جدال بی حیثیت ها بر سر “حقوق های نجومی”
یاشار سهندی
مدتی است پشت سر هم “فیش های حقوق” مدیران رده بالای حکومت از سوی باند خامنه ای علیه باند رفسنجانی و روحانی رو میشود. و این حکایت از گوشه ای دیگر از فاجعه ای است که بر سر ما مردم کارکن جامعه آوردند. جلادی به نام اژه ای در مقام سخنگوی دستگاه خونریز قضایی حکومت به افشاگران اطمینان داده است “انتشار فیش‌های حقوقی جرم نیست، اما اگر به حیثیت افراد و خانواده‌شان لطمه وارد کند صحیح نیست.” چیزی که هست غارتگر بودن در این حکومت بی حیثیتی به بار نمی آورد بلکه امتیاز بزرگی محسوب میشود چنانکه باند مقابل میگوید این کار امروز و دیروز نیست، ٣٥ سال است که داریم بر همین مدار چپاول حکومت می کنیم. عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی ( حزب کروبی) محمد جواد حق شناس میگوید:” صاحبان قدرت و ثروت …..در ٣٥ سال گذشته نظام اقتصادی كشور را به نفع خود مصادره کرده… پرداخت‌های نجومی در قالب فیش‌های رسمی حقوق و پاداش‌های كلان غیرموجه، بخش ناچیزی از فساد اقتصادی گسترش یافته و بحران توزیع ثروت نهادینه شده در جامعه ایران است ” و در ادامه یادآور شدند:” فیش‌های رسمی پرداخت حقوق حد نهایت می‌تواند به مبالغی همچون ٢٠٠ یا ٣٠٠ میلیون تومان بالغ شود …” که ظاهرا از نظر ایشان این مبالغ چیزی نیست، راست هم میگویند چرا که اشاره میکنند “…در یك دوره هشت ساله ریاست‌جمهوری( منظوراحمدی نژاداست) مبلغی نزدیك به ٨٠٠ میلیارد دلار پول ملت بی‌حساب و كتاب هزینه میشود و هیچ نهاد قانونی و مسوول معترض آن نشده و گزارشی را به مردم به عنوان صاحبان اصلی این ثروت نمی‌دهد.” انصافا ٣٠٠ میلیون تومان کجا و ٨٠٠ میلیارد دلار کجا!
ایشان تاکید کردند :” (باید) درآمدها و پرداخت‌های نجومی در هر سه قوه و آن بخش از نهادهایی را كه به طریقی از بیت‌المال و دارایی‌هایی با منشأ سیاسی اداره می‌شوند احصا كند و آن را برای مقامات مسوول و مردم گزارش كند آنگاه عمق فاجعه روشن خواهد شد.” یک استاد دانشگاهی که اسمی هم در کرده، به نام زیبا کلام به پیروی از رهبر فرزانه دعوت میکند که “قضیه را زیاد کش ندهید” چرا که فساد گسترده از این حرفهاست:” …نتیجه افشاگری‌ها چیست؟ جامعه را جلو می‌برد؟ قطعاً بیان و افشای چنین فیش‌های حقوق چیزی را در جامعه تغییر نخواهد داد، چراكه نظام اقتصادی كشور فاسد و ناكارآمد است و … وقوع این همه فساد در حقیقت نشان‌دهنده این است كه اعتماد و اعتقاد و باور مردم مدت‌هاست به این اقتصاد فاسد ناكارآمد كاسته شده” و نهایتا توصیه کردند:” به این جهت به نظر می‌رسد راهكار اجرایی در اقتصاد ایران، همان‌طور كه آدام اسمیت ( بیچاره آدام!) معرفی كرده، حركت به سمت اقتصاد باز است ما باید مجموعه اقداماتی كه دولت‌هایی همانند مالزی، هند، برزیل، آرژانتین، چین در مناطق آزادش اجرا كرد را اجرا كنیم و دست از شعار دادن برداریم.”
