسلامى زندگى مى كنند و سه دهه است در رویارویی با يك رژيم هار براى آزادى و يك زندگى انسانى متحمل زيان و ضرر جبران ناپذيرو فراوانى شده اند . اين طيف راديكال و عدالتخواه در روز توافق احتمالى هيچ حزب ناسيوناليستى با رژيم اسلامى به خانه هايشان باز نمى گردند . اين طيف ميليونى آزاديخواه بهمراه احزاب چپ و كمونيست يكى از بازيگر هاى اصلى پيدا كردن يك راه بسوى زندگى شايسته انسان در كردستان خواهند بود .
همايون گدازگر
٢٦ يونى ٢٠١٦