به جرمی کوربین، رهبر حزب لیبر انگلیس
۷ ژانویه ۲۰۱۸
آقای کوربین عزیز
این نامه را در همبستگی با مبارزات قهرمانانه مردم ایران علیه یکی از مستبدترین، وحشی ترین، ضدکارگری ترین و ضد زن ترین حکومت های جهان، و از جانب بزرگترین حزب کارگری در اپوزیسیون چپ ایران، می نویسم تا از شما بخواهم بلافاصله از اظهارات شرم آور امیلی ثورنبری، وزیر امور خارجه سایه، که دیروز بیان کرد فاصله بگیرید. از شما می خواهم سکوت خود را شکسته و بی هیچ قید و شرطی به حمایت از مردم ایران در مبارزه قهرمانانه شان علیه سرکوبگران خود برخیزید.
همراهی با سرکوبگران مردم و حتی سکوت و خودداری از موضع گیری صریح در برابر اعتراضات برحق کارگران، زنان و جوانان در ایران علیه حکومت فاسد و ارتجاعی جمهوری اسلامی که سران آن میلیاردها به جیب زده اند، در حالیکه فقر مطلق را به کارگران تحمیل کرده اند، سازمان های کارگری را در هم شکسته و فعالین کارگری را به زندان افکنده اند، تبعیض و خشونت دولتی بر زنان و افراد ال جی بی تی اعمال کرده اند، و ده ها هزار نفر از مخالفین خود را اعدام کرده اند، یک خطای سیاسی جدی برای حزب لیبر خواهد بود. زمانی که این حکومت بدست خیزش قهرمانانه جاری مردم سقوط کند، مردم ایران فراموش نخواهند کرد چه کسی کنار آنها بود و چه کسی در کنار سرکوبگران آنها.
اهداف اعلام شده شما مبنی بر مبارزه برای یک دنیای بهتر، برابری اقتصادی و عدالت اجتماعی، حمایت میلیون ها نفر در بریتانیا و در سطح بین المللی از شما را بر انگیخت؛ مردمی که پر شور در انتخابات رهبری حزب لیبر و در انتخابات سراسری سال ۲۰۱۷، که بر اساس یک پلاتفرم پیشرو برای کاهش نابرابری و بی عدالتی فزاینده اجتماعی صورت گرفت، شما را مورد حمایت خویش قرار دادند.
اما اینها، در سطوحی بمراتب شدیدتر و خشن تر، دقیقا همان مسائلی هستند که میلیون ها نفر را امروز به خیابان های ایران کشانده اند. کارگران، زنان و جوانان در ایران در حال مبارزه علیه ابعاد فجیع نابرابری، فقدان آزادیهای ابتدائی سیاسی و اجتماعی و یک دیکتاتوری مذهبی قرون وسطائی، که وجود آن اهانت به وجدان جمعی بشر در قرن بیست و یک است، هستند. مردم در ایران تمرکز ثروت در دست یک درصدی های جامعه و آیت الله های میلیاردر را، در حالیکه خود در تلاش برای بقا با حداقل دستمزد یک چهارم زیر خط فقر رسمی هستند، نمی خواهند. مردم تبعیض دولتی تنفر انگیز علیه زنان که آنان را رسما صغیر و مایملک قیم مذکر شان تعریف می کند، نمی خواهند. حجاب اجباری و آپارتاید جنسیتی نمی خواهند. تحمیل حکومت مذهبی و تفکر مذهبی نمی خواهند. در یک کلام، مردم ایران جمهوری اسلامی را نمی خواهند. آنها علیه جمهوری اسلامی بپا خاسته اند چون خواهان برابری اقتصادی و آزادیهای سیاسی و اجتماعی هستند. خواهان جهانی بهتر و یک زندگی در شان انسان هستند. آنها حق دارند اینها را مطالبه کنند، و باید از حمایت بی قید و شرط مردم جهان برخوردار شوند.
