بیمه کارگر پول زور نیست،
با زور و سرکوب کارگر را از آن محروم میکنند
حسین مرادبیگی
مشاور روحانی در نشستی با مدیران خراسان شمالی در بجنورد گفته است که علت اصلی بیکاری کارگران ساختمانی این است که این کارگران بیمه میگیرند! و آنچه که تامین اجتماعی از ساخت و سازها میگیرد، بیشتر شبیه پول زور است تا حق بیمه برای این کارگران. ایشان همچنین گفته اند که افزایش ساخت و سازهای فاقد مجوز و پروانه ساخت، به دلیل بیمه ساختمانی است! مشاور روحانی برای تشویق سرمایه داران به تشدید فعالیت در بخش ساختمانی گفته اند که مجلس اسلامی طرحی برای کاهش بیمه ساختمانی تصویب کرده است.
از ادعای جمهوری اسلامی در مورد پرداخت بیمه ناچیزی که آنهم بعد ازچند دهه ظاهرا به بخش کوچکی از کارگران ساختمانی در ایران پرداخت میشود و دارد آن را پس میگیرد که بگذریم، آنچه که در سی و پنج سال گذشته شاهد آن بوده ایم نه تلاش این دولت برای ایجاد کوچکترین بهبودی در زندگی طبقه کارگر، بلکه یورش مداوم این حکومت ضد کارگر به معیشت و زندگی روزانه خانواده های کارگری و مردم محروم بوده است. سخنان اخیر مشاور روحانی نیز شاهد این مدعا است. دارند رکود در فعالیت ساختمانی سرمایه داری ایران را به گردن پرداخت بیمه به کارگران ساختمانی میاندازند! تا به این بهانه بیمه این کارگران را کاهش داده و نهایتا آن را قطع کنند.
نیازی به یادآوری معاون “ارشد” روحانی نیست که بحران و رکود مزمن و چاره ناپذیر اقتصاد سرمایه داری ایران که جمهوری اسلامی بر بالای آنست نه به مزد کارگر و نه به پرداخت بیمه ناچیزی که به بخشهای کوچکی از کارگران در ایران پرداخت میشود مربوط است و نه با پائین نگاهداشتن مزد کارگر و بطریق اولی نه با پرداخت نکردن بیمه کارگران، قابل علاج است. حتی اگر مزد کارگر را در ایران به صفر برسانند، نمیتوانند این مشکل را حل کنند. مشکل و مانع رفع این بحران، خود حکومت اسلامی است. “به روز” کردن زور و سرکوب مداوم و در عین حال به روز شدن هر روزه تنفر و انزجار از این حکومت و تلاش توده کارگر و مردم آزادیخواه برای خلاص شدن از دست آن، محصول وضعیتی است که این رژیم خود را در آن قرار داده است. همچنین نیازی به یادآوری این هم نیست که علت رکود در بخش ساختمانی سرمایه داری ایران به پرداخت بیمه ناچیز به بخشهایی از کارگران ساختمانی در ایران مربوط نیست، بعلت پائین بودن سود سرمایه در این بخش است که سرمایه تمایلی به رفتن در آن ندارد. همانطور که با هیچ مشوقی نمیتوانند مانع هجوم سرمایه به بخش واسطه و دلالی به جای صنایع که مشخصه اقتصاد بورژوائی ایران است، بشوند.
اگر راست میگویند و دلشان برای بیکار شدن کارگر و زندگی کارگران بیکار شده می سوزد، به جای زدن بیمه ناچیز کارگر، از خرج سپاه پاسداران و ارتش و دیگر نیروهای سرکوبگر رژیم، از خرج اوباش بسیج و گله حزب الله و از خرج حوزه های علمیه و لفت و لیس آخوندها بزنند. از تامین هزینه میلیاردها دلاری ارتش بشار اسد جنایتکار و خرج دهها گروه تروریست اسلامی در منطقه و در دیگر نقاط جهان بزنند، که یک رقم از اینها میتواند هزینه بیمه بیکاری کلیه افراد آماده به کار در ایران را تامین کند. میتواند دستمزد زیر خط فقر کارگر را تا سطحی که کفاف زندگی مناسب یک خانواده ۴ یا ۵ نفره را بکند، بالا ببرد. میتواند طب را در ایران مجانی کند. به جای اینها این حکومت ضد کارگر مطابق معمول خود رفته است سراغ کارگر و زدن بیمه ناچیر کارگر.
