آقای گای رایدر مدیر کل سازمان جهانی کار
رونوشت: اتحادیه های کارگری و شرکت کنندگان در اجلاس آی ال او
آیا اطلاع دارید که درست در آستانه برگزاری اجلاس سالانه سازمان جهانی کار یکی از دادگاههای جمهوری اسلامی ۱۷ کارگر معدن طلای آق دره تکاب در استان آذربایجان غربی را با شکایت کارفرما و حراست (ارگان سرکوب کارگران در درون کارخانه) و به جرم اعتراض به اخراج به شلاق بست و به هر کدام از آنها ۳۰ تا ۱۰۰ ضربه شلاق زد؟
این اولین بار نیست که کارگران معترض شلاق میخورند. صدیق امجدی، فارس گویلیان و حبیب الله کلکانی روز ۲۹ بهمن ۱۳۸۶ بدلیل شرکت در مراسم اول مه شلاق خوردند. اسفند ۱۳۹۲ پیمان نودینیان را از کلاس درس در سنندج احضار کردند و ۲۰ ضربه شلاق زدند. حکم ۳۷ ضربه شلاق در مورد سیاوش اسلامی روز ۲۳ مرداد ۱۳۹۰ در دادگاه انقلاب اسلامی ساری به اجرا درآمد و همه این موارد به اطلاع شما رسیده است. قربانیان شلاق فقط کارگران نیستند. بارها زنان بدلیل عدم رعایت حجاب اسلامی شلاق خورده اند و همین دیروز ۲۶ مه، ۳۵ دختر و پسر را به جرم جشن فارغ التحصیلی مختلط (دختر و پسر) و صرف مشروب ۹۹ ضربه شلاق زدند.
سابقه سرکوب سیستماتیک جنبش کارگری و دستگیری رهبران کارگری به جرم تلاش برای ایجاد تشکل مستقل از دولت و به جرم سازماندهی اعتصاب و اعتراض به فقر و بیحقوقی را همه شما میدانید. میدانید که همین الان تعدادی از رهبران کارگری و معلمان بدلیل اعتراض به دستمزدهایی که طبق آمار خود حکومت چهار بار زیر خط فقر است، در زندان به سر میبرند و احکام سنگینی برای آنها صادر شده است. تعداد قابل توجهی از فعالین کارگری نیز به زندان محکوم شده و هر از گاهی تعدادی از آنها را دستگیر و روانه زندان میکنند.
اینجا حتی بحث از استثمار بیرحمانه و محرومیت کارگران ایران از حق تشکل و اعتراض نیست. اینجا تاکید ما این است که حکومتی که نمایندگانش در این اجلاس شرکت دارند، گستاخی را به جایی رسانده است که کارگر و معلم و جوانان فارغ التحصیل را به شلاق می بندد تا آنها را تحقیر و شخصیت شان را خرد کند و بویژه مانع ایجاد تشکل های مستقل از دولت شود. همین یک مورد شلاق زدن به کارگران و معلمان از جمله نشان میدهد که نمایندگانی که از طرف این حکومت تحت عنوان نمایندگان کارگران در آی ال او شرکت میکنند، در حالیکه هر نوع تلاشی برای متشکل کردن کارگران با سرکوب خشن مواجه میشود، بخشی از عوامل دست ساز حکومت برای اجرای سیاست های ضد کارگری آن هستند. سوال ما از شخص شما آقای گای رایدر آیا دشوار نیست در کنار نمایندگان چنین حکومتی در یک اجلاس شرکت کنید؟ بین این حکومت با داعش تفاوتی قائل هستید؟ آیا اینها نباید بجای راه یافتن به آی ال او، به جرم سرکوب هر روزه کارگران و مردم محاکمه شوند؟
امسال بیش از هر زمان کارگران و معلمان به اجلاس آی ال او چشم دوخته اند تا ببینند عکس العمل شما در مقابل اتهام امنیتی به هر اعتراض کارگران و دستگیری و زندانی کردن رهبران کارگری در ایران چیست. عکس العمل شما در مقابل مرگ شاهرخ زمانی و حبس های طولانی مدت برای کارگران و معلمان از جمله بهنام ابراهیم زاده، اسماعیل عبدی، محمد جراحی و جعفر عظیم زاده چیست. عکس العملتان در مقابل رفتار قرون وساطی جمهوری اسلامی علیه کارگران و مردم چیست؟فی الحال نامه های متعددی از طرف فعالین کارگری از زندان از جمله جعفر عظیم زاده، اسماعیل عبدی و بهنام ابراهیم زاده و از طرف همسران کارگران و تشکل های کارگری دریافت کرده اید. امیدواریم کنفرانس سالانه شما به جمهوری اسلامی پاسخ محکمی بدهد. از نمایندگان سازمان های کارگری انتظار میرود که ضمن دفاع قاطع از خواست های پایه ای طبقه کارگر ایران، بخواهند چنین حکومتی از آی ال او اخراج شوند.
اصغر کریمی
از طرف حزب کمونیست کارگری ایران
۲۷ مه ۲۰۱۶