این سخن استاد محترم تاکیدی است بر همان داستان معروف دعوای نیمه شب در کوچه و لحاف ملانصرالدین! عضو شورای مرکزی حزب کروبی در یک جای از سخنانش اشاره میکند:” غفلت نخبگان اصلاح‌طلب از مقوله اقتصاد ملی و غیررانتی در ٣٥ سال گذشته” موجب فساد گسترده حاکم شده است. سخنگوی حزب کروبی حتما یادش هست اما مانند جناح مقابل بی حیثیت تراز این حرفها که به روی خودش بیاورد که کروبی آنزمانی که رئیس مجلس بود در یک قلم رشوه میلیونی از شخصی به نام شهرام جزایری گرفته بود و چون قضیه از سوی جناح رقیب رو شد با وقاحتی که در نزد همه آخوندها است گفت این پولها را سالهاست به نمایندگی از امام میگرفته تا به مصلحت که خودش تشخیص میدهد یک جای خرج شود! و استاد زیبا کلام به عنوان یک نخبه اصلاح طلب و سخت شیفته دیکتاتوری از نوع رضا خان و رفسنجانی، تنها راه کاری را می شناسد همان راه کار اقتصاددانان بورژوازی است یعنی تضمین استثمار بیشتر کارگران است. دو باند حکومت بر سر هر چیزی که مشکل داشته باشند بر سر چپاول زندگی مردم مشکل ندارند. برای همین راه کار نهایی باز هم به این ختم میشود که چگونه میشود کار اضافی بیشتری از مردم کشید.
“فساد سازمان یافته” یک امر روتین جوامع سرمایه داری است. اما آنچه نخبگان بورژوازی از فساد در نظر دارند فساد بنیادی این نظام نیست بلکه دعوایشان بر سر تقسیم سودی است که بدست آوردند. افشای اسناد پاناما در همین اواخر ثابت کرده است که “فساد گسترده” مختص یک کشور یا شخص خاص نیست بلکه بطور سیستماتیک در سراسر دنیا در جریان است. از ایسلند تا عربستان از احمدی نژاد تا دیوید کامرون همه راههای رسیدن به ثروتهای نجومی را خوب بلدند. اما چیزی که حکومت اسلامی در ایران را متمایز میکند این است که وقتی موضوع رو میشود بسیار وقیحانه و طلبکارانه باند حریف شان را زیر سوال میبرند ” مگر شما نبردید! چرا حالا صدایتان درآمده؟” اگر در ایسلند و یا انگلستان وزرا و وکلا به لکنت زبان می افتند تا موضوع را یک جورهای ماستمالی کنند و نهایتا برای شان سابقه بدی میشود و یا منجر به استعفا شان میشود این دو باند جلو چشم جامعه تلویحا میگویند فعلا ما در قدرتیم تا بتوانیم میبریم همانگونه که شما بردید!
یک امر واحد است که فساد سازمان یافته را بطور مداوم باز تولید میکند و آن اساس نظام سرمایه داری که بر استثمار اکثریت مردم استوار است. و بنیاد فساد جامعه سرمایه داری را باید در اینجا سراغش را گرفت. تلاش عظیمی بکار میرود که این خشونت بی مرزی را که به نود و نه درصد جامعه تحمیل میکنند طبیعی و لازم جلوه دهند و اگر یک سیستمی فاسد نباشد نمی تواند از این بساط ستمکارانه دفاع کند. ثروتی بی حد و حصری که از این طریق تولید میشود به چنگ هر شخص یا باندی می افتد برایش “قدرت و شوکت” می آورد. و اساسا با ثروت های نجومی است که بر همدیگر فرمان می رانند و یا همدیگر را سرکوب میکنند. دو باند حکومت از هیچ تلاشی فروگذار نمی کنند تا سطح معیشت توده مردم را چندین برابر زیر خط فقر نگه دارند و این را لازمه پیشرفت میدانند و آرزوی مانند برزیل و هند و غیره شدن مهم ترین رکن اش کارگر ارزان است برای همین نهایت پیشنهادشان میشود ” حركت به سمت اقتصاد باز”؛ که این یکی را اما با وجود یک حکومتی که حتی از نظر معیارهای جامعه سرمایه داری فاسد است و حتی کاربدستان حکومت به آن اعتراف میکنند، آرزوی است محال.
جنگ بی حیثیت ها بر سر فیش های حقوقی نجومی نشان میدهد که این حکومت با هیچ صراطی مستقیم نیست. این کشمکش بی شرمانه کاربدستان حکومت یکبار دیگر تاکید میکند “فساد گسترده حاکم” جز با سرنگونی حکومت اسلامی از بین نمی رود.