لایحه حمایت از تولید، لایحه تعرض به کارگران
شهلا دانشفر
“لایحه حمایت از تولید” ماههاست که دردستور کار دولت است. تصویب ماده ٣٩ این لایحه و به اجرا درآمدن بند “ح” در ماده ١٠ قانون کار که مد نظر آنست، روشن است که اخراج صدها هزار کارگر در بخش های مختلف دولتی و خصوصی را در پی دارد. طبق این لایحه همه کارفرمایان و از جمله دولت به عنوان کارفرمای بسیاری از صنایع و نهادها میتوانند به بهانههای مختلفی چون کاهش تولید و تغییرات ساختاری در اثر شرایط اقتصادی، اجتماعی، سیاسیکشور و یا تحت عنوان لزوم تغییرات گسترده در فناوری، صدها هزار کارگر شاغل را از کار اخراج کنند. بدین ترتیب در این لایحه امتیازات بسیاری نصیب کارفرمایان شده و دست آنان در اخراج کارگران کاملا باز است. لایحه حمایت از تولید، لایحه موج جدیدی از بیکارسازی کارگران و تحمیل بردگی بیشتر بر گرده کارگران است.
البته این سیاستی است که دولت احمدی نژاد نیز تحت عنوا ن اصلاح و تغییر قانون کار نقشه اجرایش را داشت، اما با اعتراضات گسترده کارگری طرح هایشان به بن بست رسید و از مجلس اسلامی برگشت خورد. اکنون دولت روحانی در تلاش است که طرح های نیمه کاره دولت های قبلی را به سرانجام رساند و از همین روست که لایحه حمایت از تولید در دستور کار دولت روحانی قرار گرفته است.
در این میان همه رسانه های رسمی به جز بخش اندکی از آنها که فقط خبر را منتشر کرده اند در برخورد به این لایحه سکوت کرده اند و رسانه های مدعیان اصلاح طلبی و “کمیسیون کارگری مجلس” و جناب محجوب و قماشی از این دست نیز با سکوت خود در برابر این تصمیمات مهر تایید بر اجرای آن گذاشته اند.
از سوی دیگر زمزمه های اعتراض در میان کارگران بالا گرفته است و بدین ترتیب در برابر تعرض دولت تحت عنوان “لایحه حمایت از تولید” سنگربندی ها شروع شده است. از جمله هماهنگ کنندگان طومار ٤٠ هزار کارگر بر سر خواست افزایش دستمزدها طی بیانیه ای تحت عنوان “اقدامات فراقانونی، خزنده و ضد کارگری دولت روحانی بر علیه زندگی و معیشت کارگران باید متوقف شود” کارگران را به اعتراضی متحد علیه این تهاجم فرامیخواند. باید وسیعا به این فراخوان پیوست. با اتحاد سراسری مقابل موج جدید بیکارسازیها تحت عنوان “لایحه حمایت از تولید” دولت بایستیم. بیکارسازی های باید فورا متوقف شود. همه کارگران از کار بیکار شده باید فورا بر سر کار خود بازگردند. همه کارگران بیکار باید از بیمه بیکاری مکفی و زندگی ای انسانی برخوردار شوند. حول این خواستهای فوری در سطحی سراسری متحد شویم.