پروین کابلی-یادداشتی کوتاه گسترش فقر در ایران!

یادداشتی کوتاه

گسترش فقر در ایران!

پروین کابلی

بودجه پیشنهادی سال ٩٧ در ایران توجه های زیادی را بخود جلب نمود. در این رابطه سایت خبری بی بی سی اخیرا یک بررسی آماری در رابطه با وضعیت زیستی و معیشتی مردم در ایران منتشر نمود. بنا به آمار منتشر شده از طرف بانک مرکزی ایران مصرف گوشت، ماهی، برنج، نان و شیر در یک دهه ی اخیر بین ٣٠ تا ٥٠ درصد کاهش یافته است. فراموش نکنیم که نان یک پای اصلی سفره ی مردم، بویژه خانواده های فقیر و زحمتکش است. در هفته های اخیر بحث گران شدن نان فضای متشنجی را در ایران بوجود آورد طوری که گرانی نان متوقف شد. این در حالی است که نرخ نان در دهه ی اخیر بیش از ١٦٠ درصد افزایش داشته است.

اما مشکل فقط در نبودن نان بر سر سفره مردم نیست. مسکن یک عامل دیگر در بی ثابتی و ناامنی مردم است. ساخت و ساز مسکن امروز در دست مقاطعه کارانی است که دست در دست مقامات مملکتی در حال ساختن خانه های گرانی هستند که نمونه اش شهرک مهر در سرپل ذهاب جان دهها انسان را گرفت. بنا به گزارش بانک مرکزی  در دو دهه ی اخیر هزینه  خانوارها در رابطه با مسکن ١٠%  بیشترشده است.

در سال ۱۳۷۶ خانوارهای شهری ایران به طور متوسط ۲۶.۴ درصد از بودجه خود را صرف مسکن می‌کردند. این سهم در سال ۱۳۸۶ به ۳۳.۹ درصد و در سال ۱۳۹۵ به ۳۶.۴ درصد از کل بودجه خانوار رسید”. ( سایت بی بی سی  ٢٢ آذر ١٣٩٦)

در تهران که مرکز روی آوری مهاجران کار است بیش از نصفی از درآمدها در عمل به کرایه خانه ها اختصاص داده شده است.

در کنار گرانی نان و مسکن باید سونامی بیکاری را هم اضافه نمود. بین  ٢٨ تا ٣٠ میلیون در ایران بیکار هستند. گسترش بیکاری معنایی جز گسترش هرچه بیشتر فقر در جامعه نیست. افزایش کارتن خوابی و کار کودکان و تن فروشی اولین عوارض گسترش فقر و گرسنگی در جامعه ایران است. نتیجه بلافصل این وضعیت ناهنجارهای اجتماعی و فردی است. آمارهای زیادی لازم نیست تا متوجه شد که حکومت سرمایه چه جهنمی را برای مردم در ایران سازمان داده است. دیگر کارد به استخوان مردم زحمتکش رسیده است. این را خود رژیم هم میداند. رژیمی که جز چپاول و غارت هیچ برنامه ای برای تغییر این اوضاع ندارد. بودجه پیشنهادی روحانی برای سال ٩٧ برخلاف همه ی تبلیغات دلخوش کننده دولت چیزی جز گسترش فقر و پرکردن جیب خودی ها نیست.

روند رو به رشد مبارزات کارگری و اعتراضات بازنشستگان، نارضایتی عمومی مردم از وضع موجود شرایطی انفجاری را در ایران بوجود آورده است. گسترش شکاف در بالا انعکاسی از گسترش فشار و اعتراض در پائین است. هر نوع گشایش سیاسی و بهبود در اوضاع تنها میتواند از طریق گسترش این مبارزات از پائین تحقق یابد. مبارزات کارگران نیشکر هفت تپه در هفته های اخیر، اجتماعات بازنشستگان و دهها اعتراض و اعتصاب کارگری، این راه را نشان میدهد که تنها پائینی ها میتوانند شکاف بالایی ها را به ریزش و سرنگونی این نظام پوسیده تبدیل کنند. *

.