کارگر کمونیست – نگاهی به موقعیت جنبش کارگری در کردستان مصاحبه با نسان نودینیان

نگاهی به موقعیت جنبش کارگری در کردستان
مصاحبه با نسان نودینیان

کارگر کمونیست: موقعیت جنبش کارگری در کردستان علی العموم چگونه است؟: نسبت به جاهای دیگر ایران، جنبش کارگری کردستان از چه نقطه قوتهایی برخوردار است؟ چه نقطه ضعفهایی را می بینید و چگونه می شود بر آنها غلبه کرد؟

نسان نودینیان: موقعیت کارگران در کردستان جدا از شرایط اعتراض و مبارزه و موقعیت کارگران در ایران نیست. در زمینه مسایلی مانند معیشت، دستمزد، رفاه، ایمنی کار و کلا رابطه و مناسبات کارگران با دولت و کارفرماها هر چند تفاوتهای کوچکی وجود دارد، اما کلا یکی است. در شهرهای کردستان کارگاه های کوچک و کار در مرزها بیشتر از شهرهای دیگر است. کارگران کارگاه های کوچک در شرایط بسیار نامساعد به لحاظ ایمنی محیط کار، و نحوه قراردادهای کار (قراردادهای سفید امضا) و شرایط استثمار و ساعات کار قرار دارند. وجود هزاران نفر از جوانان بیکار و کارگران فصلی و روآوری به کار پر خطر معروف به “کارگر کولبر”. اینها مواردی برجسته از تفاوت هاست.
در شهرهای کردستان کارگران نانوایی‌ها، کارگران سدها، کارگران صنعتی کردستان، کارگران شهرداریها در سال ٩٣ بارها به سطح پایین دستمزدها، عدم پرداخت حقوق ها و علیه اخراج و بیکارسازی اعتراض کردند. سال ٩٣ سال پر تحرک کارگران در کردستان بود. برای اطلاع به چند مورد از این اعتراضات اشاره میکنم. “اعتصاب کارگران شرکت ساختار صنعت یکی از شرکتهای پیمانکاری پتروشیمی مهاباد”، “اعتراض به افزایش نیافتن مزد کارگران خباز برای سومین سال متوالی و مجمع عمومی فوق العاده انجمن صنفی کارگران خبازی‌های سنندج و حومه”، “تجمع کارکنان محیط زیست کردستان در اعتراض به ناعادلانه بودن حقوق و مزایاشان”، “اعتراضات کارگران “اشکان سازان غرب سنندج” نسبت به مزایا و دستمزدهای معوقه”، “اعتراضات مداوم کارگران فولاد زاگرس در قروه، سنندج و تهران در اعتراض به انحلال این واحد تولیدی و بیکاری ٢٧٤ کارگر”. “اعتراضات کارگران فولاد زاگرس و اتکا به مجمع عمومی، پیگیری مطالباتشان به منظور جلوگیری از اخراج، حمایت خانواده هایشان در تجمعات اعتراضی و جلب حمایت فعالین کارگری از جمله اتحادیه آزاد کارگران از تجمعاتشان”، “تجمع اعتراض‌آمیز آرایشگران زن در کامیاران”، “اعتصاب کارگران شرکت “سانا” به عدم پرداخت چندین ماه حقوق معوقه در پاوه”، “اعتراضات مداوم کارگران خباز مریوان و سروآباد برای افزایش دستمزدها و سبد کالای دولت روحانی”، “اعتراضات کارگران سد بنیر برای افزایش دستمزدها و علیه اخراج و بیکارسازیها”، “اعراضات مداوم کارگران شهرداری در بیشتر شهرهای کردستان برای افزایش دستمزدها، علیه ناامنی کار و حقوق و مزایای بیشتر”.
فعالین کارگری در شهرهای کردستان در سالهای ٩٢ و ٩٣ همراه فعالین کارگری در سطح سراسری در جمع آوری چهل هزار امضا (اعتراض سراسری کارگران به پایین بودن دستمزدها) و برپایی تجمعات اعتراضی در تهران و در مقابل مجلس فعالانه شرکت کردند. در سازماندهی و برپایی روز جهانی کارگر و روز جهانی زن و فستیوال کودکان فعالانه شرکت داشته و از مبتکرین و سازماندهندگان این مراسمها هستند.
با دادن شمه ای از اعتراضات و اعتصابات امیدوارم موقعیت اعتراضی و مبارزاتی کارگران را بیان کرده باشم. اما موقعیت سیاسی ـ اجتماعی کارگران در شهرهای کردستان دارای یک ویژگی هم هست. فعالین کارگری در شهرهای کردستان شخصیتهای شناخته شده جامعه هستند. وجود این پدیده و تبدیل شدن کارگر، چه زن و چه مرد، به شخصیت شناخته شده جدید است. در کردستان سنتا این سران عشایر، الیت روشنفکر و ملا و آخوندها بودند که بعنوان “شخصیت” یا “مرجع” اجتماعی شناخته می شدند. با رشد کمی شهرها و افزایش جمعیت کارگری و مزدبگیر در شهرهای کردستان، و با آغاز مبارزات و اعتراضات کارگری، فعالین کارگری عمدتا از طیف جوان و تحصیلکرده در راس اعتراضات قرار گرفتند. برگزاری مراسمهای روز جهانی کارگر و روز جهانی زن و سپس فستیوال کودکان با دخالت و ابتکارات توده ای ـ اجتماعی این طیف از فعالین کارگری و البته حضور فعال سازمانهای چپ و کمونیست و جهتگیری های سیاسی کمونیسم کارگری (بویژه منصور حکمت) عطف توجه و دادن اهمیت به شهرها و تمرکز کار و سازماندهی در شهرها، سیما و چهره شهرهای کردستان تغییر اساسی کرده و اکنون ما شاهد حضور ده ها تن از فعالین کارگری در شهرهای کردستان که شخصیتهای محبوب و شناخته شده هستند می باشیم. آنها در آزمونهای سخت در مقابل فشار و اذیت و آزار نهادهای جمهوری اسلامی سرسختانه ایستاده اند. بدون دادن این تصویر از شهرهای کردستان نمیتوانیم عمق شرایط ویژه و قدرت کارگران سوسیالیست و فعالین اجتماعی را درک کنیم.
همچنانکه اشاره کردم، اعتراض کارگران در شهرهای کردستان جزو شبکه سراسری اعتراض کارگران در سطح سراسری هستند و تحت تاثیر مبارزات کارگران در سطح سراسری قرار میگیرند. نقطه ضعف یا کمبودها هم در کردستان جدا از موقعیت جنبش کارگری در سطح سراسری نیست.

