اجرای مرحله دوم حذف یارانه ها، آغاز یورش دیگر به معیشت و زندگی کارگران
پدرام نواندیش
کمیسیون تلفیق مجلس رژیم اسلامی روز یکشنبه بیست و هفتم بهمن ماه تصویب کرد که دولت اعتدال و تدبیر حسن روحانی می باید از ابتدای سال 93 مرحله دوم حذف یارانه ها ؛ یا همان قطع سوبسید ها را به مرحله اجرا بگذارد . اسماعیل جلیلی عضو این کمیسیون در مجلس رژیم اسلامی اعلام کرد یک بخش از منایع در آمدی برای دولت در سال آینده از راه گران کردن نان و گاز خواهد بود . وی پولی را که از این طریق ( فقط گران کردن نان و گاز ) قرار است از سفره میلیونها کارگر و توده کارکن جامعه خالی کرده و به جیب دولت و سرمایه داران برزیند ، مبلغ یازده هزار و سیصد میلیارد تومان اعلام کرد. سهم هر نفر ایرانی از این مبلغ ، یکصد و پنجاه هزار و هفتصد تومان خواهد بود، که حتی شامل آن کودکان و نوزادانی که هنوز سخن گفتن را نیاموخته اند نیز می شود. به این ترتیب و بنا بر تصویب و اعلام کمیسیون تلفیق مجلس رژیم اسلامی ، قرار است سرمایه داران و دولت اسلامی آنها تا دو ماه آینده ؛ از اوائل سال آینده (1393) تحت نام هدفمند کردن یارانه ها ؛ ریاضت اقتصادی گسترده تری را به مرحله اجرا گذارده ومجددا در ابعاد وسیعتری به معیشت و زندگی کارگران و توده های کارکن جامعه یورشی را آغاز کنند که مرحله اول آن را در بیستم آذر ماه 89 به اجرایش گذاردند .
باید به مبلغی که گفته شد 48 هزار میلیارد تومان دیگر اضافه کرد . بنا بر تصویب مجلس رژیم اسلامی ؛ خالص درآمد دولت سرمایه داران اسلامی ناشی از حذف یارانه ها در این مرحله که فاز دوم آن می باشد ؛ 59 هزار و سیصد میلیارد تومان است که با احتساب این مبلغ سهم هر نفر ازمردم جامعه ایران از تحمیل ریاضت اقتصادی از سوی رژیم اسلامی؛ حتی کودکان و نوزادان ؛ مبلغی معادل هفتصد و نود هزار و هفتصد تومان می باشد . قطعا چنین غارتی از سفره کارگران و توده های کارکن جامعه ؛ تبعاتی وسیعی را در پی خواهد داشت . برای سفره ای که خالی است ، یک ریالش هم یعنی رفتن به تن فروشی ، یک ریالش هم یعنی فرستادن کودکان به بازار بردگی و کار سرمایه داران ، یک ریالش هم یعنی آن که بیایی مقابل وزارت نفت رژیم اسلامی تن خسته و رنجورت را طعمه آتش کنی و در گمنامی جان بسپاری آنچنان که در بی نشانی زندگی کردی . یک ریالش هم یعنی ساریناو کودکان سوخته در کلاس درس مدرسه شین آباد ، یک ریالش یعنی کرامت عزیزی کارگر ایران خودرو که زیر دستگاه پرس جانش را از دست داد . وقتی می گوئیم این رژیم غارتگر است ،یک معنایش این است . وقتی می گوئیم این رژیم باید برود یعنی این که شر این غارتگر بزرگ را از سر باز کنیم. اما چرا جمهوری اسلامی بعد از اجرای مرحله اول حذف یارانه ها در بیستم آذر ماه سال 89 مرحله دوم آن را اجرا نکرد ؟ چرا اکنون رژیم اسلامی تصمیم به آن گرفته است که این مرحله از ریاضت اقتصادی را به کارگران و توده های کارکن جامعه تحمیل کند ؟ آیا اجرای این مرحله برای رژیم اسلامی سرمایه داران تبعاتی به دنبال دارد ؟
واقعیت این است که اجرای مرحله اول حذف یارانه ها از سوی دولت اسلامی سرمایه داران در شرایطی بود که رژیم اسلامی؛ جامعه را بعد از سرکوب و بگیر و به بند های سال 88 به عقب رانده بود . در جنگ جناح های درون رژیم اسلامی، سبز و سیاه آندوره ؛ جناح احمدی نژاد و خامنه ای، ابزار سرکوب خیابانی را به قبضه خود در آورده بود .مرحله اول طرح ریاضت اقتصادی در متن یک سرکوب اجتماعی از سوی رژیم اسلامی سرمایه داران به اجرا گذارده شد . پاسخ به سئوال اینکه چرا دولت اسلامی مرحله دوم ریاضت اقتصادی با نام بومی هدفمندی یارانه ها را به اجرا نگذاشت را بایستی در متن اوضاع و احوال آن دوره ؛ موقعیت داخلی و خارجی رژیم بررسی کرد اگر به اظهار نظر های عناصر حکومتی از آخوند های کپک زده حوزه علمیه و امامان جماعت گرفته تا استاندار های رژیم در تهران و دیگر استان ها درآن دوره دقت شود می توان به عمق هراس حکومت از پیامد های اجرای مرحله اول حذف یارانه ها در آن دوره پی برد .
