حکومت اسلامی باید از سازمان جهانی کار اخراج شود
مصاحبه کارگر کمونیست با شهلا دانشفر
کارگر کمونیست: یکبار دیگر هیاتی از سوی کمپین برای آزادی کارگران زندانی و حزب کمونیست کارگری ایران برای شرکت در میتینگی در اعتراض به حضور نمایندگان جمهوری اسلامی در اجلاس سالانه سازمانی جهانی کار، آی ال او، عازم ژنو شد. به نظر می آید که این سازمان تصمیم گرفته است با وجود اعتراض شما و با وجود اطلاع از وضعیت کارگران در ایران هر ساله نمایندگان جمهوری اسلامی را به حضور بپذیرد. سئوالی که اینجا پیش می آید این است که، چرا شما تصمیم گرفته اید هر ساله این اعتراض را به پیش ببرید؟ هدف شما از اینگونه اعتراضات چیست؟
شهلا دانشفر: ای آل او از زیر مجموعه های سازمان ملل است. سیاست های آن نیز طبعا تابع این سازمان و دولتهای سرمایه داری جهانی است. به عبارت روشنتر سازمان جهانی کار یک سازمان بورژوایی است و با چنین ساختاری مماشات با دولتهایی چون جمهوری اسلامی امر عجیبی نیست. ترکیب هیات های شرکت کننده در آن هیاتهایی ٤ نفره از کشورهای عضوش است که سه عضو از این هیات ها، نمایندگان دولت و کارفرمایان هستند و تنها یک عضوش قرار است که نماینده اتحادیه های کارگری باشد. حال در مورد کشورهایی چون ایران، حتی آن یک نمانیده نیز ربطی به کارگران ندارد، بلکه نماینده ای که تحت عنوان نماینده کارگران شرکت میکند، از تشکلهای دست ساز حکومتی و عملا بخشی از خود حکومت است.
ما به حضور هیات جمهوری اسلامی در سازمان جهانی کار اعتراض داریم. حرف ما اینست که جمهوری اسلامی نماینده کارگران و مردم ایران نیست، بلکه رژیم سرکوب و جنایت است و باید از سازمان جهانی کار اخراج شود.
حرکت اعتراضی ما در سالهای متعدد و حضور هر ساله ما در برابر اجلاس های سازمان جهانی کار برای رساندن این پیام به همه کارگران و تشکلهای کارگری و مردم جهان بوده است. و از این نظر ما توانسته ایم در سطح جهانی جمهوری اسلامی را افشاء و بی آبروتر کنیم و آنرا زیر فشار جدی قرار دهیم؛ و این بخودی خود دستاورد کمی نیست.
طبعا مماشات سازمان جهانی کار با هیات جمهوری اسلامی، بخشی از همان سیاست مماشات دول سرمایه‌داری با دولتهای دیکتاتور حاکم از جمله ایران است. و ما به این مماشات اعتراض داریم. پیام اصلی ما از شرکت هر ساله در اجلاس های سالانه سازمان جهانی کار به این سازمان و دولتهای سرمایه داری جهانی اینست که جای حکومت آپارتاید جنسی جمهوری اسلامی، این حکومت سرکوب و کشتار مردم ایران در سازمان جهانی کار نیست، بلکه پشت میز محاکمه است. ما خواستار اخراج ایران از آی ال او و تمام مراجع بین المللی هستیم و تا وقتی که به هدفمان نرسیم به اعتراضمان ادامه میدهیم. به عبارت روشنتر سیاست به انزوای سیاسی کشاندن جمهوری اسلامی در سطح بین المللی بخشی از همان سیاست سرنگونی حکومت اسلامی در ایران است. پیشبرد این سیاست از نظر ما ممکن و عملی است. همانطور که مردم آفریقای جنوبی در مبارزه خود با رژیم آپارتاید جنسی در آن کشور توانستند عینا همین سیاست را به دول سرمایه داری جهانی و مراجع بین الملل تحمیل کنند و مبارازت آنها منجر به انزوای سیاسی دولت آپارتاید آفریقای جنوبی در سطح جهان شد، ما هم میتوانیم این سیاست را جهانی کنیم. و جلب حمایت جهانی از این سیاست، یک کارزار مهم ماست.
