قلب مالامال از عشق به آزادی و برابری کورش بخشنده از تپش باز ایستاد!
دیروز شاهرخ زمانی و امروز قلبی دیگر که مالامال از عشق به احقاق زندگی بهتر و سرشار از روحیه مبارزاتی و رزمندگی و امید به دنیایی فارغ از ستم و نابرابری، فارغ از وجود کودکان کار، فارغ از انواع کارهای شاق در مقابل دستمزد ناچیز و هزاران آرزوی شیرین برحق و انسانی دیگر در دنیای بشدت تبعیض آمیز کنونی بود از تپش باز ایستاد. مرگ نابهنگام کورش دل هر انسان آزاده ای را به درد آورد.
کورش بخشنده هنوز چند ماه از زندان، شکنجه و اذیت و آزارش توسط رژیم منحوس جمهوری اسلامی نگذشته بود که دوباره میبایست برای اجرای حکم تعزیری از سوی بیدادگاهای این رژیم به تاوان عضویت در کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری، فعالیت پیگیرانه در تشکلهای سراسری، شرکت در حرکات و راهپیمائی های اعتراضی و عضویت در احزاب اپوزسیون به زندان برگردد، اما با کمال تاسف و تاثر قلب اش برای همیشه از تپش باز ایستاد.
مبارزینی با سوابق نظیر زنده یاد کورش چندین دهه است زیر فشار زندان، شکنجه و آزار به مرگ تهدید میشوند اما هیچگاه نه تنها به ذره برای احقاق حق و حقوق آزادیخواهانه و برابری طلبانه زانو خم نکرده اند بلکه پیگیرانه تر و عزم جزم کرده تر از پیش مبارزه علیه وضع موجود را تدوام بخشیده اند.
بر همه روشن است در جامعه ایی بشدت استبداد و خفقان زاده که فقر و فلاکت اقتصادی بیش از سه دهه است از شان و کول اکثریت مردم بالا می رود و مرگ تدریجی را دارند تجریه میکنند نه تنها شکنجه، اذیت و آزارهای جسمی و روحی که قتل و کشتارهای سازمانیافته فعالین و رهبران از سوی رژیم را در پی دارد بلکه بخش عمده مرگ و میرهایی که موسوم به مرگ طبیعی است بنوعی رژیم حاکم بر ایران مسبب اصلی آنست.
امروز که جنبش کارگری ایران یکی دیگری از فعالین خستگی ناپزیر و رزمنده خود را در صفوف اش از دست داده این ضایعه بزرگ را بایستی با ادامه راهش و با تلاش بیش از پیش جهت هر چه وسیعتر متشکل کردن طبقه کارگر پر کند.
یاد عزیزش گرامی و راهش پر راهرو
ناصر بابامیری 05.11.2015