گذشته و تاریخ ِ همین نزدیکی ها. آینده
نادر بکتاش
سیزده اکتبر دوهزارودوازده
شروع می‌کنم با سری مطالبی عمدتآ از دیگران که یک یادآوری هستند برای تاریخ جنبش کمونیسم کارگری و تلاشی برای سوق به آینده.
طبعآ آغاز با حمید تقوایی است و احترام فوق‌العاده به استواری و ثبات قدم و اعتقادات انسانی و سوسیالیستی او: کاملآ در تضاد با با شلختگی و هرج و مرج زندگی و ذهن من؛ و بوِیژه و مهم‌تر علیه کل این کاپیتالیسم قاتل و دیوانه کننده.
بگذاریم دنیا بفهمد که مارکسیستها و کمونیستها بیشتر از هر مدعی آزادی فرد، آزاد هستند، همدیگر را تحمل می کنند؛ حتی آدم غریبی هم مثل من.
در کنار لیدر حزب تقوایی کسی را می‌آورم که اصلآ نمی‌دانم کیست. اما اولآ شخصیتش را با نگاه و در کلماتش بیان می‌کند و ثانیآ تاریخی را نشان می دهد: تاریخ این حزب و جنبش کمونیسم کارگری را در عرصه های مختلف زندگی اجتماعی و سیاسی ایران ِ ده‌ها سال اخیر. به این نوبل مضحک دو سه روز پیش هم متصل می شود.
ضمیمه ها : حمید تقوایی سه صفحه، پیام دو صفحه
