کارگران در هفته ای که گذشت
قطعنامه های اول مه ، پلاتفرم مبارزات متحد کارگران برای سال ٩٦
یک نقطه قوت اول ماه مه ها در ایران قطعنامه هایی است که به مناسبت این روز منتشر میشود. قطعنامه هایی که بطور واقعی خواستهای کل جامعه را نمایندگی میکند. بویژه امروز با تحرک بیسابقه جنبش کارگری و ثقل سنگین آن در فضای سیاسی جامعه، قطعنامه های کارگری بطور واقعی میتواند پلاتفرم مبارزه متحد کل کارگران و کل جامعه برای خواستهایی سراسری باشد. ضمن اینکه امسال نیز کارگران در تحرک برای برگزاری اول مه ماه روز جهانی کارگر هستند.
قطعنامه مشترک ٦ تشکل کارگری اتحادیه آزاد کارگران ایران، انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه، سندیکای کارگران نقاش استان البرز، کانون مدافعان حقوق کارگر، کمیته پیگیری ایجاد تشکلهای کارگری، انجمن صنفی کارگران ساختمانی مریوان و قطعنامه مشترک سندیکای واحد، سندیکای نیشکر هفت تپه و کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری که خواستهای مشترکی محور هر دوی آنهاست، به مناسبت روز جهانی کارگر یک نقطه درخشان در تدارک روز جهانی کارگر است. قطعنامه هایی که بطور واقعی خواستهای کل جامعه را بیان میکند و میتواند متحد کننده صف اعتراض بخش های مختلف کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، دانشجویان و همه مردم تحت ستم و استثمار جامعه باشد. از جمله قطعنامه ٦ تشکل کارگری سرسخنش تاکید بر اتحاد کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان و دانشجویان و رفتن بسوی اعتراضات متحدانه و سراسری برای پایان دادن به ظلم و ستم و نابرابری، و برپایی تشکلهای مستقل محلی و سراسری کارگران است. اگرچه یک اتفاق مهم میتوانست این باشد که تمامی تشکلهایی که پای این دو قطعنامه را امضا کرده اند، صف واحدی را تشکیل میدادند و خواستهای مشترکشان را در یک قطعنامه واحد انتشار میدادند و کل کارگران را به مبارزه متحد حول آن خواستها فرا میخواندند. و نه تنها این بلکه تمامی نهادهای مبارزاتی در عرصه های مختلف اجتماعی از جمله تشکلهای دفاع از حقوق زن، دفاع از حقوق کودک، اعتراض علیه تخریب محیط زیست، تمامی گروههای مبارزاتی شکل گرفته از سوی کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، دانشجویان و بخش های مختلف جامعه همه و همه امضای خود را پای قطعنامه مشترک کارگران به مناسبت روز جهانی کارگر میگذاشتند و اعلام میکردند که خواستهای قطعنامه کارگران، خواستهای آنها نیز هست و آنرا پلاتفرم مبارزات متحد و سراسری خود میدانند. و این چنین است که چهره اجتماعی روز جهانی کارگرعلیه سرمایه داری قدرتمند تر به نمایش در می آید. چطور که نگاهی به مبارزات سال گذشته، کارگران، معلمان، بازنشسته، پرستاران، دانشجویان و شعارهای واحد اعتراضاتشان، بطور واقعی نشان میدهد که این همبستگی در میان بخش های مختلف کارگری وجود دارد و هر روز بیشتر میشود. نفس اینکه کارگران چنین روشن و متعین خواستهایشان را بیان میکنند و با خواستهای کل جامعه جلو آمده و ابراز وجود سیاسی میکنند. و نفس اینکه محور های مشترکی این قطعنامه ها را به هم پیوند میدهد، خود یک اتفاق مهم است. خواستهای این قطعنامه ها میتواند پلاتفرم عملی ای برای شروع یک مبارزه متحد و سراسری برای همه کارگران و کل جامعه در سال ٩٦ باشد .
