در باره خروج انگلستان از اتحادیه اروپا
سیاوش دانشور
اتحادیه اروپا قرار بود اتحادیه بورژوازی اروپا بعنوان یک بلوک سیاسی و اقتصادی باشد که با تسهیل گردش کار و کالا توان رقابت با دیگر قدرتهای سرمایه داری را تامین کند. سیر واگرائی در این اتحادیه بسیار قبل از خروج انگلستان با بحران اقتصادی جهان سرمایه داری شروع شده بود. روندی که قبلتر میتوانست با یونان آغاز شود امروز با انگلستان شروع شده است. در کوتاه مدت، شوک ناشی از این واقعه نوعی گیجی سیاسی و نوسان اقتصادی را موجب خواهد شد اما در تداوم خود منجر به تقویت گرایش راست افراطی و رشد تمایل به جدا شدن در کشورهای مختلف خواهد شد. این تمایل دست راستی که اساسا سیاست خود را روی بیکاری انبوه و ضدیت با خارجیان فرموله میکند، در کوتاه مدت عصای دست بورژوازی این کشورها برای تهاجم به کارگران و مهاجرین غیر “سفید” و “اقلیت” ها خواهد شد اما نمیتواند پلاتفرمی برای رشد اقتصادی و بسیج کل بورژوازی در این کشورها باشد. وانگهی کارکرد جهانی اقتصاد سرمایه داری و نیازهای بنیادی انباشت سرمایه عملا برای ابراز وجود سیاست ناسیونالیسم اقتصادی جائی نمیگذارد.
مسئله دیگر موقعیت انگلستان در اروپا قبل از خروج است. انگلستان نمیخواهد شریک کوچک اقتصادی آلمان و فرانسه در اتحادیه ای باشد که سیاستهایش را نمیتواند به اندازه کافی جهت دهد.
این واقعه محصول بی افقی سرمایه داری در دوره بحران اقتصادی است و بلافاصله به قدرتگیری راست افراطی در اروپا منجر نمیشود. در دروه بحران اقتصادی راست افراطی و چپ افراطی شانس عروج دارند. آینده رقم نخورده است بلکه تماما در گرو تحرک کارگران اروپا و طبقه کارگر در انگلستان است.
بعنوان کمونیست و مارکسیست ما خواهان زندگی مردم در چهارچوبهای بزرگتر کشوری هستیم که فضا را به ناسیونالیسم و فاشیسم تنگ و به بسط مبارزه طبقاتی کمک میکند. کارگران باید خواهان یک اروپای سوسیالیست باشند. امری که میتواند با تحولات کشوری با پرچم کارگری متحقق شود. اروپای بورژوازی سیر فروپاشی اش از خیلی قبلتر آغاز شده است و خروج انگلستان و احتمالا اسکاتلند و هلند میتواند این روند را تسریع کند. وقت آنست کارگران برای اروپای سوسیالیست تلاش کنند.*
۲۴ ژوئن ۲۰۱۶