۱۱اطلاعیه شماره
فراخوان به آکسیون
زنده باد انقلاب اکتبر و اعتراض به وضعیت زندانیان دربند!
صد سال از انقلاب اکتبر روسیه می گذرد، و یکی از دلایل پیروزی این انقلاب، باور عمومی بر امکان پیروزی انقلاب بود. انقلاب اکتبر اولین تلاش رهایی از سلطه سرمایه داری بود. بطوریکه آن را میتوان تنها انقلاب عظیم سیاسی، اجتماعی پس از کمون پاریس دانست که چهره جهان را به نفع طبقه کارگر و زحمتکشان رقم زد. امروز با گذشت نزدیک به سه دهه پس از فروپاشی شوروی، بورژوازی روسیه با تناقضات و بحران های عظیمی روبروست، و این امر شاید با یک انقلاب اکتبر دیگر آنهم در کلیتش امری است اجتناب ناپذیر.
آیا براستی جهان آبستن یک انقلاب اکتبر و یا یک کمون پاریس دیگری است؟
پاسخ این پوسش روشن است. بی تردید الگو برداری مستقیم از این دو اتفاق بزرگ تاریخی، اساسا از بنیان اشتباه است، چون می باید شرایط عینی و ذهنی آن دو دوره را بررسی کنیم، تا روشن شود که انقلاب بر کدام بسترهای تاریخی و اجتماعی شکل گرفته است.
در دنیای امروز که برای بشریت مصائب و آلام بی شماری به واسطه مناسبات سرمایه داری آفریده شده است؛ در دنیای امروز که سرمایه داران و دولت هایشان با تعرض هر روزه به هست و نیست طبقه ی کارگر و توده های مردم زحمتکش و غارت دسترنج اشان، وضعیت بغایت فلاکت باری را برای آنان به وجود آورده اند، پس می توان با درس آموزی از انقلابات، الگویی برای کارگران جهان از جمله ایران علیه نظام اقتصادی – سیاسی حاکم ترسیم کرد.
بی تردید انقلاب اکتبر را می توان به عنوان یک پدیده قابل لمس با تاثیرات مثبت در جنبش کارگری ایران دانست. گسترش روزافزون اعتصابات کارگری و تشدید خیزش های خیابانی کارگران در این چند دهه ی اخیر، مشغله روزمره تعداد عظیمی از کارگران ایران بوده و هست. در اینجا این حقیقت به روشنی دیده می شود که؛ کارگران ایران همچون تمامی کارگران جهان، موجودیت خود را با مبارزه علیه سرمایه داری آغاز کرده اند و برای خواست و مطالبات بر حق اشان همواره در پیکار بر علیه نظام ظالمانه سرمایه داری ایستاده اند؛ و در این راستا مورد پیگرد دستگاه سرکوب رژیم همراه با زندان، شکنجه، شلاق، بیکاری و تبعید قرار گرفته اند.
نمایندگان واقعی کارگران عمدتا در زندان نگهداری می شوند، و نمایندگان فرمایش شوراهای اسلامی با اربابان سرمایه بر سر مطالبات و دستمزد کارگران وارد بحث و گفتگو قرار می گیرند که نهایتا و با توجه به تاریخی که پشت سر گذاشته ایم، همیشه کفه ی ترازو به نفع سرمایه داران بوده است.
کارگران در بند و خانواده هایشان، از تمامی امکانات اجتماعی، رفاهی، درمانی، آموزشی بی بهره می مانند. هفته ی گذشته ، در روز شنبه ششم آبان ۱۳۹۶ برابر با ۲۷ اکتبر۲۰۱۷ محمود صالحی را بدون هیج اخطار و ابلاغ قبلی، پس از خروج از بیمارستانی در سقز که برای دیالیز هر هفته دو بارش همراه با همسرش، خانم نجمیه صالح زاده مراجعه کرده بود، می ربایند و مستقیما و بنا به دستور دادستانی سقز به بازداشتگاه منتقل می کنند. بنا به کفته ی خود محمود صالحی یکی از اتهامات مضحکی که بر او وارد می دانند: “میگوید تو به خانواده زندانیها کمک کردی . کمک مالی جمع کردی . خوب به هر حال این وظیفه من است . تو بابا رو انداختی زندان ده سال است توی زندان است خانواده اش توی جامعه سرگردان است . من چه جوری وجدانم راه میدهد همین جوری بنشینم توی خانه زندگی کنم ولی همسایهام که پدرش توی زندان است هیچی نداشته باشد. یعنی این اتهام من است که « تو به خانواده زندانی کمک کردی “.