بنابراین ما نه تنها با حضور اعتراضی هر ساله خود در مقابل اجلاس های جهانی آی ال او بلکه با تماسهای منظم مان با سازمانهای کارگری و نهادهای انساندوست در سراسر جهان و اطلاع رسانی از وضع نابسامان زندگی و معیشت کارگران در ایران و سرکوبگری های جمهوری اسلامی تلاش میکنیم که این کارزار مهم را به جلو بریم. همانطور که اشاره کردم از این طریق تلاش میکنیم نشان دهیم که جای رژیم شلاق، زندان، اعدام و سرکوب که هر روزه زندگی و معیشت مردم را بیشتر و بیشتر به تباهی میکشد، جای رژیمی که بطور مثال تحت حاکمیت آن محیط های کار به قتلگاه کارگران تبدیل شده و ما شاهد فجایعی چون انفجار زمستان یورت و جانباختن ٤٣ کارگر در نتیجه سودجویی های مشتی دزد و جنایتکار هستیم، در سازمان جهانی کار و اجلاس های آن نیست. از جمله ما در نامه اعتراضی امسال خود به حضور هیات جمهوری اسلامی در اجلاس سازمان جهانی کار بر روی همین نکات و همین خواسته ها تاکید کردیم. و نامه ما در همان روز آغاز اجلاس همراه با عکسی از کارگران زندانی در سالن اصلی پخش شد. در نهم ژوئن نیز هیات اعزامی ما با شرکت خود در تجمع اعتراضی مقابل اجلاس آی ال او با سخنرانی‌های پرشور و بنرهای اعتراضی که بدست داشتند، تلاش کردند، همین پیام را انعکاس دهند. در حرکت اعتراضی روز ١٣ ژوئن نیز ما در تجمع اعتراضی مقابل سازمان جهانی کار حضور خواهیم داست. و نکته مهم اینست که در پیشبرد این گفتمان ها و جلو بردن کمپین علیه حضور جمهوری اسلامی در سازمان جهانی کارگر و خواست اخراج آن از این سازمان تا همین الان پیشروی های خوبی داشته ایم. برای مثال تا کنون توانسته‌ایم حمایت برخی از اتحادیه‌های کارگری جهانی از این خواست را بدست بیاوریم. نمونه هایش، بیانیه های اعتراضی اتحادیه کارگران کشتیرانی و مونتاژ از استرالیا با خواست اخراج جمهوری اسلامی از آی ال او است. و یا هر ساله شاهد ارسال نامه‌های شکایت بسیاری از سوی اتحادیه‌های کارگری جهانی به سازمان جهانی کارگر در زمینه نقض حتی همان مقاوله نامه‌های سازمان جهانی کار که ایران به عنوان عضوی از این سازمان موظف به اجرایش هست، بوده‌ایم. در این نامه ها جمهوری اسلامی بخاطر نقض آشکار حقوق پایه ای کارگران و بطور مشخص محرومیت آنان از حق تشکل، حق اعتصاب، حق تجمع و حق گرامیداشت اول ماه مه، بخاطر امنیتی کردن مبارزات کارگران و مردم معترض و دستگیری و زندانی کردن فعالین و رهبران کارگری و فعالین اجتماعی بخاطر مبارزاتشان، بخاطر صدوراحکام بربریت شلاق و زندانهای طولانی مدت و آزار و شکنجه زندانیان سیاسی در زندان، بخاطر نقض آشکار حقوق زنان و کودکان و پناهندگان افغانستانی و زیر پا گذاشته شدن اولیه ترین حقوق انسانی مردم بارها و بارها محکوم شده است. و این نامه های اعتراضی هر ساله مضمون گزارش های کمیته های استاندارد سازمان جهانی کار علیه حکومت اسلامی را تشکیل میداده است. نمونه هایی از این حمایتها و نامه‌های اعتراضی از سوی اتحادیه‌های کارگری در فرانسه، سوئد، نروژ، کانادا، استرالیا و کنفدراسیون بین المللی اتحادیه‌های کارگری، آی تی یو سی بوده است. و دیدیم که آی تی یو سی در سال گذشته طی نامه‌ای اعتراضی به حضور هیات جمهوری اسلامی اعلام داشت که هیات دولت ایران نماینده کارگران ایران نیست، بلکه نماینده کارگران ایران جعفر عظیم زاده، بهنام ابراهیم زاده و محمد جراحی هستند. اینها همه موفقیت های ما در پیشبرد گفتمان اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار است.
