پایداری دلیرانه مردم در کوبانی
نزدیک به چهار هفته است شهر کوبانی در حلقه محاصره آدمکشان اسلامی قرار دارد. مقاومت دلیرانه مردم در این شهر، پیر و جوان و زن و مرد به همراه نیروهای سیاسی کردستان سوریه برای دفاع از جان و زندگی خود و بچه هایشان هم چنان ادامه دارد. طبق آخرین خبر جانیان اسلامی داعش توانسته اند قسمت هائی از شهر را به کنترل خود در آورند. خبرهای ضد و نقیصی میرسد. خیابان و کوچه و ساختمانهای شهر تبدیل به میدان جنگ گشته اند. اما جنگی نابرابر، جنگ مردم با اسلحه های سبک در مقابل جانیان داعش با اسلحه های پیشرفته و سنگین. سر انجام این جنگ بهر جائی برسد کوبانی با مقاومت خود بر ظلمت شوم اسلامی در خاورمیانه ترک انداخته است. مقاومت مردم این شهر نشان داد که تنها راه مقابله با اسلام سیاسی از نوع داعشی و جمهوری اسلامی و جلوگیری از تحمیل سناریوی سیاه بر زندگی مردم از کانال بسیج مردم و مبارزات توده ای آنها می گذرد.
در طی این چهار هفته مردم متمدن دنیا با بیم و امید اخبار کوبانی را تعقیب کرده اند. از آنکارا و استانبول و دیار بکر و شهرهای کردستان ترکیه گرفته تا تهران و بسیاری از شهرهای ایران و کشورهای اروپائی مردم آگاه و مدرن علیه جهل و جنایت اسلامی و در حمایت از پایداری مردم کوبانی به اعتراض بر خاسته اند. این اعتراضات توده ای و دفاع مسلحانه مردم از شهر کوبانی زنگ خطر را برای همدستان منطقه ای داعش و کشورهای غربی بصدا در آورده است.
اگر مقاومت شورانگیز مردم در کوبانی نفس را در سینه ها حبس کرده و حمایت مردم شرافتمند دنیا را با خود دارد، همین مقاومت مایه چیدن توطئه برای در هم شکستن آن شده است. همه ما می گوئیم “کوبانی تنها نیست” و مردم را با خود دارد، این درست، اما کوبانی در جنگ با داعش تنها است. علاوه بر آن، در این جنگ ائتلاف مشترک و غیر رسمی ترکیه، ایران و آمریکا و کشورهای غربی و همدستان محلی آنها را در مقابل خود دارد. این دولتها بیکار ننشسته اند و از چیدن هر توطئه ای برای در هم شکستن هر حرکتی خارج از کنترل و چهار چوب نرم های آنها کم نمی آورند. اگر به جای مردم کوبانی سر عشیره ای وابسته به آنها، یا باند مذهبی دیگری در مقابل داعش مقاومت می کرد آیا در عرض چند ساعت نیروی کمکی و تسلیحاتی و داروئی لازم را به آن نمی رساندند؟ آیا در چنین صورتی رسانه های غربی از ناکارائی هواپیماهای ائتلاف و پیشروی داعش در زیر“بمباران” ها خبر می دادند؟ داعش پول دارد، امکان رفت و آمد به کشورهای غربی و ترکیه را دارد، اسلحه های مدرن در اختیار دارد و اطلاعات لازم را به او میرسانند. مردم در کوبانی هیچکدام از اینها را ندارد جز حمایت مردم و اراده متحدانه خود نباشد. فکر نمی کنم نیازی به توضیح چگونگی همکاری نظامی ترکیه با داعش و پیوند خوردن منافع کشورهای غربی با داعش و جنایات آن در دل تحولات خاورمیانه وجود داشته باشد. اما اشاره به نکاتی را لازم میدانم.
