۱۶ آذر امسال تجلی اتحاد دانشجویان و کارگران
۱۶ آذر امسال یک روز متفاوت بود. روزی که فضای معترض و خشمگین جامعه ایران علیه حاکمین اسلامی سرمایه را بخوبی بازتاب داد و شور و رزمندگی را دامن زد. بیانیه فراگیر دانشجویان به مناسبت ۱۶ آذر که به امضای ۱۳ هزار دانشجو رسیده، کیفرخواستی عمیق و طبقاتی علیه وضعیت نابرابر و تبعیض آمیز و کالایی شدن کامل دانشگاه ها و انواع زورگویی ها و باجگیری ها است. این بیانیه در عین حال اعتراضی است به کل وضعیت اجتماعی که حکومت اسلامی و سرمایه داران حاکم بر کارگران و معلمان و مردم شریف تحمیل کرده اند. بیانیه دانشجویان مانیفستی است که معضلات عدیده جامعه و فرزندان زحمتکشان را به تصویر میکشد، نظام مبتنی بر سود و تبعیض و نابرابری و فساد را بعنوان دشمنان مردم معرفی میکند و بر اتحاد و هم سرنوشتی مبارزات برحق کارگران، معلمان، زنان و تمام حذف شده ها و مطرود شده های جامعه بعنوان تنها راه حل علیه سیل بنیان‌براندازی که هستی دانشجو، کارگر، معلم، زن و تمام فرودستان را تهدید میکند، تاکید میکند. دانشجویان با این بیانیه صدای اعتراض کل جامعه به وضع موجود را رساتر کردند.
از همین روست که بیانیه دانشجویان نه تنها با حمایت دانشجویان ۸۰۰ دانشگاه و دهها نشریه و نهاد دانشجویی مواجه شد، بلکه تشکل های مختلف کارگری مستقل از دولت و تشکل های مختلف معلمان نیز از آن حمایت کردند و آنرا وسیعا در شبکه های اجتماعی منعکس کردند. این وجه مشخصه مهم ۱۶ آذر امسال است. حرکتی سراسری، با بیانیه ای فراگیر و عمیق که به نقطه عطفی در اتحاد کارگران و معلمان و دانشجویان تبدیل شد. نقطه قدرت ۱۶ آذر امسال بر این عوامل مهم استوار بود.
اگر اتحاد کارگران و معلمان با بیانیه اسماعیل عبدی و جعفر عظیم زاده علیه امنیتی کردن مبارزات گام مهمی به جلو برداشت، بیانیه امسال دانشجویان گام مهم دیگری این اتحاد طبقاتی اکثریت جامعه را به جلو برد و به تجلی اتحاد کارگر و معلم و دانشجو تبدیل شد. و این شروع دوره تازه ای از مبارزات کارگران و استثمارشدگان را نوید میدهد.
به این فاکتورها باید تجمعات و مراسم های مختلف دانشجویان در دانشگاههای مختلف تهران و تبریز و اصفهان و بابل و سمنان و … را نیز اضافه کرد. در این تجمعات اعتراضی دانشجویان شعارهای کوبنده سر دادند و عوامل منفور صدا و سیما را بعنوان مایه ننگی از دانشگاه بیرون انداختند و بر عزم خود برای مبارزه حول بیانیه مهم خود تاکید کردند.
جمهوری اسلامی از ابتدای روی کار امدنش با جنایات بسیار تلاش کرد که دانشگاه را به محمل و سنگر ارتجاع حاکم تبدیل کند. اما سران این حکومت قاعدتا باید متوجه شده باشند که کور خوانده اند. دانشگاه سنگر اتحاد و آزادیخواهی و انسانیت باقی ماند و این نقش را آگاهانه تر و پیشروتر از قبل دارد ایفا میکند.
در حالیکه ناسیونالیست ها به پاسارگاد و کورش دخیل بسته اند، قومپرستان مشغول دامن زدن به نفرت قومی در میان بخش های مختلف مردم هستند و اصلاح طلبان هم و غمشان از آزادی موسوی کروبی فراتر نمیرود، دانشجویان صدای اکثریت جامعه را علیه نظام فاسد اسلامی طنین انداز کردند. این صدا و این نقد و این نوع بیانیه ها و این اتحادها است که در مقابل حکومت و خیل مرتجعان دیگر، ملات واقعی متحد شدن توده های میلیونی مردم برای به گور سپردن این نظام و این حکومت و شکل دادن به جامعه ای انسانی است و این صدایی است که با خود امید میاورد و روحیه مبارزاتی مردم را بالا میبرد.
حزب کمونیست کارگری ایران
۱۷ آذر ۱۳۹۵، ۷ دسامبر ۲۰۱۶