یا مثلاً میگوید “تو در سال مثلاً ۶۲ در شهر مهاباد روز جهانی کارگر برگزار کردی. خوب سال ۶۲ من روز جهانی کارگر ر برگزار کردم مگه جرم است ؟ مگر در قانون کار جمهوری اسلامی قانون ماده ۶۳ گفته کارگر در روز جهانی کارگر باید تعطیل باشد با حقوق . خوب ما این کار را کردیم. سال ۶۲ مثلا به سال ۹۶ چه ربطی دارد؟ اینها اتهامهای واهی [بود] که میزدند به همه متهمینی که در بازداشتگاهها هستند”.
ما به اسارت گرفتن محمود صالحی را که از بیمارهای متعدد از آنجمله، دو بار عمل قلب که برای سومین بار می باید مراجعه کند. زندگی بدون کلیه، و دیالیز دو بار در هفته، … ، مسبب هرگونه اتفاقی را مستقیما دستگاههای سرکوب و قضایی رژیم می دانیم و آن را قویا محکوم می نمائیم.
رفقا و آزادیخواهان مترقی!
ما شما را به یک آکسیون دیگر، در سه شنبه هفتم نوامبر دعوت می کنیم، تا با یکدیگر در گرامی داشت انقلاب اکتبر سرود انترناسیونال را بخوانیم و ضمنا به وضعیت اسفبار زندانیان کارگر و دیگر زندانیان سیاسی اعتراض کنیم. ما صدای رضا شهابی، محمد نظری، محمود صالحی، اسماعیل عبدی، محمود بهشتی لنگرودی، محسن عمرانی، سعید شیرزاد، آرش صادقی، سهیل عربی، فواد زندی فعال کارگری و عضو کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکلهای کارگری در سنندج حدود یکماه است که بازداشت و از سرنوشتش خبری نیست، و از طرفی دیگر محکومین به اعدام زینب جلالیان، زانیار مرادی، لقمان مرادی، رامین حسین پناهی که هر لحظه حکم اعدام آنها می تواند اجرا گردد. و بسیاری دیگر از زندانیان که امروز در بند دژخیمان جمهوری اسلامی اسیر هستند، می باشیم. ما “صدای اعتراض و دادخواهی تمامی زندانیان کارگر و سایر زندانیان سیاسی هستیم” و تا به آخر در کنار آنها خواهیم ماند و آنها را تنها نمی گذاریم.
کارگران ایران و جهان بدون مبارزه ای انقلابی، بدون جدالی همه جانبه بر ضد سرمایه، و بدون اتحاد و همبستگی و پشتیبانی وسیع از همدیگر نمی توانند این وضعیت ضد انسانی را تغییر دهند. کارگران ایران می باید با پیکارهای قاطعانه و مستمرخود علیه بربریت حاکم بر جامعه امروز ایران، و علیه نظم نکبت بار کنونی، به سرمایه داران و نمایندگان سیاسی آنها بفهمانند که، زمان تعرض به کلیت نظام سرمایه داری، و از میان بردن آن دیر یا زود فراخواهد رسید. فقط اتحاد و تشکل یابی انقلابی و واقعی طبقه کارگر است که می تواند علیه همه اشکال ستم و سیه روزی های سرمایه داری خواست های روز خود را بر آنها تحمیل کند و همزمان آرمان نابودی سرمایه داری و استقرار جامعه فارغ از کار مزدی را جامه عمل پوشاند تا جامعه ما را به آزادی و رفاه رهنمون سازد.
زمان : سه شنبه هفتم نوامبر ۲۰۱۷
مکان: میدان “یرن توریت” شهر گوتنبرگ ـ سوئد.
ساعت: ۱۸ تا ۱۹
سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی در ایران
کمپین دفاع از رضا شهابی و دیگر زندانیان سیاسی/ گوتنبرگ ـ سوئد
پنجشنبه ۲ نوامبر ۲۰۱۷ برابر با ۱۱ آبان ۱۳۹۶