۱ مه‌ی روز همبستگی طبقاتی کارگران!
در ماه می سال ۱۸۸۶ کارگران آمریکا برای احقاق حقوق های معوقه شان و مطالبه هشت ساعت کارروزانه دست به اعتراض وسیع کارگری چند روزه زدند که توسط پلیس هار سرمایه ،کارگران وحشیانه سرکوب شدند وچندین نفر از کارگران معترض جان خود را از دست دادند. از آن تاریخ به بعد کارگران جهان به یاد کارگران جان باخته ماه می ۱۸۸۶یاد انان را با برگزاری مراسمهای کارگری گرامی می دارند و ۱ می را به عنوان روز جهانی طبقه کارگر نام گذاری کردند. امسال در شرایطی به استقبال ۱ می روز جهانی کارگر میرویم که جهان دچار آشفتگی عظیمی شده است. از یک طرف جنگ های قومی و مذهبی کشورهای خاورمیانه و اوارگی میلیونی مردم به گوشه گوشه جهان و از طرف دیگر از بین رفتن آزادی های نیم بند در ترکیه و سرکوب شدید طبقه کارگر و آزادیخواهان در ایران روبرو هستیم. با وجود غیر قانونی بودن برگزاری مراسم روز جهانی کارگر در رژیم سرمایداری ایران، اما هر ساله با تلاش فعالین جنبش کارگری همراه با کارگران در روز ۱ می روز جهانی کارگر، این روز را گرامی می دارند و شعار کارگران جهان متحد شوید را یک بار دیگر فریاد میزنند. رژیم اسلامی ایران هر ساله از ترس اعتراضات مردمی و کارگری در روز جهانی کارگر، با ایجاد فضای امنیتی و پلیسی شروع به احضار فعالین جنبش کارگری میکندو دستگیری و سرکوب کارگران را در اولویت خود قرار داده و هر صدای آزادیخواهی که موجب به وجود آمدن اعتراضات کارگری میشود را با استفاده از نیروهای سرکوبگرو فالانژ سپاه و بسیج خفه و سرکوب میکند. با نگاهی به کارنامه اعتراضات کارگری در سال گذشته میتوان دید که جمهوری اسلامی ایران جدا از سال گذشته بلکه به درازای عمر ننگینش با وجود سرکوب، تهدید، دستگیری، زندان، شلاق و آزار و اذیت فعالین کارگری اماهیچ وقت نتوانسته که طبقه کارگر را از خواستها و مطالبات بر حقشان وادار به عقب نشینی کند . طبقه کارگر ایران همیشه با وجود فقر ومحرومیت و اختناق و سرکوب سیستماتیک با ایجاد سنگر بندی و مرز بندی با رژیم سرمایداری ایران در حال جنگیدن بوده است. رژیم سرمایداری ایران با حمله و یورش به طبقه کارگر و آزادیخواهان جامعه سعی در ترساندن و سرکوب این طبقه انقلابی در ایران داردو با دستگیری فعالین کارگری و کشتن و اعدام آنها در زندانهای حکومت اسلامی سعی در خاموش کردن این جنبش سراسر انقلابی دارد. اما واقعیت امر این است که دیگر مردم تحملشان به سر آمده و با دست مزدهای چند برابرزیر خط فقر نمی توانند به زندگی ادامه دهند. در نتیجه همین شرایط ،طبقه کارگر ایران در چند سال گذشته شاهد پیوستن طیف وسیعی از مزد بگیران جامعه اعم از معلم، کارمند، و پرستاران به این اعتراضات بوده است. در یک ماه گذشته کانون صنفی معلمان با برگزاری اعتراضی سراسری از تمامی معلمان خواسته که به خیابانها بیابند و مطالبات و خواستهای شان را با شعار “معلم زندانی آزاد باید گردد و جای معلم زندان نیست ” فریاد زنند. جمهوری اسلامی امسال در شرایطی با اعتراضات کارگری و مردمی روبرو بوده که دیگر نمی تواند مسئله تحریم اقتصادی را بهانه قرار دهد و به این بهانه کارگران را سر کار بگذارد و در مقابل خواست و مطالبات کارگران و مردم زحمتکش شانه خالی کند. در چنین شرایطی است که فعالین جنبش کارگری باید با سازمان دهی کارگران و تلاش برای ایجاد تشکل های کارگری و با ایجاد اتحاد و همبستگی میان طبقه کارگر با یک افق سوسیالیستی تعرض بی امان خود را علیه بورژوازی و دولت حامی آنها سازمان دهند.زیرا رژیم اسلامی سرمایه مانع رفاه، اسایش و خوشبختی مردم است. رژیم اسلامی تلاش می کند با سرکوب و ارعاب و دستگیری فعالین عرصه های جنبشهای اعتراضی،مردم را مرعوب کرده و نتوانند در مراسمهای ۱ می روز جهانی کارگر شرکت کنند. جمهوری اسلامی با سیاست سر کوب و اختناق ویورش بر علیه طبقه کارگر ،هراس و واهمه خود را از گسترش اعتراضات کارگری وسرنگونی کل بساط ارتجاعیشان را به نمایش می گذارد. جمهوری اسلامی بانی و مسبب اصلی گرانی، بیکاری، فقر،نابرابری، خودسوزی، اعتیاد و اعدام در ایران است . اول مه روز کیفرخواست طبقه کارگر و همه محرومان ایران علیه فقر و بی عدالتی حاکم بر جامعه است. بیائید در روز ۱می روز جهانی کارگر با شعارو مطالبات مستقل طبقاتی و با شفافیت افق و آرمانهای انسانی مان متحدانه تراین روز را هر چه با شکوه تر برگزار کنیم.
گرامی باد اول ماه می روز همبستگی جهانی طبقه کارگر
پردل زارع 21/04/2017