مرگ بس است!
سيف خدايارى
تجمعات مردم شهر مريوان در هفته جارى (هفته دوم مهرماه ١٣٩٥) در اعتراض به وضعيت مرگبار جاده هاى منتهى به اين شهر، نمونه اى از تحرك توده اى مؤثر و با اتكا به مطالبه اى روشن و زمينى است كه بايد سرمشق اعتراضات مشابه قرار گيرد.
مردم مريوان در يك نمايش قدرت جسورانه و راديكال الگويى از انسجام و تحرك توده اى به دست داده اند كه جاى خالى آن در عرصه هاى مختلف زندگى اجتماعى مردم در ايران به شدت احساس مى شود: جامعه اى كه علاوه بر سركوب دولتى گسترده و بى حقوقى بخش عظيمى از توده هاى محروم و كم درآمد، داراى بيشترين آمار تصادفات مرگبار جاده اى، بيشترين آلاينده هاى هوا، عدم ايمنى در محيط كار، آمار بالاى مرگ بر اثر سرطان و ايست قلبى و نيز آسيب هاى اجتماعى نظير اعتياد، خودكشى، قتل، تن فروشى، افسردگى و … است.
“مرگ بس است”! اعتراض مردم مريوان به وضعيت جاده هاى اين شهر است كه به قتلگاه بزرگى تبديل شده است. وضعيت مرگبار جاده مريوان – سنندج و مريوان – سقز به خاطر همجوارى مريوان با مرز عراق و تردد نقليه اى بيش از ظرفيت جاده، از سالها قبل مورد اعتراض آحاد مردم بوده است و طبق سنت مألوف در جمهورى اسلامى، از طرفى تقصيرها را بر گردن دولت قبلى مى اندازند و از سوى ديگر وعده هاى توخالى مى دهند كه براى مردم آشنا و بى اعتبار است. با وجود اينكه از ده سال پيش مرز رسمى باشماخ به يكى از نقاط گمركى و پردرآمد تبديل شده است و ميليونها دلار سود ناشى از فروش و ترانزيت كالا به عراق و نيز غارت نفت عراق (با همكارى مافياى احزاب حاكم بر كردستان عراق) به جيب دولت و سرمايه دارى مى رود، جاده هاى مريوان ظرفيت ترافيك بالاى موجود را ندارد و كمترين بهبودى در اين راستا حاصل نشده است. سهم بخش عمده اى از مردم زحمتكش و محروم منطقه ترافيك سنگين، تصادفات مرگبار، كابوس مرگ، استرس و فشار روحى روزافزون است.
مطالبه مردم مريوان، مطالبه مشترك اكثريت مردم ايران است كه با مرگ و ميرسالانه ١٧ هزار نفرى و مجروح و معلول شدن بيش از ١٦٠ هزار نفر در سال بر اثر سوانح رانندگى (عمدتاً به سبب استاندارد پايين جاده ها و خودروها) ركورد جهانى را در انحصار خود دارد! ايمنى و سلامت از بديهى ترين مطالبه هاى روشن مردم است كه به جاده ها و ترافيك محدود نمى شود: استاندارد پايين مسكن، استاندارد پايين بهداشت و سلامت (بويژه بخش تغذيه)، آلودگى هوا و تخريب محيط زيست از مسائل مهم دیگری هستند که بطور سیستماتیک جان آدمها را میگیرند. آموزش رايگان، بيمه بيكارى و خدمات اجتماعى براى قشر وسيعى از آسيب ديدگان اجتماعى از مسائل حاد جامعه است كه حول هر يك از آنها بايد متحد شد. ابتكار عمل مردم مريوان در متحد شدن حول يك خواسته مشخص و نيز جسارت آنها در پيگيرى تجمع اعتراضى خود (عليرغم وعده هاى فرماندار) و مسدود كردن جاده مرزى به منظور تحميل خواسته هاى خود بر مافياى قدرت، شوق آفرين و اميدبخش است.
جمهورى اسلامى كه حاصل سركوب انقلاب ٥٧ است، با سركوب سيستماتيك مطالبات روزمره و حياتى مردم به بهانه هاى جنگ، “ضدانقلاب”، آمريكا، تحريم و … توانسته است هم براى بقاى نظامش وقت بخرد و هم بىحقوقى مطلقی را بر اكثريت جامعه تحميل كند. ديوار اين سركوب و اختناق و بیحقوقی را بايد شكست: مردم مريوان راه نشان مى دهند!