محمود قزوینی – در نقد شعار زنده باد سوسیالیسم در تظاهرات تهران

در نقد شعار زنده باد سوسیالیسم در تظاهرات تهران
در برخی از گزارشها از تظاهرات امروز تهران در حمایت از مردم کوبانی و بر علیه داعش عنوان شده است که تظاهرکنندگان شعار زنده باد سوسیالیسم سر داده اند. من نمیدانم واقعا این گزارشها تا چه حد درست است. اما اگر چنین اتفاقی افتاده باشد به معنای این است که برخیها آگاهانه و یا ناآگاهانه دارند به حرکت ایجاد شده ضربه میزنند و آن را از تمرکز آن یعنی حمایت از کوبانی  و بر علیه داعش دور میکنند.
در حاالی که ابعاد تظاهراتها در حمایت از کوبانی در ایران وسعت میگیرد و میرود که به یک جنبش توده ای تبدیل شود. اینجا و آنجا کسانی فکر میکنند با دادن شعارهای مانند زنده باد سوسیالیسم، جنبش را ” چپ” میکنند. این افراد در این موقعیت بدترین ضربه را به حرکت ایجاد شده میزنند. در یک موقعیت مناسب که بهانه ای برای سرکوب حرکت ایجاد شده وجود ندارد، اینها دارند بهانه برای سرکوب و جلوگیری از تظاهراتها را فراهم میکنند. چپ حاشیه ای که هیچگاه قادر نیست با جنبش توده ای اخت شود در هر حرکتی با بازیهای بچه گانه همه چیز را خراب میکند.
همانطور که در یک اعتصاب کارگری باید به جای شعار و بازیهای کودکانه، به شرکت هر چه بیشتر کارگران در اعتصاب و قدرتمندی آن فکر کرد، در حرکت حمایت از کوبانی و یا هر حرکت مطالباتی و غیر آن هم باید به قدرتمندی حرکت فکر کرد. با شعار هیچ حرکتی چپ نمیشود و ماهیت حرکت عوض نمیشود، یک روز یک گوشه تظاهرات فریادی زده میشود و تمام. ماهیت طبقاتی و سیاسی حرکت و همچنین در بلند مدت سازماندهندگان و رهبران حرکت گرایش و هدف آن را تعیین میکنند. نیرویی که بتواند مبارزه و جنگی را رهبری و به پیروزی برساند، استراتژی و ماهیت آن را تعریف میکند. با شعار کودکانه در گوشه تظاهرات هیچ چیزی عوض نمیشود. با شعار “زنده باد شورا  و تشکل “در تظاهراتها شورا  و تشکل درست نمیشود و با شعار زنده باد سوسیالیسم، احدی جذب سوسیالیسیم نمیشود. کسانی چنین میکنند که مبارزه را یکروزه، یعنی همان روز تظاهرات میبینند.
نیرویی که مردم کوبانی را متشکل و متحد کرده است، هدف پیروزی و ماهیت دولت فردای آن را تعیین میکند. اگر نیرو ناسیونالیست باشد، فردا سرنوشت مردم کوبانی را با طرحهای ارتجاعی رقم میزند و اگر سوسیالیست باشد مردم را به آزادی و برابری رهنمون میسازد.
زنده باد سوسیالیسم یعنی کسی که سوسیالیست است بتواند تعداد هر چه گسترده تری از مردم را برای حمایت از کوبانی بسیج کند. نه اینکه در خیابان راه بیافتد و شعار زنده باد سوسیالیسم سر دهد.
من دوست دارم در تهران مانند مهاباد هزاران نفر به تظاهرات حمایت از کوبانی بپیوندند و اصلا نگران اینکه شعارهای مردم چه هست نیستم. سوسیالیستی در مهاباد ارزش دارد که بتواند در بسیج این مردم نقش بازی کند و فردا وقتی تظاهراتها تمام شد صدها تن از مردم او را بشناسند و به سرش قسم بخورند و دهها نفر از مردم را به برابری و سوسیالیسم جذب کند. سوسیالیست اگر سوسیالیست است با این مردم قبل و بعد از تظاهرات سر و کار دارد و زیاد به شعارهای روز تظاهرات بند نمیکند. روز تظاهرات باید به گسترش تظاهرات فکر کرد. باید تمام توان را صرف این کرد که شعارها و پلاکاردها فقط معطوف به حمایت از کوبانی باشد و تلاش کرد از هرگونه شعاری که از این هدف دور میشود جلوگیری کرد. میشود با همین تمرکز یعنی محور حرکت باید حمایت از کوبانی و بر علیه داعش باشد از شعارهای قومی نیز جلوگیری کرد. (ضمن اینکه باید نسبت به توده های وسیعی که آغشته به ناسیونالیسم هستند انعطاف داشت)
بخصوص در ایران تحت اختناق این بازیهای بی حاصل چپ مریخی خطرناک است و باید بشدت از آن پرهیز شود.
محمود قزوینی
8 اکتبر 2014، 16 مهر 1393