قطعنامه های منتشر شده از سوی تشکلهای کارگری به مناسبت روز جهانی کارگر با اشاره به اعتراضات گسترده و بیسابقه کارگران، معلمان و دیگر اقشار زحمتکش جامعه علیه فقر و فلاکت و ستم و تبعیض، با اشاره به مبارزات درخشان کارگران و راهپیمایی های شورانگیرشان با خانواده ها در خیابانها در طول سال گذشته و اعتراضات سراسری بخشهای مختلفی چون معلمان، دانشجویان، بازنشستگان، کارگران نفت و غیره و غیره بر علیه فقر و فلاکت و ستم و تبعیض از موج غیر قابل برگشت اعتراضات گسترده کارگری سراسر کشور نوید میدهد.
اعتراض این قطعنامه ها به فقر، تبعیض و نابرابری است و خواستار یک زندگی شایسته انسان است. اعتراض این قطعنامه ها به دستمزدهای چند بار زیر خط فقر و محرومیت کارگران از هر گونه تامین اجتماعی است. اعتراض این قطعنامه ها به محرومیت کارگران از حق تشکل، حق اعتصاب، حق آزادی بیان، به سرکوب مبارزات کارگران، معلمان و توده های محروم جامعه برای داشتن یک زندگی انسانی با انگ های امنیتی است. در این قطعنامه کارگران با محکوم کردن هر گونه سیاست جنگ افروزانه از سوی تمامی دولتها و جریانات جنگ طلب در منطقه خاورمیانه که هزینه های اقتصادی و جانی آن تماما بر دوش ما کارگران و زحمتکشان است، همبستگی خود را با کارگران جهان اعلام کرده و بر تحقق خواستهای حداقلی خود برای برون رفت از شرایط غیر قابل تحمل موجود تاکید کرده اند. کارگران در این قطعنامه ها بطور واقعی کل بساط توحش و بربریت سرمایه داری در ایران و در جهان را به چالش کشیده اند. از همین رو این قطعنامه ها صدای اعتراض همه کارگران و کل جامعه و و بیان کننده خواستهایشان است.
تاکید هر دو قطعنامه بر افزایش فوری حداقل دستمزدها به اندازه سبد هزینه اعلام شده دولت است. که به ارقام ٤ میلیون و ٤ میلیون و نیم تاکید و مطابق با استانداردهای زندگی امروزی تاکید شده است. و محور مشترک خواست آنها اعتراض به دستمزدهای زیر خط فقر است. همچنین پایان دادن به امنیتی کردن اعتراضات مردم و ممنوعیت تعقیب قضائی و وارد کردن اتهامات امنیتی نسبت به فعالیتهای صنفی، سیاسی و مدنی، لغو مجازات اعدام و شلاق، لغو کلیه احکام صادره بر علیه فعالین کارگری، معلمان و دیگر جنبشهای آزادیخواه و عدالت طلب و آزادی بی قید و شرط همه فعالین کارگری، معلمان و فعالین سیاسی و اجتماعی در بند، آزادی بی قید و شرط ایجاد تشکلهای مستقل، اعتصاب، اعتراض، راهپیمائی، تجمع، اندیشه و بیان، احزاب و مطبوعات، برقراری بالاترین استانداردهای ایمنی کار در تمامی محیطهای کارگری، برچیده شدن تمامی قوانین تبعیض آمیز نسبت به زنان و برابری کامل و بی قید و شرط حقوق زنان و مردان در تمامی عرصه های زندگی اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و خانوادگی، به رسمیت شناخته شدن حق شهروندی برای مهاجرین افغانستانی و دیگر مهاجران و منع هر گونه اعمال تبعیض آمیز علیه آنان، برچیده شدن قراردادهای موقت و سفید امضا و واسطه های کاری و پیمانکاران از محیط های کار، بیمه بیکاری و دیگر بیمه های اجتماعی چون درمان رایگان و تحصیل رایگان برای همه، پرداخت فوری معوقات کارگران، بازنشستگان، معلمان و کارمندان بخش خصوصی و دولتی، همراه با خسارت دیرکرد و تصویب قانونی برای جرم دانستن عدم پرداخت بموقع دستمزدها، توقف اخراجها، پایان دادن به تحمیل محرومیت و بردگی بیشتر به کارگران تحت عنوان مناطق ویژه اقتصادی، محاکمه غارتگران صندوقهای بازنشستگی و جبران خسارتهای وارده به آنها، ممنوعیت کار کودکان و تامین معیشت آنها فارغ از تعلق خانوادگی، جنسیت، قومیت و مذهبشان مطابق با استانداردهای پیشرفته امروزی، و بالاخره تعطیلی روز جهانی کارگر و گنجانده شدن آن در تقویم رسمی کشور و لغو هرگونه محدودیتی برای برگزاری مراسم این روز رئوس اصلی خواستهای قطعنامه های تشکل کارگری به مناسبت روز جهانی کارگر به عنوان حداقلهایی برای برون رفت از شرایط غیر قابل تحمل موجود زیر است.
