در حاشیه اخبار کارگری
نسان نودینیان
اقتصاد ورشکسته دولت روحانی و وعده های تو خالی!
رکود شدید اقتصادی
به گزارش خبرنگار مهر، رکود شدید اقتصادی مدت‌هاست مهمان اقتصاد ایران شده و از رونق افتادن فعالیت های اقتصادی باعث شده تا منجر به منفی شدن رشد بخش صنعت، توقف اشتغال زایی خدمات و همچنین اختلال در بازار کار ایران شود. درخواست شغل به ویژه از سوی جوانان و تحصیل کرده همچنان در بالاترین سطح خود قرار دارد و با ادامه روند فعلی صف بیکاری دستکم تا سال های آینده طولانی تر هم خواهد شد.
خانواده ها همچنان درگیر مسائل مربوط به اشتغال فرزندان خود هستند تا جایی که در تعداد زیادی از خانواده ها ٢تا ٣ تحصیلکرده بیکار هستند.
فشار رکود اقتصادی و کاری بودن ضربه آن بر عملکرد اقتصاد ایران باعث شده تا در یک دوره ١٠ ساله ٨.٩ درصد از جمع شاغلان دارای ساعات کاری بالاتر از استاندارد کاسته شود. اگر شرایط اقتصادی سال ٨٤ هم حفظ می شد، امروز حدود ٢ میلیون نفر شاغل در بازار کار ایران امکان فعالیت بیشتر برای کسب و کار بهتر و کسب درآمد بالاتر را می یافتند؛ بنابراین رکود باعث شده تا ٢ میلیون نفر از کسب درآمد بالاتر باز بمانند. رکود اقتصادی باعث شده تا تعداد شاغلان دارای اضافه کاری که در پایان سال ٩٤ دستکم باید ١٠ میلیون و ٣٠٤ هزار نفر می شدند (حتی اگر اوضاع نسبت به سال ٨٤ بهبود نمی یافت)، در این سال ٨ میلیون و ٣٤٩ هزار نفر باشند. با وجود افزایش تعداد شاغلان در سال گذشته نسبت به سال ٨٤، از تعداد افراد دارای اضافه کاری یک میلیون و ٣٢١ هزار نفر کاسته شده است. این در حالی است که شاغلان سال ٨٤ به تعداد ٢٠ میلیون و ٦٢٠ هزار نفر بودند و شاغلان در سال ٩٤ به تعداد ٢١ میلیون و ٩٧٢ هزار نفر. اوضاع فعلی اقتصاد ایران نشان می دهد امکان دستیابی به درآمد بیشتر و کسب درآمد بهتر در یک دوره ١٠ ساله در ایران دشوارتر شده است.
کارخانه ارج و هپکو کاملا تعطیل شدند.
دی ماه سال قبل تولیدات ارج به صفر رسید! مدتی بود که زنگ خطر در شرکتی با حدود ٨٠ سال قدمت به صدا در آمده بود. و در خرداد ماه ٩٥ تعطیل شد.
و در اسفند ماه ٩٤ کارخانه هپکو بر اثر رکورد کارگرانش را به مرخصی اجباری فرستاد.
تعطیلی بیش از ٦٠ درصد صنایع و ٨٠ درصد معادن
مدتی قبل برخی آمار رسمی از تعطیلی بیش از ٦٠ درصد صنایع و ٨٠ درصد معادن کشور به دلیل رکود بی‌سابقه خبر دادند.
آخرین آمار منتشره حکایت از آن دارد که در نیمه سال ١٣٩٤، رشد تولید محصولات فولادی منفی ١٢ درصد و رشد تولید سیمان منفی ١١ درصد بوده است. (پنج ماهه ٩٤). سرمایه‌گذاری بر اساس تعداد جوازهای تاسیس در نیمه سال ١٣٩٤، منفی ٢٧ درصد و بر اساس پروانه‌های بهره‌برداری صنعتی منفی ١٤/٢ درصد گزارش شده است (پنج ماهه ٩٤). بدتر بودن رشد جوازهای تاسیس، یعنی اینکه رکود صنعتی تداوم دارد.
بیکاری چالش اساسی است!
رکود، بیکاری، تورم و عدم اشتغال برای جوانان چالش‌های اصلی در دولت روحانی است. وجود ٧ تا ٨ میلیون جمعیت بیکار که قریب به اکثریت آنان تحصیلکرده هستند. چالش اصلی اقتصاد و مسئله معیشت مردم است. امروزه با بیکاری جوانان مشکلات خانواده ها دو چندان شده است. آمار بیکاری بیشتر از این تعداد است چرا که کسانی را که هفته‌ای تنها یک ساعت کار می‌کنند شاغل محسوب می‌کنند.
گزارش جدید مرکز آمار از آمارگیری نیروی کار سال ٩٤ حاکی از افزایش نرخ بیکاری در تمام سنین است. میانگین نرخ بیکاری در سال ٩٣ معادل ١٠.٦ درصد بود که میزان بیکاری سال ٩٤ رشد ٠.٤درصدی نسبت به آن داشته است. نتایج این طرح نشان میدهد تعداد جمعیت فعال (شاغل و بیکار) در کشور ٢٤ میلیون و ٧٠١ هزار و ١٧٧ نفر است که از این تعداد ٢ میلیون و ٧٢٩ هزار و ٩٢ نفر بیکار هستند. نرخ بیکاری برای سال ٩٤ در مناطق شهری کشور ١٢.٢ و در نقاط روستایی ٨.١ درصد گزارش شده است. بر اساس گزارش مرکز آمار ایران، بیکاری جوانان ١٥ تا ٢٤ساله معادل ٢٦.١ درصد است که برای مردان این گروه ٢٢.٣ و زنان ٤٢.٨ درصد اعلام شده است.