بنابراین درست است که مماشات با جمهوری اسلامی ادامه دارد و هنوز هیاتهای آن عضوی از اجلاسهای سازمان جهانی کار را تشکیل میدهد. اما امروز ما در موقعیت بسیار قویتری برای پیشبرد گفتمان اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار هستیم. و یک فاکتور مهم آن نیز اعتراضات گسترده کارگری در ایران و وزن سنگین آن در فضای سیاسی جامعه است که توجه ها را هر روز بیشتر بسوی خود جلب میکند. بویژه توجه بیشتر جنبش کارگری در ایران به امر جلب همبستگی جهانی کارگری و خطاب قرار دادن مستقیم سازمانهای کارگری برای محکوم کردن نقض آشکار حقوق کارگران در ایران بیشترین زمینه‌های را برای جلب حمایت سازمانهای کارگری و نهادهای انساندوست و انسانهای آزادیخواه در سطح جهان را از مبارزات کارگران و مردم ایران فراهم کرده است. نمونه‌های آن نامه‌های اعتراضی مستقیم تشکلها و رهبران کارگری به سازمان جهانی کار در اعتراض به حضور هیات جمهوری اسلامی در این اجلاس است.
از سوی دیگر با توجه به وضعیت فاجعه بار امروز خاورمیانه و تبدیل آن به عرصه رقابتهای دول ارتجاعی منطقه در پناه آمریکا و دول سرمایه‌داری غرب و نقش کلیدی جمهوری اسلامی در دامن زدن به تروریسم اسلامی، بردن گفتمان اینکه سرنگونی حکومت اسلامی یک فاکتور مهم در امنیت منطقه است، برای بسیاری از مردم آزادیخواه قابل فهم و روشن است. امروز ما با اتکاء به تمام این مولفه ها میتوانیم قویتر عمل کنیم و صدای کارگران و مردم ایران باشیم. حکومت اسلامی باید از ای ال او اخراج شود.
کارگر کمونیست: همه می‌دانند که دست آی ال او در دست جمهوری اسلامی است. بهنام ابراهیم زاده در نامه‌ای که به مناسبت حضور نمایندگان خانه کارگر در این جلسه منتشر کرده است، گفته است: “به سکوت سازمان جهانی کار در قبال این همه بی‌عدالتی اعتراض داریم”. آیا فکر نمی‌کنید که دیگر نباید تنها به حضور جمهوری اسلامی اعتراض کرد؛ بلکه، به قول بهنام باید به سکوت سازمان و نهادهایی که فرش قرمز زیر پای نمایندگان جمهوری اسلامی پهن می کنند هم اعتراض کرد؟
شهلا دانشفر: ما نه فقط به سکوت سازمان جهانی کار و دول سرمایه داری غرب و جهان در برابر سرکوب و جنایات و نقض آشکار حقوق اولیه کارگران و مردم ایران توسط حکومت اسلامی و مماشات با با این رژیم جنایتکار اعتراض داریم، بلکه خواستار اخراج جمهوری اسلامی از این سازمان و تمام نهادهای بین المللی هستم. سازمان جهانی کار همانطور که اشاره کردم یک سازمان بورژوایی است. بنابراین توقعی از این سازمان نیست. کار ما همین است که اعتراض کنیم و داریم مرتبا اعتراضمان به سیاستهای این نهاد بین المللی را به شیوه های مختلف بیان میکنیم. کار ما اینست که صدای کارگران ایران را به گوش کارگران جهان و مردم شریف جهان برسانیم و از این موضوع تاکنون بسیار استفاده کرده ایم.
بنابراین اخراج جمهوری اسلامی از آی ال او مطالبه ما تنها از این سازمان نیست. بلکه ما با اعتراضمان به مماشات آن با رژیم هایی چون ایران و به قول شما پهن کردن فرش قرمز زیر پای رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی، میکوشیم خواست اخراج جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار را به آنها تحمیل کنیم. از نظر ما حکومت اسلامی نه فقط از آی ال او بلکه از تمام مراجع جهانی باید اخراج شود. و میکوشیم با جلب حمایت وسیع بین المللی این سیاست را به پیش برویم. حرف ما اینست که حکومت اسلامی نماینده مردم ایران نیست. بلکه سرکوبگر مردم است. جمهوری اسلامی رژیم سرکوب و اعدام و شلاق است. رژیم آپارتاید جنسی و توحش و بربریت است. اجازه نمیدهیم که این مماشات ادامه یابد. با قدرت مبارزات کارگران و مردم در ایران، با قدرت حمایت و همبستگی جهانی کارگری میکوشیم گفتمان اخراج جمهوری اسلامی را به پیش بریم.
مصاحبه با شهلا دانشفر توسط ناصر اصغری از تحریریه کارگر کمونیست تهیه شده