جواب ما به «احمد چوپانی» نماینده مزدور دولت روحانی در کردستان
نسان نودینیان
اخیرا سایت «موکریان» گزارش مفصلی در ارتباط با فاصله طبقاتی در کردستان منتشر کرده است. این گزارش بر اساس صحبتهای یکی از عناصر جمهوری اسلامی( احمد چوپانی) پادو مزدور در کردستان و در “شورای عالی استان‌ها” ، نوشته شده است.
شکاف طبقاتی پدیده تازه ای نیست. به قدمت حاکمیت سیاه نظام اسلامی وجود داشته و هر روز در ابعاد تازه ای زندگی و معیشت کارگران و مزدبگیران جامعه را زیر خط فقر برده است.
احمد چوپانی مزدور نظام اسلامی و پادو دولت روحانی راه حل فاصله طبقاتی را در فعال کردن “ثروت” های استان کردستان میبیند. او میگوید؛ «ثروت های استان کردستان بلااستفاده مانده است» و ادامه میدهد؛ « در شهرهای استان کردستان کار صنعتی وجود ندارد، کارخانه‌ای نیست، این درحالی است که کردستان دارایی زیادی دارد و دولت می‌تواند روی این داشته‌ها سرمایه‌گذاری کند به عنوان مثال کردستان استان‌های همجوار را به لحاظ آب تامین می‌کند و آب سدهای کردستان به سوی آذربایجان غربی، زنجان و کرمانشاه می‌رود و دولت می‌تواند روی آب استان سرمایه‌گذاری کند، کاری که تاکنون انجام نشده است».
پروژه های سد سازی و فعال کردن پروژه های آب رسانی خود نیز یک چالش بزرگ نظام اسلامی و دولت روحانی در سطح سراسری است. پروژه هایی که با بن افتصادی ناکام شده اند!
دزدی های میلیاردی و مخارج چند ده هزار میلیارد دلاری هزینه سرپا نگهداشتن اسلام سیاسی در سوریه، حزب الله لبنان، حماس و داودسته های تروریستی اسلامی در خط مقدم مخارج این نظام است. ما در جند سال گذشته شاهد ویرانی شهرها و کمبود آب شرب و آب رسانی بوده ایم. کم نیستند تعداد دریاچه هایی که در اثر کم توجهی و بکار نگرفتن امکانات لایروبی صنعتی و مدرن خشک نشده، باشند.
در چند سال گذشته ده ها اعتراض و راه پیمایی در شهرهای کردستان برای تجات دریاجه های کوچک و بزرگ در مریوان و دیگر شهرها انجام شده. دریاچه “زریبار” زیبا در معرض نابودی قرار دارد. مردم با ابتکارات توده ای بخشهای تفریحی این دریاچه را نگه داشته اند. وعده های احمفانه «احمد چوپانی» در ارتباط با حل “فاصله طبقاتی” و بکار گیری ثروت آب، توخالی است. ترفند و ادعایی مزورانه است برای دور زدن عمیق ترین شکاف طبقاتی در شهرهای کردستان ایران.
احمد چوپانی مزدور در ارتباط با راه حل فاصله طبقاتی و مناطق آزاد تجاری میگوید؛ « پرداخت نقدی یارانه مرزنشینی یک معضل است، زیرا باید از مرزها استفاده اقتصادی و بازرگانی شده و برای ایجاد مناطق آزاد به آنها توجه شود. اینکه مبلغی تحت عنوان یارانه مرزنشینی پرداخت شود به معنای آموزش تنبلی و بیکاری به مردم است. چنین راهکاری شاید مسکنی موقت باشد، اما ابعاد مثبتی در درازمدت نخواهد داشت. می‌توان مناطق مرزی را به عنوان مناطق آزاد مورد بهره‌برداری قر ار داد و به نحوی بر آن نظارت کرد که این مناطق مورد سوءاستفاده افراد بانفوذ و خرید زمین توسط این افراد نشود».
فرهنگ ضد انسانی مزدوران جمهوری اسلامی را مردم تجربه کرده اند. القاب توهین آمیز “تنبلی و بیکاری” غریب نیست. اینها صحبتهای سخیفی است که از زبان کثیف مزدوران جمهوری اسلامی بجای راه حل گفته میشود. اینها را میگویند و دسته دسته کارگران مرزی(کولبر) را با شلیک مستقیم بقتل میرسانند.
ما در مورد مناطق مرزی(مناطق آزاد تجاری) بارها نوشته و گفته ایم که این طرح برای عمیق کردن شکاف طبقاتی، استثمار بیشتر و بازگذاشتن دست تجار و صاحبان تروت برای بهره کشی از فروش نیروی کار کارگران است. مناطق آزاد راه حلی برای پایان و یا کم کردن شکاف طبقاتی نیست! در خدمت عمیق شدن شکاف طبقاتی است.
کارگران در کردستان مخالف طرح مناطق آزاد تجاری هستند. ماهیت ضد کارگری این طرح را میشناسند و تاکنون در مجامع عمومی و نشست هایشان در مخالفت با این طرح و ماهیت ضد کارگریش موضع گرفته اند.
و اما صحبتهای این مزدور(احمد پوپانی) بی شرم در مورد یارانه ها و نقشه های او در دولت روحانی برای حذف “یارانه” ها باید بی جواب نماند. سیاست “هدفمند کردن” یارانه ها در دولت احمدی نژاد شروع شد. احمدی نژاد با طرح “هدفمند کردن یارانه” ها و با اجرای ریاضت کشی اقتصادی، گرانی نان و برق عملا میخواست بن بست اقتصادی دولتش را نجات دهد. در دولت روحانی بن بست اقتصادی بمراتب بیشتر شده و ریاضت کشی اقتصادی با دامنه عمیق تری زندگی مردم را در جنبره فقر و نداری قرار داده است. دولت روحانی قصد حذف کامل یارانه ها را دارد. در دوره 4ساله این دولت چند میلیون نفر از گرفتن یارانه ها محروم شده اند، اینها میخواهند این سیاست را در مناطق “آزادی تجاری” پیش ببرند. صحبتهای احمد پوپانی مزدور در همین رابطه مطرح میشود.
مردم شهرهای کردستان ، فعالین کارگری، معلمان باید آگاهانه سیاست های مزدورانی امثال «اجمد چوپانی» را بشناسند و علیه سیاستهای دولت و نظام اسلامی صف بندی خود را محکم کنند.
چالش بیکاری در شهرهای کردستان مهمترین عرصه مبارزه است. ایجاد فرصت های شغلی زیر صفر است. هزاران جوان دختر و پسر تحصیلکرده عملا از داشتن فرصت شغلی محرومند. روی آوری به کار مرزی و یا خانه نشینی چالش مهم آنها است. مبارزه و دامن زدن به جنبش تعرضی با شعار “بیمه بیکاری”، طرح خواستهای رفاهی برای کارگران بیکار و جوانان تحصیلکرده بیکار، تامین بیمه بیکاری مکفی، تحصیل رایگان برای فرزندان خانواده های بیکار و امکانات رفاهی.
دامن زدن به اعتراضات گسترده علیه حذف یارانه ها خود عرصه ای جدی از مبارزه مردم است.
مسبب اخراج و بیکارسازی های گسترده، بیکاری جوانان تحصیلکرده، تن دادن بکار کولبری، افزایش تعداد کارتن خوابها و کودکان خیابانی، دستمزدهای زیر خط فقر، جمهوری اسلامی است. این نظام فاشیستی ــ اسلامی را باید بزیر کشید.