اخبار کارگری
بخش ایران: نسان نودینیان
بخش بین المللی: داوود رفاهی
تجمع اعتراضی مشترک کارگران بیکارشده معدن سرب وروی انگوران ومتقاضیان کار منطقه برای دومین بار درسال جاری!
صبح روز ١٣ خرداد ،جمعی ازکارگران بیکارشده معدن سرب وروی انگوران ومتقاضیان کارمنطقه مقابل شرکت کالیسیمن تجمع کردندواعتراضشان رانسبت به بیکاری بنمایش گذاشتند. در این تجمع که حدود ١٥٠ تا ٢٠٠ نفر از اهالی منطقه و شماری از کارگران بیکار شده این شرکت حضور دارند، تجمع کنندگان به وضعیت اشتغال و وجود بیکاری در منطقه با وجود شرکت‌های روی اعتراض کردند.به گفته کارگران شرکت کالیسیمن تعدادی از کارگران را اخراج کرد که با اعتراضاتی از جانب این کارگران روبروشد. سپس با واسطه گری اداره کار قول دادند که کارگران اخراجی در قسمت کیک شویی شرکت بکار گرفته خواهندشد.اما کماکان این کارگران بازگشت بکار نشده اند و در این روز بهمراه متقاضیان کار منطقه دست به تجمع اعتراضی مقابل شرکت کالیسیمن زدند.
كارگران بازنشسته نیشكر هفت تپه بخاطر مطالبات خود جاده بین المللی اندیمشك اهواز رأ بستند
روز ١٣ خرداد ٥٠٠ کارگر بازنشسته نیشکر هفت تپه بدلیل تاخیر پرداخت ٤ درصد سهم بیمه کارفرما به صندوق تامین اجتماعی و ماهها بلاتکلیفی شان و بدلیل بدقولی کارفرما نسبت به انجام تعهداتش، درمقابل دفتر مدیریت شرکت تجمع نمودند. اما بدلیل اینکه کارفرما فقط حاضربه پرداخت بخشی ازمطالبات بازنشستگان سال ٩٤و ٩٥ خشم کارگران بازنشسته را برانگیخت . بدنبال آن این کارگران از شرکت خارج شده و جاده بین المللی اهواز – اندیمشک را بستند و ترافیک سنگینی در این مسیرایجاد شد.
کارگران میگویند ما همه حقوقمان را میخواهیم
آغازدورجدید اعتصاب کارگران کارخانه هپکو!
از اول هفته جاری،کارگران کارگران هپکو اراک دراعتراض به عدم پرداخت بیش از٣ماه حقوق و خطر تعطیل شدن کارخانه دست از کار کشیده اند و در محوطه کارخانه تجمع کرده اند.ک
یکماه اعتراض بیش از هزار کارگر کارخانه هپکو یکی از نقطه های درخشان مبارزات کارگری در سال ٩٥ بود. اعتراضاتی که کارگران با شعار یک اختلاس حل بشه مشکل ما حل میشه، و با سرود زیر بار ستم نمیکنیم زندگی ، جان فدا میکنیم در ره آزادگی وای از این وضع، وای از این وضع، صدای اعتراض کل کارگران و کل جامعه را فریاد زدند.
یکماه اعتراض قدرتمند کارگران هپکو، تظاهرات هر روزه آنها در خیابانهای اراک، در سال ٩٥ بر فضای اعتراضی شهر اراک و کل جنبش کارگری تاثیر گذاشت. اعتراضاتی که در نوزدهم بهمن ٩٥ به نقطه عطف مهمی رسید و وارد شدن خانواده ها به عقب نشینی مدیریت منجر شد و کارگران توانستند بخشی از طلب هایشان را نقد کنند. اینها همه تجربیات درخشانی است که بدون شک امروز این کارگران را در موقعیت قدرتمندی برای پیشبرد اعتراضشان قرار داده است و خبر دور جدید اعتراضات این کارگران تمام توجه ها را به خود جلب کرده است. اخبار این اعتراضات را وسیعا پخش کنیم. از مبارزات کارگران هپکو حمایت و پشتیبانی کنیم.
تجمع رانندگان شرکت واحد مقابل تعاونی مسکن:
تعدادی از رانندگان شرکت واحد روز دهم خرداد مقابل تعاونی مسکن شرکت واحد تجمع کردند. این رانندگان از اعضای پروژه نیمه ساخته سپیدار دو وسه هستند . این پروژه که ٣١٤ واحد است و در حال حاضر ٢٦٥ عضو دارد. بیش از چهار سال از زمان تحولیش میگذرد و هنوز اقدامی صورت نگرفته است و در اعتراض به این موضوع تا کنون رانندگان شرکت واحد چندین تجمع مقابل شهرداری و شورای شهر برگزار کرده اند. در تجمع اعتراضی این روز کارگران با توجه به اینکه از قبل با مدیر عامل این تعاونی جهت پاسخگویی به اعضا هماهعنگ شده بود، متاسفانه هیچکدام حضور نیافتند و اعضای حاضر به داخل تعاونی رفتند وچند تن از نمایندگان سپیدار توضیحاتی مبنی بر مشکلات پروژه و اینکه تنها راه بدست آوردن مطالبات اعتراضات جمعی است، سخنانی ایراد کردند و در تعاونی تصمیم برای اعتراضات بعدی را گرفتند. این تجمع از ساعت ده صبح شروع شد و تا یک و نیم عصر ادامه داشت .
کارگران
جوانمیر مرادی: با دفاع قاطعانه از اسماعیل عبدی سرکوب و خفه کردن صداهای اعتراض به پایمال شدن حقوق انسانی به بهانه پوچ امنیتی را پایان دهیم
اسماعیل عبدی از فعالین و رهبران جنبش معلمان از روز ١٠ اردیبهشت، در یکمین سال روز اعتصاب غذای مشترک با جعفر عظیم زاده به دنبال انتشار بیانیه مشترکشان علیه امنیتی کردن فعالیتهای صنفی و احتماعی با خواست ممنوعیت امنیتی کردن این گونه فعالیتها و مختومه شدن کلیه پرونده هائی که با اتهامات امنیتی علیه فعالین تشکیل شده اند، اقدام به اعتصاب غذا نموده و بعد از ٣٣ روز با وجود وخامت حالش و همچنین با وجود گستردگی اعتراضات داخلی و بین المللی به ادامه زندانی نمودن اسماعیل عبدی، دستگاه قضائی و دیگر مقامات مسؤل حکومتی از جمله روحانی که در مناظرات انتخاباتی رقیب خود دوستدار زندان و اعدام معرفی می کرد و خود را به ظاهر مخالف، همچنان بر تشدید فشار بر این معلم زندانی مصر هستند.
