پیرامون انتخابات ریاست جمهوری در ایران
با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری سال ١٣٩٦ و دور پنجم انتخابات شوراهای شهر و روستا، خامنه ای و جناح های رنگاورنگ رژیم بر طبل پروپاگند و تبلیغات شرکت مردم در انتخابات می کوبند و آن را وظیفه دینی و اسلامی قلمداد میکنند.
اما با توجه به عملکردهای رژیم اسلامی در طول دوران حیاتش باید گفت که انتخاباتی در کار نیست و آنچه که قرار است رخ دهد عوض کردن یک فرد جنایتکار با فرد مشابه است و بس. این انتخابات کانال و مجرایی است تا جمهوری اسلامی بدین شیوه حقانیت و مشروعیت حاکمیت ننگین خود را از طریق کسب آرای مردم به رخ جهانیان بکشد و بگوید که حاکمیت ما دمکراتیک و مردمی می باشد.
اما دیگر برای این توهم زدائی و پارادوکس دیر شده و اکثریت مردم عملکردهای مطلق العنان این رژیم را در طول ٣٨ سال تجربه و آزمایش کرده اند و برای آن ارزشی قائل نخواهند شد.
مبارزات همیشگی و بی وقفه کارگران و اقشار مختلف جامعه ایران بر علیه حکومت سرمایه داری ایران ویک مشت انگل و مفتخور جامعه در طول زمامداری این رژیم برای اثبات این ادعا کافی می باشد. از اوایل سال ١٣٩٥ تا کنون ما شاهد گسترش اعتراضات و مبارزه کارگران، معلمان، زنان ، پرستاران، بازنشسته ها و سایر اقشار مردم علیه این رژیم بوده و هستیم.
قرار بود “برجام” بعد از سه دههْ، به تحریم ها پایان دهد و رنگ و روغنی به اقتصاد و معیشت و بلیه مردم بدهد، و سران رژیم و اصلاح طلبان سال ها مردم را به تسامح و بردباری تشویق می کردند، اما دیدیم که برجام هم به داد رژیمی که از روز سر کار آمدنش با بحرانهای سیاسی، اقتصادی و فرهنگی روبرو بوده و هست، نرسید و بقول محمد رضا تاجیک، که یکی از کارشناسان جریان اصلاحات است در روزنامه آفتاب یزد در روز ١٦ بهمن ماه با اشاره به برجام چنین می گوید: “برجام ضعیف عمل کرده و نمود چندانی در زندگی مردم نداشته است…و شعارهای روحانی در همان حریم شعار باقی ماندند” .
روزنامه شرق نیز در شماره 15 اسفند سال گذشته در گفت‌و‌گو با عبدالله نوری اولین وزیر کشور دولت اصلاحات در سؤالی مشکلات مردم را مطرح کرده و پرسید: ” مردم مشکلات معیشتی دارند، مشکل بیکاری دارند، مشکل اداره منزل و هزینه‌های بالای فرزندان تا دختران و پسران رشید بی‌کار و ازدواج نکرده دارند، مشکل زیست‌محیطی دارند، مشکل آب دارند، مشکل ریزگرد و هوای آلوده دارند، مشکل بدهی بانکی و چک برگشتی دارند. در مجموع مردم به لحاظ روحی و روانی شاداب نیستند؛ بنابراین کم‌حوصله و تا حدی پرخاشگر شده‌اند. هر روز هم مشکلی اضافه می‌شود… با این شرایط، اولویت جریان اصلاحات یا دولت اعتدال‌گرا چه چیزی باید باشد؟”.
این گفته ها مال ما نیست ، بلکه گفته و اقرار مسئولان خود رژیم و اصلاح طلبان است که از طرفی آشکارا ادعاهای پوچ و واهی ریاست جمهوری و وعده و وعید آن ها را در زمان نامزد شدن بر ملاء می سازد و از طرف دیگر از مشکلات مردم و جوانان ، همچو بیکاری، بی مسکنی، بدهی بانکی ، مشکل محیط زیست و هوای آلوده، هزینه کلان فرزندان و حالت روانی آن ها و غیره پرده بر می دارند.
اعترافات این مسئولین تنها گوشه ای از هزاران درد و رنج و محنت مردم ایران را بیان می کند . وجود هزاران زندانی و شکنجه های وحشیانه آن ها “همچو جریان کهریزک، زندان اوین” . اعدام هزاران مردو زن و کودک ، قطع عضو و سنگسار ، به کشت دادن ده ها هزار انسان دیگر در جنگ های عراق، سوریه و یمن و اختلاس و دزدی میلیاردها دولار از طرف سران رژیم و وابستگان سپاه و بسیج به گلوله بستن “کولبران ” وغیره گوشه دیگری از جنایت رژیم اسلامی درحق مردم ایران می باشد.
کارنامه ٣٨ ساله جمهوری اسلامی پراز توحش، نابرابری، فساد ، سرکوب و جنایت است. کسی که می خواهد به پای صندوق رأی برود باید به تمام این پدیده ها بیاندیشد و فکر کند که میخواهد به چگونه رژیم و ریاست جمهوری آن رأی می دهد.
مردم مبارز و معترض ایران
رأی دادن به هر مهره ای از جمهوری اسلامی، عملاً رأی دادن به این همه فجایعی است که در بالا به آن اشاره شد و در دنیای واقع رأی دادن به ماندگاری و قساوت جمهوری اسلامی برای یک دوره دیگر است. پس تا جایی که امکان هست باید از دادن رأی و رفتن پای صندوق های رأی گیری خوداری کرد. شعار و رأی ما باید “نه” به کلیت جمهوری اسلامی و سرنگونی آن باشد.
تمام جناح و باندهای رنگاورنگ جمهوری اسلامی با فریب و نیرنگ می کوشند که مردم را متوهم و هر چه بیشتر آنها را به پای صندوق های رأی بکشانند و از این طریق به حقانیت و ماندگاری خود تحقق ببخشند، ولی این ما مردم هستیم که باید با رأی ندادن بر این حقانیت دروغین رژیم اسلامی خط بطلان بکشیم.
چیمن دارابی
١٦ فروردین ١٣٩٦