ترجمه‌ی برهان عظیمی
بیانیه کارل دیکس درباره‌ی قیام در بالتیمور
۸ شب ۲۷ آوریل ۲۰۱۵
نشریه‌ی انقلاب، شماره‌ی ۳۸۴
شورش امشب در بالتیمور این پیام قطعی و قدرتمند را رساند: وقتی‌که مردم قتل‌های بی‌پایان و ظالمانه و خشونت پلیس را به چالش می‌کشانند، زمان چنین اموری به سررسیده است. شکنجه و قتل بی‌دلیل فِرِدی گِرِی، دروغ‌های خشمگین کننده‌ی پیاپی و سرپوش گذاشتن بر قتل‌هایی که همچنان ادامه دارد، تازه‌ترین واقعه بر بستر یک خط طولانی از چنان دهشتی است که نه‌تنها در بالتیمور، بلکه در جای‌جای امریکا از شمال چارلستون، از ایالت کارولینای جنوبی گرفته تا فرگوسن میسوری از پسکو واشنگتن گرفته تا نیویورک و فراتر از آن جاری است؛ و این باید متوقف شود!
مقامات و رسانه‌ها از “خشونت” می‌نالند. آنها در مورد پنجره‌های شکسته به خشم آمدند، اما نه گردنِ شکسته‌ی فِرِدی گِرِی. آنها نه از نابودی کودکان سیاه و رنگین‌پوست، بلکه از تخریب اموال عصبانی شده‌اند. خشونت؟ در مورد خشونت بی‌پایانی که علیه توده‌های سیاه‌پوست و مردم لاتین تبار در سراسر امریکا توسط پلیس به انجام می‌رسد، چه؟ درباره‌ی رکورد جهانیِ خشونت تنیده شده در جامعه که طبق آن، یک نفر از هر 3 نفر پسر جوان سیاه‌پوست قبل از آنکه بمیرد از شانس زندانی شدن برخوردار است، چه؟ خشونتی که در آن نزدیک به یک‌میلیون نفر از مردان سیاه‌پوست و تعداد رو به‌افزایش از زنان هم‌اکنون زندانی در حال پژمرده شدنند، چه؟ خشونتی که در آن رفتار پلیس به‌مانند ارتش اشغالگر در محله‌های فقیرنشین اقلیت‌ها و محله‌های لاتین تباری که فقر مطلق بر آن چیره گشته است، و ارتش اشغالگر امریکا مانند پلیس در سراسر جهان رفتار می‌کنند؟ این امریکا است، و کل این نظام بر پایه‌ی خشونت بی‌رحمانه و ظالمانه‌ی بی‌پایان در اینجا و در سراسر جهان بنا گشته است و همچنان آن را به‌پیش می‌برد. این جنایتکاران جهانی و مدافعان جنایتکاران، حق ندارند زمانی که توده‌های مردم از بابت آنکه کاسه‌ی صبرشان لبریز شده است و عملی در برابرِ عکس‌العمل جنایات آنها انجام می‌دهد، چیزی بگویند. آیا مقاومت و شورش در مقابل قتل و ترور عادلانه نیست؟
آنها با اراذل‌واوباش خطاب کردنِ کسانی که دست به شورش زده‌اند، به آنها توهین می‌کنند، درحالی‌که اراذل‌واوباش واقعی بدون مجازات با پرداخت مزدشان به تعطیلات فرستاده می‌شوند… و کسانی که به آن اراذل‌واوباش دستور می‌دهند نه‌تنها مجازات نمی‌شوند بلکه، به بالاترین مقامات دولتی ارتقاء مقام داده می‌شوند. در اینجا، در سرزمین دزدها و خانه‌ی برده‌گان، آن‌هایی را که دست به شورش زده‌اند به غارتگری متهم می‌کنند، درحالی که حاکمان این نظام مردم سیاه‌پوست را همراه با کل قاره‌های جهان قرن‌ها است که چپاول و غارت کرده‌اند. آنها وعده‌ی عدالت را از جانبِ وزارت بی‌دادگستر(Department of Injustice) و توسط دادگاه متقلب نظام‌شان می‌دهند؛ این تنها یک شگرد پاشیدن خاک در چشم مردم است. وارد ساختن گارد ملی تنها به معنای خشونت گستاخانه‌ی بیشتر برعلیه مردم است. نه! نه! نه!
تاریخ گذشته و واقعیت کنونی نشان می‌دهد که تنها و تا زمانی که مردم تمام‌قد بر روی پاهای‌شان نایستند و حاضر به همراهی با آن نشوند، بی‌عدالتی، هتک حرمت و دهشت ادامه خواهد داشت. همه باید در کنار مبارزان ستیزه‌جویِ بالتیمور بایستند و از آنها حمایت کنند، از محکوم کردن آنها خودداری کنند، و مرحله‌ی مبارزه را در جهت متوقف ساختنِ کشتار پلیس و حبس همگانی را به سطحی بالاتر ارتقاء دهند. این خروش و شیپورِ فراخواندنِ تمام جامعه برای بپا خاستن و گفتن بیش از این نه! این باید متوقف شود! می‌باشد.
Inline image 1
Inline image 2
http://www.revcom.us/a/384/statement-of-carl-dix-on-the-uprising-in-baltimore-en.html
2 bilagor