آتنا دائمی اگر چه زیر فشار اعتراضات اجتماعی و حمایت های توده ای بعد از ٥٢ روز اعتصاب غذا به یکی از خواسته هایش (تبرئه خواهرانش) رسید، اما هنوز مانند اسماعیل عبدی به خاطر فعالیت هائی که ذکر شد به هفت سال زندان محکوم شده و همچنان در زندان است.
اسماعیل و آتنا، این انسانهای شریف، صدای اعتراض به فقرو تنگدستی، بی حقوقی کودک، کشتن انسان (اعدام) و صدای دفاع از حرمت و کرامت انسان و به طور کلی پاسداشت از انسانیت، از درون زندان با گرفتن جان خود بر کف دستانشان را بلند کرده اند.
نزدیک به یک قرن است که کارگران، معلمان، مزدبگیران فرودست و انسانهای آزادیخواه جوامع غربی بعد از طی دورانی از مبارزه متحدانه و با حمایت از فعالین خود، دولتها را به عقب نشاندند و خیلی از حقوق خود، که امروز در قرن بیست و یکم در ایران به رسمیت شناخته نشده و حتی ممنوع هستند را تحمیل کرده اند.
رسیدن ما کارگران، معلمان، مزدبگیران کم درآمد و بیکاران و همه انسانهای آزادیخواه ایران به ابتدائی ترین حقوق خود نیز در گرو اعتراض به دهن کجی به تحقق خواسته ها یمان است و امروز که صفی قدرتمند در حمایت از اسماعیل عبدی وآتنا دائمی شکل گرفته، با پیوستن به آن با خواست آزادی فوری اسماعیل عبدی، آتنا دائمی، آرش صادقی، گلرخ ایرائی و دیگر زندانیان با اتهامات امنیتی صف خود را قدرتمندتر کنیم.
جوانمیر مرادی ١١/٣/١٣٩٦
هیات جمهوری اسلامی نماینده ما کارگران در سازمان جهانی کار نیست
صد و ششمین اجلاس سازمان جهانی کار در فاصله ١٥-٢٦ خرداد(٥ تا ١٦ ژوئن) با حضور ١٨٧ کشور عضو این سازمان برگزار خواهد شد. یکی از این هیات ها از سوی جمهوری اسلامی خواهد بود. حرف ما اینست که هیات جمهوری اسلامی نماینده ما کارگران و مردم نیست.
جمهوری اسلامی عضوی از سازمان جهانی کار است. اما تمامی مقاوله نامه های این سازمان را زیر پا گذاشته است. ازجمله مقاوله نامه های ٨٧ و ٩٨ در باره آزادی تشکل و قراردادهای جمعی است و در ایران کارگران نه تنها از حق تشکل محرومند بلکه بخاطر تلاش برای ایجاد تشکلهایشان دستگیر و زندانی شده و به حبس های طولانی محکوم میشوند. در ایران همچنین کارگران از حق تجمع و حتی حق برپایی جشن اول مه محرومند و بارها و بارها به دلیل برپایی مراسم روز جهانی کارگر دستگیر و زندانی شده و حتی به آنها حکم وحشیانه شلاق داده شده است.. بعلاوه مقاوله نامه های ١١ و ٢٩ و ١٠ و ١٠٥ در باره لغو کار اجباری و تبعیض و مقاوله ١٣٨ و ١٨٢ در باره ممنوعیت کار کودکان هیچکدام در ایران اجرایی نمیشوند و کار کودکان در ایران رسمیت داشته و ابعاد فاجعه باری دارد. زنان نیز در شرایط آشکار تبعیض آمیز در بدترین شرایط کار میکنند. در قبال کار برابر دستمزد به مراتب کمتر به آنها پرداخت میشود. همیشه اولین گروهی هستند که در معرض بیکارسازی قرار میگیرند. بیکاری زنان دو برابر مردان اعلام شده است. در محیط های کار تفیکیک جنستی اعمال میشود و مورد توهین و تحقیر دائمی هستند.
در ایران اعتراضات کارگران تحت عنوان اخلال در نظم و امنیت ملی با پیگرد و دستگیری فعالین کارگری روبرو میشود و فشار بر روی آنها هر روز شدت می یابد. احکام طولانی مدت زندان از مصادیق آنست. در ایران حتی به خود اجازه میدهند که به کارگر و به مردم معترض حکم بربریت شلاق بدهند. از جمله هم اکنون اسماعیل عبدی بخاطر مبارزاتش تحت عنوان اخلال در نظم و امنیت ملی با ٦ سال حکم زندان در زندان است و در اعتراض به همین موضوع هم اکنون در اعتصاب غذا بسر میبرد. بسیاری از فعالین و رهبران کارگران احکام سنگین زندان دارند و هیشه تحت پیگرد هستند. علاوه بر همه اینها تبدیل مساله نا امنی محیط های کار بخاطر سودجویی سرمایه داران است که دارد هر روز قربانی میگیرد. دو نمونه اخیرش فاجعه انفجار معدن زمستان یورت است که منجر به کشته شدن ٤٥ کارگر شد و دیگر انفجار فولاد بویر احمد که سه کارگر جان باختند. و این جنایات در پناه قانون و سیستم قضایی صورت میگیرد. اینها هم نقض پایه ای ترین حقوق انسانی در جامعه و حتی مقاوله نامه های سازمان جهانی کار است که ایران ملزم به رعایت آنهاست.
به همه این دلایل هیات جمهوری اسلامی نماینده ما کارگران و ما مردم نیست. و ما به این موضوع و سکوت سازمان جهانی کار در برابر اینهمه بیحقوقی و بیعدالتی اعتراض داریم.