نکته اول، همکاری حزب دموکرات کردستان عراق با داعش و انطباق دادن سیاست هایش در جهت منافع ترکیه و آمریکا است. نیروهای این حزب در جریان حمله داعش به “شنگال” و “مخمور” بدون هیچ مقاومتی و بدون شلیک کردن یک فشنگ از طرف پیشمرگانش این شهرها را تحویل داعش دادند. میخواستند از طریق تحویل دادن این دو شهر به داعش به حکومت تحت نفوذ ایران در بغداد فشار آورند و سهم چپاول نفت و دایره نفوذ ترکیه و آمریکا را بر عراق افزایش دهند. به این ترتیب جان و زندگی مردم، زنان و کودکان در “شنگال” و “مخمور” دستمایه خوش خدمتی به ترکیه و کشورهای غربی در رقابت با ایران گردید. زندگی و امنیت مردم در این میان جائی ندارد. غرب داعش سر هم بندی کرد، ترکیه و این حزب و کشورهای قطر و عربستان سعودی و اردن پرو بالش دادند. این حزب بعد از تراژدی “شنگال” بنام “مقابله” با داعش کردستان عراق را به پایگاه نظامی آمریکا و کشورهای غربی و جاسوسان “موساد” اسرائیل تبدیل کرد. حول این توطئه چینی علیه مردم در کردستان، تبلیغات براه انداختند و با استفاده از سموم ناسیونالیسم کُرد آمریکا را بعنوان مدافع و نجات دهنده مردم این منطقه در مقابل با داعش معرفی کردند. تراژدی “شنگال” و شهر “مخمور” و استفاده تبلیغاتی از مسئله استقلال کردستان برای فشار بر دولت بغداد و به بازی گرفتن زندگی و امیال مردم از یک کیس اند. اگر آن موقع اعلام استقلال کردستان میشد امکان وارد نشدن اتحادیه میهنی و حزب دمکرات کردستان عراق به این بازار پر از ریا و توطئه چینی واقعا وجود داشت. جلو گیری از ورود مردم آواره سوریه به کردستان عراق و کندن خندق در مرز برای پس فرستادن این مردم مصیبت دیده در راستای همین سیاست ها بود. ولی ایستادگی مردم در کوبانی در مقابل داعش بر سر راه این بند و بست ها مانع ایجاد کرد و در هم شکستن آن منافع مشترک ترکیه و حزب دموکرات کردستان عراق و کشورهای غربی را تامین میکند. این منافع عملکرد حزب دمکرات کردستان عراق و کمک نظامی و اطلاعاتی ترکیه به داعش و نظارگری ائتلاف غرب را در رابطه با کوبانی توضیح میدهد.
سمپاتی مردم دنیا از پایداری کوبانی تمام احزاب ناسیونالیست منطقه را بطور جدی زیر فشار گذاشته است. پ ک ک میخواهد از مقاومت مردم کوبانی برای معامله با دولت ترکیه بهره بردای نماید و اعتراضات مردم را در محدوده توقعات خود نگهدارد. اتحادیه میهنی از این ماجرا برای رقابت با حزب دموکرات کردستان عراق و بازگشت به تناسب قوای گذشته اش استفاده می برد. این اتحادیه قاسم سلیمانی فرمانده سپاه قدس جمهوری اسلامی را در راس نیرو های پیشمرگ خود قرار داد و خبر درگیری با داعش را به رخ حزب رقیب می کشد. این حزب با شلیک هر فشنگ بطرف داعش تبلیغات علیه حزب دموکرات کردستان عراق را برای خوش خدمتی به ایران آغاز میکند. دمای تصادم جبهه بندی این دو حزب ناسیونالیست در کردستان عراق در ارتباط مستقیم با منافع کشورهای منطقه و غرب بالا و پائین میرود و مردم را خانه خراب کرده است. به سر دواندن مردم میان دولتها و احزاب ناسیونالیست کُرد و جلوگیری از عرضه اندام نیروی مستقل مردمی مصلحت همه آنها را در بر دارد. در این میان کوبانی مزاحم است. هر روز مقاومت آن، باعث گسترش اعتراض رادیکال مردم در شهرهای ایران و ترکیه و کردستان عراق و کشورهای غربی میشود.
