افق سیاسی آینده پس از اول مه
فرزین امیدوار
جامعه ایران شاهد برگزاری مراسم های باشکوه در اول مه سال ٩٢ بود . در این رابطه اخبار مندرج در نشریات و سایتهای جریانات چپ ایران از هر طیف، گویای عظمت آنست . و اما نکته ای که باید به آن اهمیت داد و رویش مکث کرد، افق سیاسی آتی پیشاروی جامعه در پس این اتفاق بزرگ است . جامعه بحران زده ایران به کدامین سمت و سو در حرکت است؟ کل سال ٩١ را رژیم با افزایش روزانه فشار پلیسی و امنیتی پشت سر گذاشت. زندان و بگیر وببند و اعدام را گسترش داد ولی قادر به عقب راندن جامعه علی العموم نشد ! بن بست اقتصادی و سیاسی و اجتماعی جامعه ایران و رژیم سر تا پا مستاصل که انعکاس آنرا در کشمکش های روزانه درونی رژیم شاهد بودیم، بیش از پیش افق مبهم و نامعلوم موجودیت رژیم و امکان ادامه حیاتش را به همگان در ایران و جهان نشان داد . نزاعهای باندهای درون نظام نشان از آینده بس تیره و تاری است که دیگر از طرف سران حاکمیت نیز قابل کتمان نبوده و نیست. در چنین شرایطی، مراسم های اول ماه مه ٩٢ برگزار شده است. آیا نمیتوان گفت که جامعه ایران، قبل از رسیدن به شرایط سیاسی _ اجتماعی حاد و نمایان شدن تحرکات وسیع اجتماعی با حضور علنی مردم در خیابان ، نشان میدهد که تا چه حدی به استقبال انتخاب چپ رفته است؟ کدامین اتفاق سیاسی در فردای انقلاب ١٣٨٨ ایران باندازه اول مه ٩٢ گسترده و اجتماعی و با صدای بلند اعلام داشت که جامعه ایران با گامهای بلند برای انتخاب سیاسی چپ نزدیک میشود؟ اهمیت این نکته را باید دریافت . حزب کمونیست کارگری ایران آماده ترین حزب چپ حال حاضر ایران، خود را آماده جضور پر قدرت برای آینده سیاسی جامعه میکند و بیش از پیش رو به جامعه اعلام میدارد که مردم، کارگران، این حزب را انتخاب کنید. کارگران و مردم پیشرو جامعه در فضائی بشدت امنیتی و علی رغم حضور صدها هزار نفره نیروهای سرکوب در شهرهای بزرگ، به خیابان ها میایند و با قطعنامه هائی با مفاد کاملا چپ اعلام میدارند که خواستهای کارگران و مردم آن جامعه چیست ؟ در کدامین اعتراض اجتماعی در طول سه چهارسال گذشته خواستهای ناسیونالیستی و یا پروغربی و جمهوری خواهانه از طرف طیفهای اجتماعی مردم بیان شده است ؟ آیا اعتراضات اول مه ٩٢ نمیتواند گویای یک افق اجتماعی چپ برای آینده سیاسی جامعه ایران نیست؟
خوب نگاه کنیم متوجه علل عدم افزایش فشار سیاسی غرب به حکومت حاکمان اسلامی بورژوازی ایران میشویم ! اوباما با نگاهی تردید آمیز به آینده سیاسی ایران ، منتظر انتخابات ریاست جمهوری ایران میماند تا با ملاحظه ای معنی دار در رابطه با کشمکش اتمی ایران و غرب اعلام نظر کند و تصمیم شان در این رابطه را به بعد از انتخابات ریاست جمهوری ایران واگذار میکند . سرمایه داری جهانی قبل از اول مه ٩٢ این ارزیابی را داشت که جامعه ایران میتواند آبستن خیلی حوادث سیاسی مهم باشد و مطمئنا پس از این اتفاق برای به چپ چرخیدن جامعه ایران و بویژه اتفاقات محتمل در انتخابات پیش رو، حساب ویژه ای باز خواهد کرد .
حزب کمونیست کارگری ایران و چپ جامعه با حساسیت بیشتری به افق سیاسی آینده ایران می نگرند. افق سیاسی پیشاروی ما با ندائی که پیشروان سیاسی چپ و رهبران عملی کارگری در اول ماه مه ٩٢ به ایران و جهان سر دادند، چپ و کمونیسم است و لاغیر ! این را با تلاش هر چه بیشتر و برداشتن گامهائی مستحکم و بزرگ میتوان نشان داد. قطعا اینده از آن ماست . دور از انتظار نیست که جامعه ایران در انتخاب افق چپ و اینبار حزب کمونیست کارگری درنگ نکند .
فرزین امیدوار – ٥/٥/٢٠١٣