اگر به ترکیب هیات های شرکت کننده دول عضو در اجلاس سازمان جهانی کار نگاه کنید، میبیند دو نفر از سوی دولتها هستند. یکنفر از سوی کارفرما و یکنفر از سوی کارگران. آنوقت با این ترکیب نا برابری سه نفر در برابر یک نفر کارگر می نشینند و مقاوله نامه های بین المللی و استاندارد های کار در سطح جهان را تعیین میکنند. البته در ایران و کشورهایی مثل ایران که کارگران حق تشکل ندارند، آن یک نفر نیز نماینده کارگران نیست، بلکه نماینده تشکلهای دست ساخته حکومت است که ربطی به ما کارگران ندارند و تماما جبهه سرمایه داران هستند. با وجود همه اینها حتی همان مقاوله نامه هایی هم که زیر فشار اعتراضات جهانی ما کارگران به سازمان جهانی کار و سرمایه داری جهانی تحمیل شده است، در بسیاری از کشورها از جمله ایران رعایت نمیشود و زیر پا گذاشته میشود. آنوقت سازمان جهانی کار که یک کارش نظارت بر اجرای این مقاوله نامه ها از سوی کشورهای عضو آن و رسیدگی به شکایات در مورد نقض اجرای آنها در اجلاس هایس است، می بینیم آشکارا سکوت میکند. دلیلش نیز اینست که سازمان جهانی کار یک سازمان بورژوایی و بوروکراتیک و زیر مجموعه سازمان ملل است که سیاستهایش نهایتا تابع سیاستهای این سازمان و کشورهای سرمایه داری جهانی است.
از همین روست که وظیفه ما کارگران در سطح جهانی است که به این سازمان که به اسم کارگر صحبت میکند و بر سر استاندارهای جهانی کار ما کارگران به بحث و گفتگو می نشیند و تصمیم میگیرد. فشار بیاوریم و سکوت و مماشاتهایش را مورد اعتراض شدید خود قرار دهیم.
در قبال این وضعیت ما کارگران خواستهایی داریم. مهمترین آنها حق تشکل، حق اعتصاب، حق تجمع، حق برپایی مراسم روز جهانی کارگر، حق آزادی بیان ، حق اعتراض، حق حیات، حق داشتن زندگی ای انسانی، حق زندگی شاد و انسانی برای کودکان، حق برابر زن و مرد در محیط های کار بر سر مزد و شرایط کاری شان، پایان دادن به تفکیک جنسیتی، پایان دادن به اعدام ها و پایان دادن به امنیتی کردن مبارزات ما کارگران و ما مردم بخاطر این خواستهاست. سخن من با اتحادیه های کارگری در سراسر جهان، با همکاران بین المللی ام اینست که از خواستها و از مبارزات ما کارگران در ایران حمایت کنند و صدای اعتراض ما در اجلاس سازمان جهانی کار باشند. اسماعیل عبدی معلمی که بخاطر مبارزاتش تحت عنوان اخلال در نظم و امنیت ملی ٦ سال حکم دارد هم اکنون در زندان است. او به این حکم و امنیتی کردن مبارزات کارگران، معلمان و مردم معترض اعتراض دارد و بخاطر آن از دهم اردیبهشت در اعتصاب غذا میبرد و وضعیت جسمانی اش وخیم است. اعتراض او تا کنون با حمایت بسیاری از سوی تشکلهای و کارگران و شمار بسیاری از رهبران و فعالین کارگری و معلمان روبرو شده است. این اعتراض که در سال گذشته با بیانیه عبدی و عظیم زاده رئیس هیات مدیره اتحادیه آزاد در آستانه اول مه آغاز شد، تا کنون حمایت های وسیعی در سطح جامعه و بین المللی بخود جلب کرده است. از شما سازمانهای کارگری، معلمان و انسانهای آزادیخواه در سراسر جهان میخواهیم وسیعا از این کارزار ما که در واقع تاکیدی بر حق تشکل و حق اعتراض و داشتن یک زندگی شایسته انسان است، حمایت کنید. اسماعیل عبدی باید فورا آزاد شود. آتنا دائمی فعال دفاع از حقوق کودک، علیه اعدام و حقوق زن که با همین نوع اتهامات با هفت سال حبس در زندان است و در اعتراض به عملکرد دستگاه قضایی و سرکوبها ٥٤ روز در اعتصاب غذا بود تا اینکه بالاخره با رفع اتهامات صادر شده برای دو خواهرش انسیه و هانیه دائمی در دهم خرداد به اعتصابش پایان داد، باید فورا آزاد شود. یک خواست فوری ما آزادی عبدی و آتنا و تمامی زندانیان سیاسی است. ما را در مبارزه برای این امر مهم یاری دهی. باز هم میگویم جمهوری اسلامی نماینده ما کارگران و ما مردم نیست، صدای اعتراض ما در اجلاس سازمان جهانی کار باشید.
بهنام ابراهیم زاده، فعال کارگری و دفاع از حقوق کودک، زندانی سیاسی سابق
١ ژوئن ٢٠١٧، ١١ خرداد ٩٦
اعتصاب بزرگ کارگران شرکت نیشکر هفت تپه دومین روز خود را پشت سر گذاشت
اتحادیه آزاد کارگران ایران: بدنبال تجمع و بستن جاده بین المللی اهواز – اندیمشک توسط کارگران بازنشسته شرکت نیشکر هفت تپه، کارگران شاغل این شرکت نیز در اعتراض به عدم پرداخت دستمزد ماههای فروردین و اردیبهشت ماه سالجای و پاداشهای سالهای ٩٤ و ٩٥ دست به اعتصاب زدند و امروز پانزده خرداد ماه دومین روز اعتصاب و تحصن خود را در محوطه شرکت پشت سر گذاشتند.
بنا بر گزارشهای رسیده به اتحادیه آزاد کارگران ایران، بدنبال این اعتصاب صبح امروز قائم مقام شرکت سیامک نصیری افشار با حضو در میان کارگران اعتصابی با تحکم و فریاد اعلام کرد هر کس به سر کار خود برنگردد اخراج میشود و در ادامه افزود در صورت ادامه اعتصاب درب شرکت را می بندیم و تعطیلش میکنیم.
بدنبال این سخنان از سوی قائم مقام شرکت نیشکر هفت تپه، کارگران بطور یکپارچه ای اقدام به هو کردن او نمودند و در حالی که بشدت از اظهارات وی خشمگین بودند یکصدا فریاد بر آوردند شما شرکت را رها کنید و از اینجا بروید، شما از زمانی که شرکت را بدست گرفته اید چیزی جز فلاکت برای ما و شرکت نداشته اید.
بنا بر این گزارش، در ادامه این کشمکش ما بین کارگران اعتصابی و قائم مقام شرکت، آنان اعلام کردند چنانچه به فوریت مطالبات معوق ما پرداخت نگردد در اعتراض به وضعیت خود و سیاست غلط دولت در واگذاری شرکت به بخش خصوصی، اقدام به تحصن در مقابل فرمانداری شوش و بستن جاده بین المللی اهواز – اندیمشک خواهیم کرد.