فعلا مرکز حوادث نزدیک به منطقه نفوذ حزب دموکرات کردستان عراق است. این حزب برای کم کردن فشار بر خود حمله به شهر “ربیعه” را با همکاری قبیله “شمر” و بدست گرفتن این شهر توسط پیشمرگانش را در بوق کرد. رسانه های غربی در وصف اهمیت استراتژیک این شهر و برای در سایه قرار دادن کوبانی و جلو گیری از رسوایی بیشتر این حزب دست بکار شدند. موشک ها و اسلحه و توپخانه های مدرنشان را نمایش دادند و فریاد پیشمرگ، پیشمرگ سر دادند، اما کارشان نگرفت. مردم آگاه و منصف دنیا متوجه اند که سران اتحادیه میهنی و حزب دموکرات کردستان عراق و پ ک ک و پژاک نیروهای پیشمرگان خود را تبدیل به مدافعان سیاست و منافع دولتهای منطقه در جریان رقابت با هم کرده اند. این نمایش ها در هر دوره سیاسی از نو تکرار می گردد. این دوره با هیاهو حول گرفتن “کنگره ملی” شروع شد، به “استقلال کردستان” و تراژدی “شنگال” و جلوگیری از آوارگان سوریه رسید و امروز از نظاره گری آنها در جنگ مردم کوبانی با جانیان داعش و روز شماری برای سقوط این شهر سر بر آورده است.
نکته دوم اعتراضات خیابانی مردم شهرهای تهران، تبریز، همدان، کرمانشاه، سنندج، مریوان، بوکان، سقز، بانه، مهاباد، سردشت، پاوه، کامیاران، دیواندره، اورمیه و دیگر شهرها به حمایت از ایستادگی مردم کوبانی است. این اعتراضات به جمهوری اسلامی تحمیل شده است. سیاست آن از سر گذاراندن این دوره با کمترین تنش و همزمان با آن دستگیری فعالان سیاسی در شهرها و جلو گیری از گسترش آن است. رژیم اسلامی می خواهد از این اوضاع برای رقابت با ترکیه و دفاع از بشار اسد و حکومت بغداد و حفظ موقعیت خود در منطقه استفاده کند. اینجا مجال ارزیابی از این اعتراضات نیست. اما قرار گرفتن مردم متمدن دنیا در کنار مردم کوبانی مانع چیره شدن فضای ترس و استیصال بر منطقه خاورمیانه و بهره برداری جمهوری اسلامی از این اوضاع گردیده است. مردم در ایران تجربه زندگی در حکومت اسلامی و کشتارهای دسته جمعی و قتل عامها و زندان و سرکوبگری های او را دارند و از اسلامی سیاسی از نوع شیعه و سنی آن بیزارند. هم سازمانهای اطلاعاتی جمهوری اسلامی و هم غرب از این گرایش ضد مذهبی در جامعه ایران و امکان قدرتمند شدن چپها و کمونیست ها در ایران مطلعند. باز کردن درجه ای از امکان فعالیت برای سلفی ها و نیروهای ناسیونالیست کُرد از جمله پژاک در کردستان ایران بخشی از سنگر بندی استراتژیک جمهوری اسلامی برای جلو گیری از رشد کمونیست ها است. اعتراضات توده ای ایندوره در شهرها سلفی را در سوراخ کرد. فعالین کمونیست و مردم آزادیخواه باید جنب و جوش گرایش ناسیونالیسم کُرد را بشناسند و مانع آغشته شدن چپ به آن گردند.
مجیدحسینی
12 اکتبر 2014
20 مهر ماه 1393