کلاه برداری دولت روحانی از کارگران!
جمال کمانگر
در سالهای پایانی دولت احمدی نژاد و در راستای سود آوری بیشتر سرمایه و کم کردن دسترسی طبقه کارگر به بهداشت و درمان و خصوصی کردن بیمارستانها و مراکز درمانی، سازمان تامین اجتماعی با وزارت کار الحاق شد. در فاصله سالهای ۱۳۴۴ تا ۱۳۸۸ سازمان تامین اجتماعی توسط یک شواری ۹ نفره اداره میشد. تامین اجتماعی از محل پرداخت بخشی از دستمزد کارگران ایجاد شده و برخلاف سایر صندوقهای بیمه‌های اجتماعی دولت در تامین منابع آن مشارکتی ندارد و یک سازمان عام المنفعه است. بعد از اینکه دولت احمدی نژاد در راستای طرح “چشم انداز بیست ساله” و “اصل ۴۴ قانون اساسی” مبنی بر خصوصی سازیها و فروش اموال دولتی به بخش خصوصی تدوین شده است و برای شانه خالی کردن دولت از بازپرداخت بدهیهای میلیاردی به سازمان تامین اجتماعی آنرا به تصرف دولت در آورد. این اقدام با طرح دهن پرکن اصلاحیه سازمان تامین اجتماعی و با هدف یک کاسه کردن صندوقهای بیمه درمانی و بازنشستگی و افزایش دو درصدی حق بیمه کارگران و بالا بردن سن بازنشستگی، کلید فاز اول غارت پس انداز کارگران در صندوق تامین اجتماعی زده شد. متاسفانه این اصلاحیه ضد کارگری در میان هیاهوی بحران به “بهانه هسته ای”و “خطر جنگ” و تحریمهای اقتصادی و عروج و افول جنبش ارتجاعی سبز و بدون اعتراض قابل توجه طبقه کارگر به تصویب رسید و راه را برای غارت بیشتر اموال کارگران در این صندوقها باز گذاشت.
در ادامه همان سیاستهای دولت پیشین، دولت “تدبیر و امید” حسن روحانی طرحی تحت عنوان “تحول سلامت ” به تصویب رساند. طرح “تحول سلامت” دولت روحانی با شکست مواجه شده است. دولت یکصد هزار میلیارد تومان به صندوق تامین اجتماعی بدهکار است و با مانور دادن و طرح ادغام آن با وزارت بهداشت قصد بالا کشیدن این پول هنگفت را دارد. دامن زدن به این مسئله در جامعه که گویا “خدمات درمانی در بیمارستانهای تامین اجتماعی از سطح پایینی برخوردار است” منحرف کردن اذهان عمومی از شانه خالی کردن دولت از تعهداتش در پرداخت سهم سرانه درمانی از محل بودجه است. تعرفه های پزشکی با طرح “تحول سلامت” رشدی سرسام آور پیدا کرده است. طبق آمار خود رژیم هزینه های درمان بیش از ۳۰۰ درصد افزایش یافته است! طرح ادغام دولت روحانی کلاه برداری از کارگران است و باید متوقف شود.
طبقه کارگر هیچ مخالفتی با بیمه همگانی و بهداشت و درمان مجانی ندارد و آنرا حق جهانشمول و بی قید شرط همه آحاد جامعه میداند. اما طرح “تحول سلامت” دولت روحانی در این کاتاگوری نمیگنجد و عوامفریبی و کلاه برداری است. حفظ و صیانت از صندوق بازنشستگی و بیمه های درمانی یکی از میدانهایی است که طبقه کارگر در سطح جهانی در جدالی همه روزه با سرمایه داران است. این صندوقها تنها اندوخته کارگر برای دورانی است که دیگر قادر نیست نیروی کارش را بفروشد و نیاز به درمان و نگهداری دارد. به همین دلیل نباید به آسانی از کنار آن عبور کنیم. این عرصه ای است که به حیات و ممات کارگر چه امروز و چه در دوران بازنشستگی ربط مستقیمی دارد.
رهبران کارگری و طبقه کارگر بطور کلی باید با وسواس ترفندهای دولت سرمایه داران را رصد کنند و این طرحها را جلوی خود بگذارند و ببیند که چقدر به نفع یا ضررشان است؟ هر فعال کارگری این طرح را دستش بگیرد برود داخل کارخانه و کارگاهش یا هر جا کارگران کار میکنند و خطری که منافع کارگران را همین امروز تهدید میکند در میان بگذارند. این دزدی آشکار دولت را برملا کنند. در کشورهای دیگر در مقابل بحث افزایش سن بازنشستگی یا افزایش حق بیمه های درمانی و تعرفه های پزشکی و یا حتی بستن بخش تصادفات یک بیمارستان چه غوغایی در خیابانها برپا میشود. میدانیم که جمهوری اسلامی یک حکومت سرکوبگر است! فعالین کارگری را تحت فشار گذاشته است یا آنها را زندانی میکند. اما مبارزه کارگر برای بهبود وضعیت زندگی اش همه مرزهای سرکوب را درهم میکشند.
شوراهای اسلامی کار و خانه کارگر بازوهای رژیم در میان کارگران دولت را از حساسیت کارگران با خبر کرده اند. قطعا تلاش میکنند که خشم کارگران از دست اندازی دولت به اندوخته کارگران در صندوقهای درمانی و بازنشستگی را کنترل کنند. به شکست کشاندن دولت گامی بزرگ در تحمیل عقب نشینهای بیشتر به سرمایه داران است.
***