در حال حاضر کارفرمای شرکت نیشکر هفت تپه علاوه بر عدم پرداخت دستمزد ماههای فروردین و اردیبهشت ماه سالجاری و عدم پرداخت پاداش سالهای ٩٤ و ٩٥، بیمه های کارگران را نیز به حساب صندوق سازمان تامین اجتماعی واریز نکرده و همین امر باعث شده است تا شعبه این سازمان در هفت تپه از تمدید دفترچه های درمانی کارگران خودداری کند. همچنین کارفرما بن ماهیانه کلیه پرسنل شرکت را از اسفند ماه سال گذشته قطع کرده و دستمزد ماههای بهمن و اسفند ماه سال ٩٤ کارگران روز مزد را نیز پرداخت ننموده و علیرغم تحمیل چنین وضعیت فلاکتباری بر کارگران، با هدف ایجاد رعب در میان آنان اقدام به ایجاد فضای شدید امنیتی در کارخانه و نصب دوربین در سطح شرکت کرده است.
بنا بر اخرین گزارشهای رسیده به اتحادیه آزاد کارگران ایران، بدنبال مقاومت کارگران اعتصابی در مقابل تهدیدات قائم مقام شرکت، به آنان اعلام شد تا یکشنبه آینده بخشی از مطالباتشان پرداخت خواهد گردید اما کارگران اعتصابی زیر بار این وعده نرفتند و با تاکید بر پرداخت فوری همه مطالبات معوقه خود و پایان دادن به فضای امنیتی در شرکت، اعلام کردند همچنان به اعتصاب خود ادامه خواهند داد و در صورت عدم تحقق مطالباتشان، اعتراضات خود را با شرکت خانواده هایشان تشدید خواهند کرد.
اتحادیه آزاد کارگران ایرن – ١٥ خرداد ماه ١٣٩٦
سعید رضایی: اختلاط معیشت،فضیلت،مقاومت
تقدیم به اسماعیل عبدی
بیش از سی روز است که اسماعیل عبدی در اعتصاب غذا است.وقتی ١٠اردیبهشت شد و اسماعیل عبدی اعتصاب غذایش را شروع کرد،با خود به عمق فکر فرو رفتم که چگونه است در اوج بهار،پاییز سر برون آورده؟!
امروز در اوج عزلت نشینی خویش بودم که ذهنم به سوی اسماعیل عبدی رفت و به ناگه خلوتم آتش گرفت و طغیانی در جانم شکل گرفت.در خلوت خویش لبخند اسماعیل عبدی روی پرده ی چشمانم به تصویر در آمد و اما چه زود باران بارید و پرده را از چشمانم درید.
دوباره تلاش کردم قطره قطره ی باران را به مسلخ برم و یکایک آنان را به دار کشم تا بار دگر تصویر اسماعیل عبدی را در رویای سعیدانه(…)بینم.
وقتی دوباره تصویر اسماعیل عبدی در خیالم گنجانده شد،این بار سینه ام بغض هایم را پس نزد که باز باران با ترانه هایش ببارد و آن مردی(معلم) که با عشق آمد،از جلوی چشمانم برود.
تا شب تماما فکر و ذکرم شده بود اسماعیل عبدی.وقتی که تنها پناهش جرعه ای آب است و بس.وقتی که جرمش صدای سکوت معلمان است و بس.
دیوید ثورو در کتاب نافرمانی مدنی می گوید فرد و مردم باید در مقابل یک بی عدالتی جدی عمومی قیام کنند و تا آخرین لحظه ایستادگی و مقاومت کنند.
اسماعیل عبدی در برابر چنین بیداد عمومی(نگاه امنیتی به فعالین صنفی و مدنی) ایستاد و به دیوید ثورو جان تازه ای داد که از قبر بیرون آید و کلاه از سر بردارد در برابر مقاومت و ایستادگی اسماعیل عبدی.
در این ایستادگی کوچکترین وظیفه ی ما این است که نگذاریم لبخند همیشگی اسماعیل جان عبدی به تقابل اشک ها برود.
سکوت ها را بشکنید
گفتگو با جعفر عظیم‌زاده درباره اعتصاب غذای اسماعیل عبدی
اسماعیل عبدی، معلم زندانی حاضر نشد با دستبند به بیمارستان برود
لیلا محمودی
٣١ روز است اسماعیل عبدی در اعتصاب غذا به سر میبرد. وضع جسمی او به وخامت گرائیده است. امروز ٩ خرداد، مسئولان دادستانی با اعزام او به بیمارستان موافقت کردند. جعفر عظیم‌زاده فعال حقوق کارگران می‌گوید عبدی را می‌خواستند با دستبند و لباس زندان به بیمارستان ببرند اما او نرفت.
هنگامی که جعفر عظیم‌زاده زندانی بود و در بیمارستان بستری شد، اسماعیل عبدی به دیدار او رفت. حالا اسماعیل عبدی زنذانی‌ست و قرار است در بیمارستان بستری شود
اسماعیل عبدی از ١٠ اردیبهشت سال جاری تاکنون با خواست برداشتن برچسب امنیتی از فعالیتهای صنفی و مدنی، در زندان اوین در اعتصاب غذا بسر میبرد. پس از پیگیری‌های انجام شده از طریق پدر، خانواده و وکیل عبدی، دادستانی با انتقال او به بیمارستان موافقت کرد اما با دستبند و لباس زندان. قرار است فردا، چهارشنبه ١٠ خرداد ترتیبی داده شود تا او بدون لباس زندان و دستبند به بیمارستان منتقل شود.
طی یک ماه گذشته حمایت اجتماعی گسترده‌ای از مطالبات عبدی صورت گرفته است.
کمپین فریاد_آزادی_اسماعیل_عبدی_باشیم که در حمایت از مطالبات او و با خواست آزادی عبدی به راه افتاد تاکنون مورد حمایت بیش از ١٨ هزار معلم و فعال مدنی قرارگرفته است. سازمان آموزش بین‌الملل (EI) خواستار آزادی بی‌درنگ او شده است.
EI (فدراسیون متشکل از ٣٩٦ انجمن و اتحادیه از ١٧١ کشور و منطقه که ٣٢,٥ میلیون معلم را نمایندگی میکند) از طریق «اَکت اینترنشنال» کمپینی در حمایت از اسماعیل عبدی و با خواست آزادی او به راه انداخته است.
سازمان معلمان ایران طی بیانیه‌ای «بی‌تفاوتی و بی‌توجهی مسئولان قضایی و امنیتی را مغایر منافع ملی و امنیت عمومی دانسته» و نسبت به پیامدهای اجتماعی این بی‌توجهی ابراز نگرانی کرده است. امیرسالار داودی وکیل اسماعیل عبدی اعلام کرده که مقامات قضایی و امنیتی مسئول سلامت و جان موکلش هستند.