صندوق بازنشستگی بدون پول است.
حقوق هزاران بازنشسته با تاخیر پرداخت میشود. تقریبا هر هفته دو تا سه مورد اعتراضات توسط بازنشسته ها انجام میشود، بازنشسته ها خواهان حقوق های خود شده اند، میگویند «صندوق بازنشستگی» خالی شده! دولتهای مختلف درجمهوری اسلامی ید طولایی در غارت صندوقهای بازنشستگی و بیمه های اجتماعی دارند.
پرداخت نکردن حقوق ها
حقوق های معوقه عرصه اصلی اعتراضات کارگران درچند سال گذشته میباشد. در اخبار ٢٠خرداد ما شاهد چند مورد از اعتراض کارگران کارخانه ماشین آلات صنعتی تراکتورسازی، کمپرسور سازی و پرداخت نکردن حقوق های ٤٠٠٠ نفر از کارگران معادن البرز شرقی هستیم. کارگران کارخانه ماشین آلات صنعتی تراکتورسازی ایران١٨ ماه است که حقوق نگرفته اند. و بیست ویکمین روز اعتصاب کارگران کارخانه کمپرسورسازی تبریز بدلیل پرداخت نکردن ٤ماه حقوق ها!
رانت خواری میلیونی!
با علنی شدن فیش های حقوق ده ها میلیون تومانی تعدادی از کاربدستان نظام حمهوری اسلامی گوشه ای دیگر از رانت و فساد مالی در این نظام فاشیستی سرمایه علنی شد. کیهان(بیت رهبری ـ شریعتمداری) نوشته است؛ «هفته گذشته بود که کیهان برای نخستین بار فیش حقوقی یکی از مدیران عامل بانک‌ها را منتشر کرد. این مدیر بانکی در مهر و اسفند سال گذشته به ترتیب بیش از ١٥١ و ٢٣٤ میلیون تومان دریافتی داشته است».
هر روز سفره مردم کوچک تر میشود و بر تعداد رانت خواران و دزدهای میلیاردی افزوده میشود.
آنچه مسلم است، فقر، بیکاری ، تورم، رشوه و فساد اقتصادی و اجتماعی جامعه استبداد زده را به نقطه انفجار نزدیک می کند، استثمار نیروی کار کارگران و شکاف طبقاتی بیشتر.
راه حل از بین بردن شکاف طبقاتی در دست دولت و سرمایه داران و نظام حاکم جمهوری اسلامی نیست.
اکثریت قریب به اتفاق مردم در ایران بر این باورند که این جامعه وارونه است. تولید کنندگان ثروت جامعه، کارگران، بی چیزند و بیکارگان ثروتمند.
پست ترین و فرومایه ترین عناصر، نجبا و عالیجنابان این جامعه اند و شریف ترین مردم، توده زحمتکشان فرودست و بی حقوق اند. آنها که یک عمر کار کرده اند و ثروت ساخته اند حتی پس از سی سال برای گذران هر روز از زندگی خود باید از نو برای کارشان مشتری پیدا کنند. قدرت خلاقه و مولد کارگر خود را در قدرت اجتماعی و سیاسی روزافزون سرمایه و فرودستی هرچه بیشتر خود کارگر نشان میدهد. برای حفظ این جامعه وارونه دولت ها پیدا شده اند، ارتشها ایجاد شده اند، زندانها و شکنجه گاهها بنا شده اند، خدایان آفریده شده اند و مذاهب ساخته شده اند. مساله از روز روشن تر است. این جامعه مبتنی بر بردگی است. بردگی مزدی. هیچ درجه رشد خدمات اجتماعی و بیمه ها و افزایش درآمد کارگران که تازه همه باید با نبرد و با زور از حلقوم طبقات حاکم بیرون کشیده شوند، در اساس این موقعیت برده وار کارگر تغییری نمیدهد. اعتیاد، بی خانمانی و فحشا سرنوشت بخشی از لشکر بیکار و کم درآمد جامعه را رقم میزند.
دولت روحانی با اقتصاد ورشکسته اش، با تحمیل بیشترین ریاضت اقتصادی، کاری جز رجز خوانی در مورد شرایط اقتصادی عملکرد قابل توجهی در گشایش اقتصادی، فضای سیاسی و آزادی های فردی از خود نشان نداده است. تهدید و دستگیری فعالین کارگری، معلمان، حمله به تجمعات شادی مردم و جوانان احکام عهدباستانی شلاق را اما خوب بکار گرفته اند.
حکومت اسلامی هم اکنون فشار اعتراضات مزدبگیران جامعه را بشدت بر پیکر خود احساس میکند. مردم شاهد فاصله عمیق تر خود با نظام حاکم جمهوری اسلامی سرمایه هستند.
سرنگونی این نظام و برقراری جامعه ای آزاد و سوسیالیستی جواب روشن ما بشرایط کنونی است.