لیلا ارغوانی- اسید پاسی و اهداف این جنایت
اسیدپاشی های اخیر را نه می توان حادثه نامید و نه اتفاقی بی برنامه بوده است. اگر ابلهانه نباشد بسیار خوش بینانه است که تصور کنیم اشخاصی به دلایل شخصی بر روی زنان اسید می پاشند. در خوش بینانه ترین حالت، اینگونه مسائل در جامعه بازتاب باورهای ارتجاعی مذهبی بسیار عمیقی است که در سطح اجتماعی بروز می کند. باورهای ارتجاع مذهبی که زن را جنس دوم و تابع مرد میداند و این حق را به خود و عاملان جنایتکارش می دهد تا مرتکب چنین اعمالی شوند. بعد واقعی این قضیه را باید در سیستمی جستجو کرد که درخلق این فجایع منفعتی دارد. نگاهی کوتاه به تاریخچه حکومت ارتجاع مذهبی جمهوری اسلامی و کارنامه همه دولتهایش از دولت سازندگی واصلاح طلبی تا امید و اعتماد با 850 مورد اعدام در ظرف یک سال ابعاد فاجعه آمیز قضیه را روشنتر می کند. جمهوری اسلامی در اولین سالهای حکومتش حکم حجاب اجباری را صادر می کند. در دهه اول حکومت خود، زنان را مورد تهاجم قرار می دهد، بر پیشانی آنها پونز می کوبد، بسیاری از زنان را به دار می کشد، زنان را سنگسار می کند. تهاجم جمهوری اسلامی به صف زنان و خصلت زن ستیزی این حکومت بر همگان آشکار است. در اوایل دهه 80 اسیدپاشی های وسیعی در ایران صورت میگیرد، حکومت تنها پرونده ها را بصورت شخصی به بیدادگاه اسلامی واگذار می کند و از طریق رسانه هایش در برنامه های مختلف تبلیغ می کند که این اتفاق بدلیل روابط غیر اصولی و نامشروع بوده است یا علت را در بی حجابی و بد حجابی زنان جستجو می کند و راه گریز را باز می گذارد.
اسید پاشی ها در سال 93 به شکل وسیعی تکرار می شود. رسانه های سیستم ارتجاع اسلامی به یاری حکومت جمهوری اسلامی می شتابد و با خانواده مصدومین مصاحبه می کنند که آنها انقلابی، مسلمان، با فرهنگ و متدین هستند و تمام این بازیها برای این است که مردم را با این نوع تبلیغات و تفکرات مذهبی موهوم و خرافات عهد عتیقی سرگرم کنند و در نهایت به دنبال نخود سیاه بفرستند.از ابتدای انقلاب زنان به جمهوری اسلامی نه گفته اند و شعار” نه روسری نه توسری مرگ بر حکومت دیکتاتوری ” نشاندهنده این نافرمانی اجتماعی است. نافرمانی و مبارزه زنان آزادیخواه تا به امروز ادامه داشته است. جمهوری اسلامی از این سیل عظیم مبارزه و جنبش آزادی زن و زنان مبارز و انقلابی واهمه دارد. جمهوری اسلامی در پناه سیاست ایجاد رعب و وحشت در جامعه پروژه های اینچنینی را بر حسب زمان و مکان و وضعیت عمومی جامعه اجرا می کند ودر نهایت ازتعدادی از عاملان خودی و گوش بفرمان چنین جنایاتی حمایت می کند و عده ایی را هم قربانی. تمام تقلای جمهوری اسلامی در راستای خانه نشین کردن زنان ایران و حاشیه ایی کردن جنبش آزادی زن است. جمهوری اسلامی از این واهمه دارد که صف عظیم زنان مبارز می تواند به نابودی پایه های حکومتش تبدیل شود. شمار زنان آزاده و دخیل در امر رهایی و آزادی زن در ایران آنقدروسیع هست که بتواند پتانسیل خود را برای نابودی جمهوری اسلامی بکار گیرد. این زنان و این جنبش طی سالهای حکومت سیاه جمهوری اسلامی ساکت ننشسته اند و در جدالی روزانه کلیت حاکمیت و قوانین اسلامی را به چالش کشیده اند و فشارهای زیادی را به حکومت تحمیل کرده اند. مبارزه این جنبش آزادیخواهانه برای جمهوری اسلامی هزینه بردار بوده است. تلاش تمامی دم ودستگاه و عاملان حکومتی و امام جمعه های مفتخوردر تبلیغ امر به معروف و نهی از منکر وبه میدان آوردن جانیانی که عامل اسید پاشی هستند این هزینه را صد چندان کرده است. اعتراضات اجتماعی و شعارهای ضد قوانین مذهبی نشان داد ازموده را ازمودن خطاست. جمهوری اسلامی در کنار این تلاشهای مذبوحانه گروههای اسلامی سلفی، انصارحزب الله و… را مدواما تغذیه می کند و بوسیله نیروهای امنیتی- انتظامی، گشت ارشاد، نهاد امر به معروف و نهی از منکر و بقیه نهادهای سرکوبگر تمام توان خود را برای سرکوب مقاومت و مبارزه زنان بکار می گیرد، اما این تلاشهای مذبوحانه تنها ماهیت کثیف وزن ستیز حکومتی را به نمایش میگذارد که در پروسه 35 ساله حاکمیت سیاه خود نتوانسته است زنان را به سکوت وادارد. هنوز بعد از 35 سال از بدحجابی و بی حجابی مینالد، قانون وضع میکند، از طریق مجلس بی خاصیتش قانون صادر میکند و قوه قضاییه را به کمک میطلبد، دولت را موظف به اجرای آن میکند و درنهایت برای اجرا موتورسواران اسید پاش بسیجی را به میدان میاورد، زنان را خانه نشین و بیکار میسازد و این پروسه در طی 35 سال به وجه مشخصه جمهوری اسلامی تبدیل شده است.
پیام کل رژیم اسلامی تاکنون برای زنان و جنبش آزادی زن جنایت و کشتارو وحشیگری بوده است و می باشد. پیام ما اما، این است موفق به ساکت کردن زنان و صدای اعتراض ما نمیشوید. این تلاش بیهوده هرگز دستاوردی نخواهد داشت. گیریم به صورت زیبای دخترانمان اسید پاشیدید، گیریم ما را زندانی و در بند کردید، گیریم بازار کار و تحصیل را هم محدود کردید، گیریم قوانین متعفن مذهبیتان را عریانتر از اسید پاشی به نمایش گذاشتید، اما ما تا سرنگونی تان در عرصه مبارزه خواهیم ماند در این تردید نکنید!
لیلا ارغوانی آبان 1393