اما مسئولان تا کنون به مطالبات او پاسخ نداده‌اند.
فاطمه سعیدی عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در نامه‌ای به دادستان تهران نوشته است «سؤالات زیادی از ناحیه موکلین مطرح میشود و مطالبه مراجعین و مکاتبه کنندگان عمدتاً پیگیری وضعیت مشارالیه است». او خواستار ملاقات با عبدی شده است.
اسماعیل عبدی معلم ریاضی مدرسه‌های اسلام‌شهر، و دبیر پیشین کانون صنفی معلمان تهران، اسفند ١٣٩٤ به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به ٦ سال حبس شد.
او ١٠ اردیبهشت ٩٥ به همراه جعفر عظیم‌زاده با خواست برداشتن برچسب امنیتی از پرونده فعالان حقوق صنفی و مدنی دست به اعتصاب غذا زد و در پی وخامت وضعیت جسمی‌اش آزاد شد. اما مجددا صبح ١٩ آبان سال ٩٥ مأموران امنیتی جمهوری اسلامی ایران او را در منزل‌اش در حالی که خواب بود،بازداشت کردند.
در رابطه با اعتصاب غذا و مطالبات اسماعیل عبدی گفتگویی انجام داده‌ایم با جعفر عظیم زاده عضو هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران.
او خود به دلیل فعالیتهای صنفی‌اش “اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور” و ” تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی” متهم و به همراه شاپور احسانی راد فعال کارگری دیگر هر یک به ١١ سال زندان محکوم شدند.
آنان به حکم دادگاه اعتراض کردند. حدود یک هفته پیش دادگاه تجدید نظر(در شعبه ٨ دادگاه استان مرکزی) آنان را از اتهامات امنیتی “اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور” و “تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی” تبرئه کرد
گزارش
بیانیه انجمن صنفی معلمان کردستان مریوان در حمایت از اسماعیل عبدی
فرهنگیان گرامی،دانش آموزان عزیز،مردم شریف ایران
در حالیکه نقش بی بدیل سازمان های مردم نهاد در تامین حقوق انسانی انکار ناپذیراست و از سوی حاکمیت مانیفست امنیت عمومی و تامین حقوق شهروندی دست مایه کسب آرا شده است
وضعیت کنونی اسماعیل عبدی عضو ارشد کانون صنفی معلمان تهران و دیگر فعالین صنفی جامعه ی فرهنگیان می تواند ناقض ادعاهای مطرح شده از سوی حاکمیت باشد
عبدی طی احکامی ناعادلانه به چندین سال زندان محکوم شده است که در نهایت با تجمیع احکام می بایست ٥ سال از بهترین سال های عمر خویش را در زندان سر برد این عضو کانون صنفی معلمان از ٣٢ روز پیش برای احقاق حقوقی بدیهی از قبیل حذف نگاه امنیتی از پرونده یک فعال صنفی و فعال شدن مرخصی های زندانی سیاسی در اعتصاب غذا به سر می برد و جان خود را به مخاطره جدی انداخته است در حالی این حکم ناعادلانه ای بر عبدی تحمیل شده است که فعالیت قانونمند وصنفی ایشان از مجاری تشکلی قانونی و مطابق قانون اساسی برای اصلاح ساختار آموزشی کشور بوده است
مایه ی ناامیدی است که در دولت مدعی حقوق شهروندی؛ پیگیری های مطالبات به حق بیش از یک میلیون معلم و چند میلیون دانش آموز این سرزمین به صدور احکام دهشتناک زندان و انفصال و تبعید منجر می شود
اسماعیل عبدی در حالی به چنین شیوه پر مخاطره ای برای اعتراض به بی توجهی نهادهای قضایی روی آورده است که بارها تشکل های صنفی در قالب بیانیه و طومار و نامه خواسته های قانونمندانه خود را مطرح کرده اند با وجود حمایت ده ها هزار معلم و فعال کارگری و مدنی و حتی نهادهای بین المللی متاسفانه در این مدت به بهانه های رنگارنگ وضعیت این فعال صنفی و ضرورت پاسخگویی به خواسته هایش با سکوت کل نهادهای مربوطه روبرو بوده و تمام وعده های انتخاباتی هم عملا سرابی بیش نبوده است
وضعیت سلامت اسماعیل عزیز هرلحظه رو به وخامت بیشتر دارد و درصورت تداوم بی توجهی نهادهای مربوطه جان این فعال صنفی با خطر جدی روبروست
انجمن صنفی معلمان کردستان -مریوان ضمن محکومیت شدید سکوت عامدانه ی نهادهای مسئول و پشتیبانی قاطعانه از خواسته های صنفی و قانونی ایشان اعلام می دارد که عواقب تداوم بی توجهی ها و سکوت عامدانه مقامات ؛ متوجه تمامی نهادهای مربوطه خواهد بود
انجمن صنفی معلمان کردستان-مریوان
خرداد ٩٦
کارگران فلزکار خواستار رسیدگی به وضعیت اسماعیل عبدی شدند
جمعی از کارگران فلزکار مکانیک با صدور بیانیه‌ای نگرانی خود را از وضعیت جسمی اسماعیل عبدی، فعالان صنفی معلمان اعلام کردند.
در این بیانیه آمده است: اسماعیل عبدی، عضو هیات مدیره کانون صنفی معلمان تهران که از تاریخ ١٠ اردیبهشت تاکنون در اعتراض به محکومیت قضایی خود از خوردن غذا خودداری کرده‌است یکی از پیگیرترین کوشندگان صنفی حقوق آموزگاران است و همه او را می شناسند و حق او زندگی است.
در پایان این بیانیه می‌خوانیم: جای اسماعیل عبدی در کنار شاگردان و خانواده بزرگ و سربلند کانون صنفی معلمان تهران و ایران است. ما از اراده ای که در سیستم قضایی برای پایان دادن به این وضعیت در حال شکل گرفتن است، استقبال میکنیم. «منبع ایلنا»
اسماعیل عبدی، از رهبران کانون صنفی معلمان راهی بیمارستان شد
فعالین کارگری و معلمان با رفتن به ملاقات عبدی حمایت خود را از او و خواستهایش اعلام کردند.
