اگر بجای 41 میلیون نفر 55 میلیون نفر هم رای می دادند باز من خواهان تحریم بودم.
فرهاد شعبانی
پاسخی کوتاه به طرفداران و مبلغین شرکت در مضحکه انتخابات رژیم
از دیروز تا به امروز تنی چند از طرفداران شرکت در مضحکه انتخابات جمهوری فاشیستی -اسلامی حاکم بر ایران، سرمست از رویای پیروزی، ما تحریم کنندگان را ملامت و به بازنگری سیاستها و تاکتیک هایمان فرامیخوانند.
برخی از آنان با دست زدن به شگرد دستگاههای آمار سازی رژیم، آمار جعلی و بدون منبع و یا در بهترین حالت با اتکاء به منابع دولتی، شرکت بالای مردم در این نمایش را به ما گوشزد و شعارهای پوپولیستی سر می دهند.
بعنوان یکی از فعالین ثابت قدم جنبش تحریم پاسخی کوتاه به این “استادان خود خوانده جامعه شناسی وعلوم سیاسی” را ضروری می دانم. کوتاه و مختصر اگر بجای 41 میلیون نفر از دارندگان رای ( که البته آماری ساختگی است ) مطمئن بودم که 55 میلیون نفر از 56 میلیون از دارنده حق رای هم بپای صندوق های رای خواهند رفت، باز از مردم رای دهنده میخواستم که این نمایش مضحک را تحریم کنند.
آنانی که با توسل به ترفندها و مکانیزمهای شناخته شده در جمهوری اسلامی به پای صندوقهای رای کشانده شدند یکدست نبودند. عده ای سرنوشت شان به موجودیت جمهوری اسلامی گره خورده است ما را با این بخش کاری نیست. شماری منافع شان در گرو بقای جمهوری اسلامی است و طبیعی است که باید این رژیم را تقویت و سرپا نگاه دارند. سر سخن من با کارگران و مردم زحمتکشی است که بهر دلیلی، ترس، نا امیدی، وحشت از بدتر شدن اوضاع، مهر خوردن شناسنامه برای بردنی نانی به سفر، محضورات فامیلی و یا هر دلیل دیگری به پای صندوقهای رای رفتند. خیلی صریح و بدون تردید خطاب به آنها می گویم که اشتباه کردند پای صندوقهای رای رفتند. این رای دادن، رای به تداوم فقر، بیکاری، سوء تغذیه، حاشیه نشینی، اعتیاد، اهانت به کرامت زن، مهاجرت و آواره گی، بی حقوقی سیاسی و اجتماعی و مرگ تدریجی بود. نمیبایست این اشتباه را می کردید. طبیعی است که توده های مردم حتی در مقیاس میلیونی هم اشتباه می کنند و باید این اشتباه را به آنان یاد آور شد. نبود آلترناتیو و یا”به اصطلاح” انتخاب میان “بد و بدتر” توجیهی برای تقویت دشمنی که 37 سال آزگار است دمار از روزگار این جامعه در آورده و زندگی را به جهنمی برای ساکن ایران تبدیل کرده است، نیست.
جمهوری اسلامی دشمن ما کارگران و مردم زحمتکش است. هیچگونه اصلاحاتی با این رژیم در ایران ممکن نیست. بنابراین آنچه که عاید ما می شود این است که دشمن ما، از این موقعیت در راستای تحکیم زنجیرهای اسارت و بردگی ما استفاده خواهد کرد. هیچ چیزی بعداز این نمایش به نفع توده های مردم کارگر و زحمتکش تغییر نخواهند کرد و هر گونه بدتر شدن شرایط را رژیم به پای خودمان و رفتن خودمان به پای صندوق های رای خواهد گذاشت. از این رو شخصا” نه تنها شکست خورده نیستم بلکه، پیروزم. مردمی که دست به چنین اشتباهی زده اند، روزی به اشتباه خود پی خواهند برد و از آن خواهند آموخت. اما به قلم به دستانی که بر سینه می کوبند و طبل پیروزی بر دوش گرفته اند می گوئیم که، سرمستی تان زود گذر است و آفتاب سریعتر از تصورتان طلوع خواهد کرد. ما با این هیاهو از میدان بدر نخواهیم رفت. ما کارگران و فعالین جنبش کارگری و کمونیستی از این رجز خوانی ها فراوان دیده ایم. ما شما را خوب می شناسیم، برخی از شما فیلترهائی هستید که از دوره به اصطلاح سازندگی رفسنجانی، بنام اصلاحات خاتمی، دوره شعارهای پوپولیستی احمدی نژاد و دوره اول روحانی با شما روبرو شده ایم اما، همچنان و مقاوم از حقانیت دیدگاهها و عملکردمان دفاع کرده ایم. اینبار البته مستدل تر از گذشته نشان خواهیم داد که حق با ما بود و حق با ماست. شرایط زندگی مردم کارگر و زحمتکش بسیار دشوارتر از امروز خواهد شد. فراموش نکنید که ما را با این شعارهای پوپولیستی مرعوب نخواهید کرد. جمهوری اسلامی برای شما پایان تاریخ است همانطوریکه فروریختن دیوار برلین برای همفکرانتان در سطح بین المللی پایان تاریخ بود اما، جنبش کارگری و کمونیستی ایران در میدان مبارزه است و خواهد ماند.