اعلامیه حزب کمونیست کارگری – حکمتیست
تعیین دستمزد درصلاحیت نمایندگان کارگران است
کارگران!
اگر تعیین حداقل دستمزد مانند سالهای پیشین در کنترل و اختیار نمایندگان حکومت اسلامی و طبقه سرمایه دار و تشکلات زرد کارگری اش باشد٬ اگر شورایعالی کار٬ نمایندگان دولت و کارفرما و خانه کارگر تعیین کننده میزان حداقل دستمزد باشند٬ اگر طبقه ما نتواند متشکل و یکپارچه و هدفمند در مبارزه بر سر تعیین دستمزد دخالت موثر و کارسازی داشته باشند٬ بار دیگر شاهد افزایشی معادل ده الی بیست درصد حداقل دستمزدها خواهیم بود که در واقع و با توجه به نرخ چهل – پنجاه درصدی تورم عملا به معنای کاهش سطح واقعی دستمزدهای فعلی و تنزل قدرت خرید کارگر در جامعه است.
اگر دست آنها باشد٬ سطح دستمزد را نه نیازهای یک زندگی انسانی و مرفه برای طبقه ما بلکه سطح معیشتی تعیین خواهند کرد که آنقدر بخوریم که نمیریم و نسل مان منقرض نشود تا بتوانیم باز کار کنیم و کارمان برای سرمایه تولید سود و انباشت سرمایه کند. این قانون تعیین حداقل دستمزد در این جامعه ضد کارگری٬ در این جامعه سرمایه داری است. برای سرمایه و دولتش ما تنها یک ابزار تولید جاندار هستیم و نه انسانی با تمام نیازها و عواطف و خواستهای انسان امروزی. اگر دست آنها باشد٬ ما همواره بخش محروم و فرو دست جامعه خواهیم بود. کارگری که نه حقی دارد و نه سهمی از زندگی.
اما نه! سرنوشت ما از پیش رقم خورده و محتوم نیست. ما ناچار نیستیم تن به این نکبت بدهیم. ما میتوانیم سرنوشت خود را در دست بگیریم و در مبارزه برای تعیین حداقل دستمزد حرف و خواست خود را به کرسی بنشانیم. خواست ما انسانی و ساده است.
ما خواهان حداقل دستمزدی هستیم که تامین کننده یک زندگی شایسته انسان امروزی باشد. ما تولید کنندگان و خلق کنندگان ثروت اجتماعی موجود در جامعه هستیم. سهم مان را از زندگی میخواهیم. ما ماشین نیستیم٬ برده نیستیم٬ کارگریم و باید از یک زندگی انسانی برخوردار باشیم. سبد زندگی ما باید دارای اقلامی باشد که در جامعه امروز برای یک زندگی انسانی ضروری تشخیص داده میشود. بطوریکه اگر جلوی وکیل و وزیر قرار دهند٬ آنها هم خواهان چنین سطحی از دستمزد شوند و نه برعکس!
ما نیز مانند تمام فروشندگان کالا در جامعه سرمایه داری امروز باید تعیین کننده قیمت و دستمزد نیروی کارمان باشیم. مگر نه اینکه قیمت کالاها را صاحبان آنها تعیین میکنند٬ مگر نه اینکه صاحبان املاک نرخ اجاره را تعیین میکنند٬ نیروی کار ما کالای ما است، پس چرا ما کارگران نباید تعیین کننده نرخ آن، تعیین کننده دستمزدمان باشیم. چرا خریداران نیروی کار ما برای ما تعیین میکنند که سطح دستمزد ما چه باید باشد؟ حرف ما این است تنها نمایندگان منتخب ما٬ نمایندگان منتخب مجامع عمومی ما صلاحیت آن را دارند که سطح دستمزد ما را تعیین کنند. نه نمایندگان کارفرمایان و دولت آنها.
به ما میگویند اگر دستمزدها بنا به آنچه ما میگوئیم افزایش یابد٬ سودی برای سرمایه دار تولید نخواهد شد٬ کارخانه ها ورشکسته خواهند شد. پاسخ ما ساده است٬ مگر ما ضامن سود و انباشت سرمایه شما هستیم؟ اگر این نظام نمیتواند یک زندگی مرفه و انسانی را برای ما تولید کنندگان ثروت جامعه فراهم کند٬ نتیجتا باید سرنگون شود. نابود شود. و به جای آن نظامی مستقر گردد که هدف فعالیت اقتصادی اش نه تولید سود برای سرمایه دار بلکه تامین رفاه همگان است. اما در همین نظام اگر هزینه دستگاه مافیایی آخوند و بساط لفت و لیس سپاه و اوباش بسیجی و نیروی نظامی بزنند٬ میتوان هزینه یک زندگی انسانی را تامین کرد.
رفقای کارگر
تنها راه واقعى و موثر مقابله با این زندگی زیر خط فقر و فلاکت باراقتصادی، متشکل شدن٬ در مراکز تولیدی و محیط کار و زندگی است. شما میتوانید مجامع عمومی خود را تشکیل دهید٬ نمایندگان خود را انتخاب کنید٬ خواستها و توقعات خود از یک زندگی انسانی را به جامعه و طبقه حاکمه و دولت اسلامی شان اعلام کنید. شما قدرت آن را دارید که خواستهای خود را به کرسی بنشانید. چرخهای تولید در کنترل شماست. یک روز جامعه بدون کار شما قادر به حرکت نخواهد بود. شما با اعتصابتان٬ با اعتراضتان میتوانید چرخهای اقتصادی این جامعه را متوقف کنید تا به خواست شما جامه عمل بپوشانند.
حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست، طبقه کارگر، رهبران عملی و کارگران کمونیست را به تلاش متمرکز برای بمیدان آوردن متحدانه کارگران علیه زندگی زیر خط فقر و برای تعیین و افزایش دستمزدها فرامیخواند.
مرگ بر سرمایه داری – مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی٬ برابری٬ حکومت کارگری!
زنده باد جمهوری سوسیالیستی!
حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست
۲۷ ژانویه ۲۰۱۴ – ۸ بهمن ۱۳۹۲