امروز ١٤ خرداد اسماعیل عبدی، زندانی سیاسی، از رهبران اعتراضات معلمان بعد از ٣٥ روز اعتصاب غذا به بیمارستان منتقل شد. عبدی در اعتراض به امنیتی کردن مبارزات کارگران، معلمان و مردم معترض و ٦ سال حکم زندانش از دهم اردیبهشت تا کنون در اعتصاب غذا به سر میبرد. سال گذشته او و جعفر عظیم زادده عضو هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران طی بیانیه ای به امنیتی کردن مبارزات اعتراض کرده و خواستار بسته شدن تمامی پرونده های امنیتی تشکیل شده برای کارگران، معلمان و مردم معترض شدند. این اعتراض شکل کارزاری گسترده بخود گرفت و با حمایت های وسیعی در ایران و از سوی سازمانهای کارگری و تشکلهای معلمان در سطح جهانی روبرو شد. امسال نیز بعد از اعلام اعتراض عبدی در همین رابطه این کارزار تحرک بیشتری پیدا کرد.
اکنون عبدی در بیمارستان خمینی بستری است و قعالین کارگری و معلمان با رفتن به ملاقات او همبستگی خود را با او و اعتراضش اعلام کرده اند. عکس های زیر مربوط به این دیدارها و این حمایتهاست.
اسماعیل عبدی باید فورا آزاد شود.
تهدید به اخراج فریدون نیکوفرد و بستن جاده توسط کارگران بازنشسته شرکت نیشکر هفت تپه
بنا بر گزارش منتشر شده از سوی اتحادیه آزاد کارگران ایران روز ١٣ خرداد ٥٠٠ کارگر بازنشسته نیشکر هفت تپه بدلیل تاخیر پرداخت ٤ درصد سهم بیمه کارفرما به صندوق تامین اجتماعی و ماهها بلاتکلیفی شان و بدلیل بدقولی کارفرما نسبت به انجام تعهداتش، درمقابل دفتر مدیریت شرکت تجمع نمودند. اما بدلیل اینکه کارفرما فقط حاضربه پرداخت بخشی ازمطالبات بازنشستگان سال ٩٤و ٩٥ خشم کارگران بازنشسته را برانگیخت . بدنبال آن این کارگران از شرکت خارج شده و جاده بین المللی اهواز – اندیمشک را بستند و ترافیک سنگینی در این مسیرایجاد شد که بلافاصله با مداخله نیروهای انتظامی و دعوت کارگران به مذاکره جاده باز شد. و آنان به کارخانه بازگشتند. لازم به ذکر است که در تجمع ١٣ خرداد هیچ کدام ازاعضا هیات مدیره شرکت حاضربه حضور در جمع کارگران معترض نشدند.
بنا براین گزارش بدنبال این تجمع اعتراضی، فریدون نیکوفرد نماینده کارگران و عضو سندیکای کارگران کشت و صنعت نیشکر هفت تپه، توسط قائم مقام مدیریت شرکت هفت تپه بدلیل بروز اعتصابات مکرر و حمایت و پیگیری های وی در دفاع از حقوق کارگران، تهدید به اخراج شد.
تهدید به اخراج فریدون نیکو فرد از سوی قائم مقام مدیریت شرکت نیشکر هفت تپه در حالی صورت گرفته است که حقوق فروردین و اردیبهشت ماه کارگران شاغل شرکت پرداخت نشده و از طرفی هنوز بیمه ماهیانه این کارگران از اسفندماه ٩٥ به این سو به سازمان تامین اجتماعی پرداخت نگردیده وهمین موضوع باعث شده است از دو ماه پیش شعبه تامین اجتماعی هفت تپه دفترچه های درمانی پرسنل را تعویض و تمدید نکند. ٣٤١ کارگر بازنشسته نیشکر هفت تپه بدلیل عدم پرداخت ٤ درصدسهم بیمه کارفرما به صندوق سازمان تامین اجتماعی ماههاست دربلاتکلیفی بسر میبرند.
سازمانهای معلمان کانادا: اقدام فوری برای آزادی اسماعیل عبدی
بیانیه مشترک سازمانهای معلمان کانادا در حمایت از اسماعیل عبدی:
درخواست اقدام فوری برای آزادی اسماعیل عبدی از رهبران معلمان ایران که در اعتصاب غذا به سر می برد
دبیران استانی و منطقه ای تشکلات معلمان از سراسر کانادا، در جلسه ای در ونکوور، به اتفاق آرا خواستار شده اند که جاستین ترودو، نخست وزیر، و کریستیا فریلند، وزیر امور خارجه، از دولت ایران بخواهند که فورا و بدون قید وشرط اسماعیل عبدی از رهبران معلمان که در حال اعتصاب غذا می باشد را آزاد کند.
یکی از رهبران کانون صنفی معلمان تهران، عبدی به دلیل فعالیتهای صنفی خود و کمپین برای آموزش و پروش عمومی رایگان و در دسترس برای همه توسط مقامات ایرانی مورد هدف قرار گرفت. وی در اکتبر سال گذشته به شش سال زندان با اتهامات ساختگی توسط شعبه ٣٦ دادگاه تجدید نظر تهران محکوم شد.
عبدی در اعتراض به ادامه سرکوب غیر قانونی معلمان و مدافعان حقوق انسانی و عدم استقلال قوه قضائیه در ایران از ٣٠ آوریل ٢٠١٧ در اعتصاب غذا به سر می برد.
بر اساس گزارش آموزش بین الملل، عبدی مقدار قابل توجهی از وزن خود را از دست داده و از فشار خون بالا و سرگیجه رنج می برد. سلامت و ایمنی او در معرض خطر است و امکان دارد که جانش به خطر بیافتد. گزارشها حاکی از آن است که عبدی در شرایطی سخت در زندان بدنام اوین نگهداری می شود و به تازگی به بند جدید زندان، جایی که او از ارتباط با خانواده محروم شده، منتقل شده است.
روسای سازمانهای معلمان کانادا که در شهر ونکوور اجلاس داشته اند پشتیبانی همه جانبه خود را از فراخوان آموزش بین الملل اعلام نموده اند که مطابق آن از دولت ایران درخواست شده است کلیه احکام علیه اتحادیه های کارکنان آموزش و پرورش ایران به دلیل فعالیت های اتحادیه ای مشروع آنها را لغو نموده، و به حقوق بنیادی انسانی و اتحادیه ای برای همه کارگران و کارکنان خدمات عمومی احترام بگذارد.
ما از دولت کانادا درخواست می کنیم که از مقامات دولت ایران بخواهد اتهامات بی اساس علیه آقای عبدی را لغو نموده و کلیه اقدامات لازم برای آزادی فوری و بی قید و شرط او را در دستور کار قرار دهد
دوم جون ٢٠١٧
تا آزادی عبدی همراه مادرش در مقابل بیمارستان باشیم. مادر اسماعیل عبدی را تنها نگذاریم!