قبلا نیز ٥ جمع کارگری از جمله جمعی از کارگران پتروشیمی های منطقه ماهشهر و بندر امام، جمعی از کارگران محور تهران – کرج، کارگران پروژه های پارس جنوبی، فعالان کارگری شوش و اندیمشک و فعالان کارگری جنوب با انتشار قطعنامه مشترکی بر خواستهای مشابهی با دو قطعنامه دیگری که به مناسبت روز جهانی کارگر انتشار یافته، تاکید گذاشته اند.
کانون نویسندگان ایران نیز طی بیانیه ای روز جهانی کارگر را گرامی داشته و در سرسخنش چنین مینویسد: “دفاع نویسندگان از منافع کارگران دفاع از منافع خودشان است؛ همچنان‌که پشتیبانی کارگران از آزادی بیان حمایت از حق آزاد زیستن‌شان است … در قسمتی از بیانیه آنها چنین آمده است: “در ایران به موازات فرو کاستن بی‌وقفه‌ی سطح معیشت کارگران از خط حداقل‌ها به خط فقر و از مسکنت به خط بقا که سرمنشا بسیاری از رنج‌ها و تباهی‌هاست، مقابله با آن نیز شدت و گسترش یافته است. در یکی دو سال اخیر تقریبا هیچ روزی نبوده است که کارگران بخشهای مختلف برای دستیابی به خواسته‌ها و مطالبات معوق خود به خیابان نیامده و با بگیر و ببند و پرونده‌سازی و شلاقِ حاکمیت روبرو نشده باشند؛ از این رو خواست آزادی بیان بی‌هیچ حصر و استثنا و لغو همه‌ی اشکال سانسور فقط امر نویسندگان نیست بلکه به کارگران نیز مربوط است تا دیگر به صرف بیان اعتراض، پیگیری خواستها و ایجاد تشکل محاکمه و زندانی نشوند.”. در پایان کانون نویسندگان این روز را به کارگران ایران و جهان شادباش گفته و خواستار آزادی همه‌ی فعالان کارگری و نویسندگان و روزنامه‌نگاران در بند و دیگر زندانیان سیاسی و عقیدتی است؛ خواهان مختومه شدن پرونده‌های امنیتی گشوده شده برای کارگران و نویسندگانی است که “جرمی” جز بیان اعتراض و کوشش برای رسیدن به حق خود ندارند. شده است.
قطعنامه ها و بیانیه کارگران و نهادهایی چون کانون نویسندگان، بطور واقعی صدای اعتراض همه کارگران و کل جامعه و بیان کننده خواستهایشان است. یک خصلت مهم قطعنامه ها و بیانیه هایی که به مناسبت روز جهانی کارگر انتشار می یابد، فراگیر بودن آنست که بطور واقعی پلاتفرمی برای مبارزات متحد مردم است. صف اعتراضاتمان را حول خواستهای سراسری قطعنامه های مشترک کارگران متحد کنیم.