همراهی با چنین حکومت منفوری، و بیشرمانه اعلام کردن – چنانچه امیلی ثورنبری کرده است – که در این مبارزهٔ سرکوب شدگان با سرکوبگران شان معلوم نیست چه کسی محق است و چه کسی نیست، تا ابد در حافظه مردم ایران ثبت خواهد شد. این شدیدا به اعتبار حزب پیشرو و برابری طلبی که شما تلاش می کنید بسازید صدمه خواهد زد. میلیون ها نفر از طرفداران شما را، که دقیقا چون خواهان برابری و عدالت اجتماعی بودند به حمایت از شما برخاستند، ناامید خواهد کرد. اعضا و هواداران عادی را از رهبری جدا خواهد کرد، و نکته شرم آوری در حیات حزب جدیدتان خواهد بود. یک خطای سیاسی جبران ناپذیر و یک افتضاح اخلاقی تاریخی.
امیدوارم اظهارات امیلی ثورنبری موردی استثنائی بوده باشد که ایشان از آن پشیمان شده و علنا از آن عذرخواهی کند. بهرحال، از شما، بعنوان رهبر حزب لیبر، می خواهم که به روشن ترین شکل از آن اظهارات فاصله گرفته و در این روزهای خطیر بی قید و شرط و صراحتا در کنار مردم ایران قرار بگیرید.
حمید تقوائی
لیدر حزب کمونیست کارگری ایران
To: Jeremy Corbyn, Leader of the Labour Party
7 January 2018
Dear Mr Corbyn
In solidarity with the heroic struggle of the people of Iran against one of the most despotic, brutal, anti-working class and misogynistic regimes in the world, and on behalf of the largest working-class party of the left opposition in Iran, I am writing to ask you to distance yourself immediately from the disgraceful comments made yesterday by the Shadow Foreign Secretary, Emily Thornberry. I am asking you to break your silence and to come out unreservedly on the side of the people in Iran in their heroic struggle against their oppressors.
Siding with the oppressors of the people or even staying silent or prevaricating on the rightful protests by the workers, women and the youth in Iran against the corrupt and reactionary Islamic Republic, whose leaders have amassed billions, while subjecting workers to abject poverty, smashing workers’ organisations, throwing trade unionists to jail, committing state-sanctioned discrimination and violence against women and LGBT people and executing dissidents in their tens of thousands, would be a grave political folly for the Labour Party. Once this regime is overthrown by the ongoing heroic rising of the people, the people of Iran will not forget who was on their side and who sided with their oppressors.
Your declared aims of fighting for a better world, for economic equality and for social justice won you great following among millions of people in Britain and internationally, who enthusiastically supported you in your leadership campaigns and in the 2017 general election on a progressive platform to address the widening inequality and the growing injustice in the UK.
However, these are exactly the same issues – on a far harsher and more brutal scale – that have brought millions of people onto to the streets of Iran today. The workers, women and youth in Iran are protesting against grotesque levels of inequality, lack of basic political and social freedoms and a medieval religious dictatorship that is an affront to the collective conscience of humanity in the 21st Century. People in Iran do not want the accumulation of wealth in the hands of the 1% and the billionaire clergy while they try to survive on a minimum wage that is one-fourth of the official poverty line. They do not want the vile state discrimination against women, which officially defines them as minors and the property of their male guardians; they do not want compulsory veiling and gender apartheid. They do not want the imposition of a religious state and religious thought. In one word, the people of Iran do not want the Islamic Republic. They have risen up against the Islamic Republic because they want economic equality and political and social freedoms. They want a better world and a life worthy of human beings. They are right to demand this, and should have the people of the world’s unreserved support.
Siding with such an obnoxious regime and disgracefully declaring, as Emily Thornberry has, that it is not clear who is right or wrong in this struggle of the oppressed against their oppressors will forever stay in the memory of the people of Iran. It will seriously harm the credentials of a progressive and egalitarian party that you are trying to build. It will disillusion millions of your supporters who rushed to your support precisely because they believe in equality and social justice everywhere. It will alienate your grassroots from the leadership, and mark a shameful moment in the life of your new party. It will be an irredeemable political folly and a historic moral disgrace for the Labour Party.
I hope the utterances of Emily Thornberry were an isolated case, which she will come to regret and openly apologies for. In any case, I urge you, as the Leader of the Labour Party, to distance yourself in the clearest terms from those comments and to come out unreservedly and unambiguously on the side of the people of Iran in these momentous days.
Hamid Taqvaee,
Leader of the Worker-communist Party of Iran