اسماعیل عبدی دبیر کانون صنفی معلمان در بیانیه ای که در روزهای آخر ماه فروردین ٩٦ منتشر نمود، در این بیانیه اعلام کرده است خواهان رفع اتهام اقدام علیه امنیت ملی در پرونده اش شده است. در این بیانیه آمده بود اگر به خواست وی توجه نشود از روز ١١ ارودیبهشت دست به اعتصاب غذا خواهد زد. مقامات جمهوری اسلامی بدون اینکه به خواست عبدی پاسخ بدهند در جریان انتخابات به وعده های پوچ دادن به مردم روی آوردند. روز ١١ اردیبهشت اسماعیل عبدی اعتصاب را آغاز کرد. پس از ٣٤ روز اعتصاب غذا سلامتی و وضعیت جسمی اسماعیل عبدی بشدت به حالت بحران رسید. مسئولین زندان مجبور شدند وی را به بیمارستان منتقل کنند. اسماعیل عبدی دو روز در بخش مراقبتهای ویژه بستری بود. دیروز وی را به بخش عمومی منتقل کردند. اما اسماعیل عبدی همچنان به اعتصاب غذایش ادامه داده است. وضعیت جسمی وی بشدت نگران کننده است. تاکنون مسئولین نسبت به وضعیت پرونده اسماعیل عبدی بیتفاوت بوده اند . شب گذشته مادر عبدی در محوطه بیمارستان ماندگار شد. مادر عبدی اعلام کرده است تا آزادی پسرم از این محوطه دور نخواهم شد و اینجا خواهم ماند.
این خواست و این اقدام مادر اسماعیل عبدی حامل یک پیام است. کانون صنفی معلمان سراسر کشور و همچنین حانواده های دانش آموزان و مردم باید به حمایت از اسماعیل عبدی بشتابند. این اقدام مادر عبدی یعنی حضور گسترده و قدرتمند در مقابل بیمارستان و همچنین خواهان آزادی فوری اسماعیل عبدی شدن.
معلمان آزادیخواه و برابری طلب، معلمان عدالتجو و مردم شریف در این لحظه حساس لازم است به حمایت از خواست اسماعیل عبدی و برای آزادی وی با تمامی قدرت به میدان بیایند. امروز اسماعیل عبدی و صدهها زندانی سیاسی به حمایتهای وسیع و گسترده ما نیاز دارند.
تا آزادی عبدی همراه مادرش در مقابل بیمارستان باشیم. مادر اسماعیل عبدی را تنها نگذاریم!
بین المللی
فلسطین – پایان اعتصاب غذای زندانیان پس از ٤٠ روز
بیش از یک هزار زندانی فلسطینی در زندان‌های اسرائیل به اعتصاب غذای خود پایان دادند. آنان در اعتراض به شرایط زندان دست به این اعتصاب گروهی زده بودند که ٤٠ روز ادامه داشت.
مسئولان اسرائیلی گفته‌اند که با آغاز ماه رمضان و پس از توافق در مورد افزایش تعداد ملاقات‌های خانوادگی در زندان به دو بار در ماه این اعتصاب پایان یافت. پیش از این زندانیان اجازه داشتند تنها یک‌بار در ماه ملاقات خانوادگی داشته باشند.
بخش خدمات زندان اسرائیل گفته که این اعتصاب پس از توافق بهدست آمده با صلیب سرخ و دولت خودگردان فلسطینی پایان یافت.
این اعتصاب غذای گروهی پس آن آغاز شد که مروان برغوثی، سیاستمدار فلسطینی، در زندان دست به اعتصاب زد. او به جرم قتل پنج نفر در اسرائیل به حبس ابد محکوم شده است.
برغوثی به عنوان جانشین آینده محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین مطرح بوده است. گفته شده که ١٨ زندانی برای درمان به بیمارستان منتقل شدند.
بنا به اعلام بخش خدمات زندان اسرائیل، شمار اعتصاب کنندگان به حدود ١١٨٧ نفر می‌رسید.
این اعتصاب غذا در ١٧ آوریل، “روز زندانیان فلسطینی” آغاز شد. در این روز هر سال فلسطینی‌ها از دوستان و اقارب بازداشت‌شده شان یادبود به عمل می‌آورند. موضوع زندانیان فلسطینی در اسرائیل یکی از موارد تنش جاری میان دو طرف است.
از دید فلسطینی‌ها این افراد “زندانیان سیاسی” هستند. بسیاری از آنان به اتهام حملات علیه اسرائیلی‌ها و موارد مشابه دیگر محکوم شده اند.
برخی دیگر بر اساس قانون موسوم به “بازداشت اداری” زندانی شده‌اند. این قانون اجازه می‌دهد تا مظنونان در فواصل زمانی شش ماه بدون وارد کردن اتهام رسمی زندانی شوند.
به گفته گروه‌های مدافع حقوق زندانیان فلسطینی، تا پایان سال گذشته میلادی حدود ٧٠٠٠ فلسطینی در زندان‌های اسرائیل در بازداشت بودند.
برزیل – استفاده از نیروهای ارتش برای سرکوب معترضان
بدنبال تظاهرات گسترده در شهر برازیلیا و به آتش کشیدن یکی از وزارتخانه‌های این کشور دولت از ارتش برزیل خواست تا از نیروهایش برای سرکوب معترضان استفاده کند.
به گزارش خبرگزاری “آلمان” ورود ارتش به صحنه برای مقابله با تظاهرکنندگان در برزیل یادآور دوران حکومت دیکتاتورها در این کشور است. این اقدام دولت باعث درگیری در پارلمان برزیل شد. اعتراض‌ها در مخالفت با فساد اداری و شرایط بد کارگران است.
پس از تظاهرات گسترده در منطقه دولتی شهر برازیلیا، پایتخت برزیل، تظاهرکنندگان وزارت کشاورزی این کشور را به آتش کشیدند. برطبق برنامه وزارت دفاع برزیل قرار است سربازان تا پایان ماه مه سال جاری میلادی در ساختمان‌های دولتی باقی بمانند و مراقب این ساختمان‌ها باشند.
تظاهرات در برزیل از جمله مخالفت با اصلاحاتی است که ارکانش افزایش زمان کار کارگران، کاهش نظر سندیکاها در اختلافات موجود کارگری و پرداخت هزینه دادگاه‌های کاری توسط خود کارمندان است.