مشاور “ارشد” روحانی میدانند که هزینه زندگی خامنه ای و خودش و روحانی و دیگر سران جمهوری اسلامی و بودجه کل بوروکراسی و دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی و خیل آخوندها و حوزه های علمیه و در کل چرخ زندگی جامعه از کار کارگر و از کار اضافه، ارزش اضافه تولید شده، طبقه کارگر میگردد که توسط دولت و سرمایه داران مختلف، تصاحب میشود. به این جهت در بعضی از کشورها مانند ایران، توحش اسلامی را نیز همراه با سرکوب عریان در حفظ این شرایط به خدمت گرفته و آن را به کل جامعه نیز تسری داده اند. میدانند که خامنه ای و خدا و خفقان، خدمتگذار بورژوازی ایران در تهاحم به طبقه کارگر برای تصاحب هرچه بیشتر اضافه محصول این طبقه اند.
بیمه کارگر، نه پول زور، که حق کارگر است. محصول کار خود کارگر است. مقدار کمی از اضافه کار خود کارگر است که کارگر خواهان بازگرداندن آن به خودش است. پول زور نیست، بلکه دولت و سرمایه داران با زور و سرکوب کارگر را از آن محروم کرده و محروم میکنند. هر ذره از حق کارگر، از کار اضافه مجانی و بدون مزدی که دولت و سرمایه داران آن را تصاحب میکنند، تنها با فشار اعتراض و مبارزه خود کارگر از آنان پس گرفته شده و پس گرفته میشود. هیچ جا دولت و سرمایه داران به میل و رضای خود قانونی را به نفع کارگر تصویب نکرده اند. مدام بر سر گرفتن و یا محروم کردن کارگر از این یا آن حق و حقوق خود بین کارگر و سرمایه دار کشمکش در جریان است. یورش به معیشت روزانه کارگر و خانواده های کارگری، اخراج و بیکارسازیهای وسیع، زدن بیمه های اجتماعی و درمانی و دیگر حق و حقوق کارگر، جزو بهانه های آشنای دول بورژوازی و سرمایه داران است وقتی که سود سرمایه هایشان کاهش پیدا میکند. کارگر را از کار اخراج میکنند، تا بخش شاغل را به تشدید کار و اضافه کاری وادار کنند. حمله به معیشت طبقه کارگر و اکنون زدن بیمه کارگران ساختمانی نیز ادامه یورش دولت بورژوا اسلامی و سرمایه داران در شرایط بحران اقتصادی سرمایه داری ایران و کاهش سود سرمایه داران است. جزو خبرهای “خوش” دولت روحانی است به سرمایه داران عموما و سرمایه داران بخش ساختمانی خصوصا. طرح پرداخت قسطی بیمه کارگران ساختمانی، اولین گام برای قطع بیمه این کارگران و محروم کردن آنان از حق و حقوق خود در پیشگاه کارفرمایان و سرمایه داران است. افزایش ساخت و سازهای فاقد مجوز و پروانه ساخت نیز که بخشی از فساد اداری و رشوه خواری سران ریز و درشت جمهوری اسلامی است، این را هم همه میدانند، شده بهانه پوچ دیگر مشاور روحانی برای محروم کردن کارگران ساختمانی از حق بیمه خود.
اگر خیال میکنند که این وضعیت را میتوانند ادامه دهند، کور خوانده اند. طبقه کارگر در ایران نه تنها بیمه های اجتماعی، بیمه بیکاری برای هر فرد آماده به کار که دیگر مطالبات خود را نیز از حکومت اسلامی و کارفرمایان میخواهد. هرگام از اتحاد و مبارزه هر روزه اش به این هدف است. اگر امروز شرایط سختی را از سر میگذراند، فردا با شل شدن هر درجه از پایه های جمهوری اسلامی و هر درجه بهبودی در شرایط زندگی اش، گور کلیت جمهوری اسلامی و حاکمیت سرمایه در ایران را خواهد کند.*