کارگر کمونیست: چرا جمهوری اسلامی فعالین عرصه های کارگری، زنان و کودکان را دستگیر میکند! کدام اهداف را تعقیب کرده؟

نسان نودینیان: احضار و دستگیری فعالین کارگری در شهرهای کردستان پروژه امنیتی نهادهای رژیم جمهوری اسلامی است. اقدامات سرکوبگرانه نهادهای امنیتی علیه فعالین کارگری، فعالین جنبش برابری زنان و مدافعین حقوق کودک پدیده تازه و یا ناآشنایی نیست. از دو دهه گذشته و به مرور اذیت و آزار و فشار علیه فعالین کارگری شروع شده. و هر مورد دستگیری و اذیت و آزار فعالین هم با انعکاس وسیع و نارضایتی مردم مواجه میشود. دلائل اقدامات امنیتی نهادهای جمهوری اسلامی علیه فعالین کارگری را باید در موقعیت فعالین کارگری، زنان و کودکان جستجو کرد. هر نوع موفقیت و ابراز وجود فعالین این عرصه ها به معنی گسترش صدای آزادیخواهی و انسانی است. هراس نهادهای جمهوری اسلامی جدی است و به این دلیل یکی از اقدامات نهادهای امنیتی فشار، دستگیری و اذیت و آزار فعالین مورد نظر است. این جا این را نیز اضافه کنم که اقدامات و سیاست تحمیل فشار و دستگیری نهادهای جمهوری اسلامی در مواردی هم کارساز بوده. هر یک مورد دستگیری و محکومیت فعالین به زندان، به معنی حذف شدن تاثیرآنها بر مسائل جامعه است. به این اعتبار با توجه به جایگاه آنها بی تاثیر نیست. ما تلاش کرده ایم بشکل روتین علیه هر دستگیری و اذیت و آزار فعالین کارگری، زنان و کودکان، اطلاعیه و فراخوان به اعتراض را منتشر کنیم. فعالین عرصه های کارگری، زنان و کودکان در بیرون و در داخل زندان فراخوان می دهند و اطلاعیه منتشر میکنند. به وضع موجود اعتراض میکنند. از طریق سایتها و میدیای اجتماعی خطاب به افکار عمومی فراخوان می دهند. علیه مصائب و مشکلات و اوضاع نابسامان اجتماعی، معیشتی تحمیل شده به جامعه فراخوانهای گرم و اعتراضی میدهند. بیشترین دستگیریها هم از فعالین کارگری در کردستان هستند. با این اقدامات سیاست اذیت و آزار و فشارها بدرجات معین و ملموسی خنثی میشود. مکانیسم خنثی شدن سیاست دستگری و امنیتی کردن فعالیت و ابراز وجود فعالین عرصه های کارگری، زنان و کودکان ابتکار طیفی از فعالین دستگیرشده بوده است. با بدست آوردن این موفقیتها فضای سیاسی ــ اعتراضی جامعه علیه دستگیری و اذیت و آزار فعالین این عرصه ها بیشتر، و سمپاتی به اعتراض جمعی هم تقویت شده است.