آلمان –اعتراف پناهجویان به قتل برای جلوگیری از بازگردانده شدن
مقامات آلمانی میگویند پناهجویان برای جلوگیری از بازگردانده شدن به کشورشان اعتراف به جرم‌های سنگینی، حتی قتل میکنند. از آغاز سال ٢٠١٧ این پدیده در آلمان به ویژه در ایالت هسن رشد پیدا کرده است.
پناهجویان در ایالت هسن اعتراف میکنند که در کشورشان مرتکب قتل شده‌اند تا مانع بازگردانده شدن خود از آلمان شوند. شمار این افراد به ویژه در ماههای اخیر افزایش پیدا کرده است.
نادیا نیزن، سخنگوی دادستان فرانکفورت، می‌گوید اگر پناهجویان مورد تهدید مجازات اعدام قرار بگیرند این خود دلیلی است که آنها بازگردانده نشوند. به گفته مقامات آلمانی از نوامبر سال ٢٠١٦ شمار پناهجویانی که ادعا میکنند که در کشورشان مرتکب جنایت شده‌اند افزایش پیدا کرده است.
به گفته سخنگوی دادستان فرانکفورت تنها در بخش سیاسی ٦٠ پرونده از این قبیل در ایالت هسن تشکیل شده است. طبق اعتراف این پناهجویان بایستی علیه آنان پرونده جنایی تشکیل شود.
به گفته سخنگوی دادستان فرانکفورت اغلب این افراد جرم سیاسی مرتکب شده‌اند. برخی از این پناهجویان تعریف کردند که توسط افراد گروه طالبان ربوده شدند و در حین فرار یکی از نگهبانان خود را کشته‌اند.
پناهجوی دیگری می‌گوید که به عنوان یک نوجوان مرتکب سرقت شده است.
اداره فدرال مهاجرت و پناهندگی معروف به بامف (BAMF) در آوریل ٢٠١٧ از بروز مشکلات مشابهی درباره پناهجویان افغان گزارش کرده بود.
برخی از پناهجویان افغان برای جلوگیری از بازگردانده شدن خود به کشورشان ادعا کرده بودند که قبلا در صفوف گروه طالبان فعالیت می‌کرده‌اند. پرونده این افراد زمانی جدی گرفته میشود که شخص مورد نظر به دلیل سابقه فعالیت خود در گروه طالبان در افغانستان مورد تهدید شکنجه و یا اعدام قرار بگیرد.
اروپا – تداوم موج پناهجویان بسوی اروپا
هزار و پانصد پناهجو از جمله ٤٥ کودک و ١٤٠ زن روز یکشنبه ٢٨ مه وارد بندر ناپل ایتالیا شدند.
این افراد سرنشینان ١٢ قایق بادی در دریای مدیترانه بودند که توسط گارد ساحلی ایتالیا و سازمان پزشکان بدون مرز نجات داده شده اند. دو پناهجو نیز در قایق جان خود را از دست داده بودند که اجساد آنها برای شناسایی و دفن منتقل شد.
تنها بین روزهای سه شنبه تا جمعه نزدیک به ٨ هزار پناهجو از دریای مدیترانه نجات داده شده اند.
سومالی – سنگسار یک مرد توسط جنایتکاران اسلامی الشباب
جنایتکاران اسلامی الشباب در سومالی مردی را به دلیل زنا سنگسار کردند. این حکم پس از آن اجرا شد که یک دادگاه اسلامی در منطقه تحت کنترل این گروه، این مرد را مجرم شناخت.
براساس گزارشها دایو محمد حسن که ٤٤ سال داشت تا گردن در زمین قرار داده شد و سپس اعضای گروه الشباب به طرف او سنگ پرتاب کردند تا اینکه کشته شد.
به گفته یکی از مقامات، آقای حسن علیرغم اینکه دارای دو همسر بوده است با زنی رابطه غیرقانونی و خارج از ازدواج داشته و این زن از وی آبستن شده است.
به گفته فرماندارالشباب هنگامی که این زن حامله میشود، خانواده دوطرف بر سر موضوع ازدواج بحث میکنند و هیچ عقدنامه‌ای پیدا نمی‌کنند. دادگاه حکم داده که ازدواج قانونی نبوده و متهم را به سنگسار محکوم کرده است.
نیروهای الشباب در منطقه تحت کنترل خود در سومالی دربرخی از مواقع احکام مشابهی صادر میکنند.
در سال ٢٠١٤ یک پسر نوجوان پس از آنکه دادگاهی او را به اتهام تجاوز مجرم شناخت، سنگسار شد. در سال ٢٠٠٨ نیز یک دختر جوان به جرم زنا سنگسار شده بود.
نیروهای الشباب با دولت سومالی که مورد حمایت سازمان ملل است سالها است که در جنگ هستند و در مناطق تحت کنترل خود احکام شریعت اسلامی را به اجرا درآورده‌اند.
این گروه که به القاعده وابسته است هنوز در برخی از مناطق غیرشهری حضور دارد اما پس از حضور نیروهای ٢٢ هزار نفری مورد حمایت اتحادیه آفریقا در سومالی، بسیاری از مناطق تحت کنترل خود را از دست داده است.
نیجر – مرگ ده‌ها پناهجو در بیابان بدلیل تشنگی
حداقل ٤٤ مهاجر از جمله چند کودک روز پنجشنبه ١ ژوئن در بیابانهای منطقه آگادیز واقع در شمال کشور نیجر جان خود را از دست دادند.
به گزارش خبرگزاری فرانسه این افراد به مقصد لیبی در حال حرکت بودند که وسیله نقلیه آنها از کار می افتد. اکثر آنها بدلیل تشنگی شدید از پای درآمده اند. در این بین تنها شش تن از جمله ٥ تبعه نیجری و یک نفر از کشور غنا موفق شدند خود را از دل بیابان نجات دهند.
اکثر مهاجران و قاچاقچیان انسان از قلب آفریقا برای رسیدن به لیبی و بدین ترتیب نزدیک شدن به آبهای مدیترانه و رساندن خود به اروپا مسیر آگادیز را انتخاب می کنند. در اوایل ماه مه امسال جسد هشت تبعه نیجر از جمله ٥ کودک در بیابانهای این کشور پیدا شد. براساس گزارشها این افراد به مقصد الجزائر در حال حرکت بوده اند. در اواسط ماه مه نیز ارتش نیجر ٤٠ مهاجر را که توسط قاچاقچیان انسان در بیابانهای شمال این کشور به حال خود رها شده بودند نجات داد.