قطعا برای دولت اسلامی سرمایه داران که اجرای مرحله اول حذف یارانه ها پول های هنگفتی را به جیب های گشادشان سرازیر کرد، اجرایی کردن مرحله دوم حذف سوبسید ها علیرغم آنکه جامعه را با سرکوب عریان و خشن به عقب رانده بودند، می توانست از سوی کارگران و توده های کارکن جامعه مورد اعتراض قرار گرفته و آنها را به خیابانها کشانده توازن قوا در جامعه را تغییر دهد . شرایط بین المللی و منطقه ای رژیم علیرغم اعلام سران وکاربدستان آن به بورژوازی بین المللی مبنی بر تامین منافع سرمایه جهانی و توان سرکوب جامعه ؛ تابعی ازموقعیت رژیم اسلامی در درون جامعه ایران بود . به هر حال رویداد های بیستم آذر ماه 89 تا اکنون موئید تعمیق بحران های رژیم اسلامی است. همانگونه که جمهوری اسلامی بدون سرکوب ؛ بدون اعدام ؛ بدون نقض حقوق زن و کودک و پیر و جوان ؛ نمی تواند تداوم و بقاء داشته باشد ؛ بدون یورش به سطح معیشت و زندگی کارگران و توده های کارکن جامعه ؛ بدون غارتگری هم نمی تواند بماند .
اکنون یورش دوباره به زندگی و معیشت کارگران و توده های کارکن جامعه تحت عنوان اجرای مرحله دوم حذف یارانه ها به امری حیاتی برای بقاء دولت اسلامی سرمایه داران تبدیل شده است . اگر در زمان اجرای مرحله اول ؛ یکی از جناح های مورد اعتماد دولت های غربی در درون رژیم از دیگر جناح رژیم که خود را ضد امپریالیست می نامید و هولو کاست را انکار میکرد مغلوب شده بود و موجب فرار سرمایه های خارجی از ایران می شد ؛ اکنون به دنبال توافقات با دولت های غربی و آمریکا و شرکت حسن روحانی و عناصر رژیِم در اجلاس های مختلف محافل بورژوازی و حتی حضور سرمایه گذاران خارجی در ایران ؛ جمهوری اسلامی خود را آماده برای به اجرا گذاردن مرحله دوم ریاضت اقتصادی از ابتدای سال 93 کرده است . برای جمهوری اسلامی و دولت های غربی دوره کنونی با دوره های پیشین دارای تفاوت هایی است . تا آنجا که عناصر حکومتی در وزارت خانه های دولت اسلامی هر یک به نوبه خود از پستو بیرون می خزند و از پبشنهادی آبدار برای سرمایه جهانی رو نمایی می کنند که در تازه ترین آنها ؛ پیشنهاد سید حسن هفده تن معاون وزارت کار در خصوص اضافه نشدن دستمزد کارگران زیر 30 سال را مشاهده کردیم.
اکنون حذف سوبسید ها و تحمیل ریاضت اقتصادی به کارگران و توده های کارکن جامعه یکی دیگر از آن اقدامات سبعانه رژیم اسلامی علیه کارگران و در راستای منفعت سرمایه جهانی است . اما برای کارگران و توده های کارکن جامعه جمهوری اسلامی وحشی تر از قبل به میدان آمده است . از دیدگاه کارگران این همان رژیم هار سرمایه داران اسلامی است . اگر در مرحله اول بیست هزار مییلیارد تومان از جیب کارگران و توده های کارکن جامعه ربوده اند( به عنوان خالص در آمد ) ؛ این بار قرار است پنجاه و نه هزار و سیصد میلیارد تومان ( به گفته خودشان خالص ) غارت کنند و نامش را هم هدفمند کردن یارانه ها و اقتصاد مقاومتی گذازده اند . قطعا این برای طبقه کارگر و توده کارکن جامعه ایران به معنای فقر و گرسنگی هر چه شدید تر است که رژیم اسلامی قرار است آن را به مردم تحمیل کند .
اما بدون شک اجرای مرحله دیگر حذف سوبسید ها به منزله فشار هر چه بیشتر بر گلوی میلیونها مردم و از هستی ساقط کردن تعداد وسیعتری از خانوده های کارگر و زحمتکشان جامعه خواهد بود . با توجه به موقعیت بحرانی رژیم اسلامی سرمایه داران، اجرای این مرحله از تهاجم به سطح معیشت توده های کارگر و زحمتکش جامعه در صورت صف آرائی متحد و قدرتمند طبقاتی می تواند به گسترش اعتراضات و به میدان آمدن مردم گرسنه و فقیر جامعه ایران برای عقب نشینی و بزیر کشیدن رژیم غارتگر سرمایه داران اسلامی باشد . این را باید اضافه کرد که اقدام جمهوری اسلامی برای اجرای این مرحله از تحمیل ریاضت اقتصادی همزمان شده است با روز های پایانی سال که تمام اردوی سرمایه داران و دولت اسلامی آنها به تکاپو افتاده اند تا با تعین حداقل دستمزد های چند برابر زیر خط فقر ؛ عقب گرد های گسترده تری را به کارگران و توده های کارکن جامعه تحمیل کنند . آیا رژیم اسلامی می تواند این تهاجم به کارگران و زحمتکشان جامعه را عملی کند و سالم جان بدر ببرد ؟ مطمئنا پاسخش در میزان تشکل یابی ؛ در اتحاد و مبارزات طبقه کارگر و توده های کارکن علیه سرمایه داران و دولت اسلامی آن خواهد بود . مبارزه برای تعیین حداقل دستمزد دو میلیون تومان در ماه برای سال 93 ؛ نقد کردن دستمزد های معوقه و گرفتن خسارت دستمزد های معوقه از کارفرماها و دولت اسلامی آنها ، مجبور کردن کارفرمایان به بازگشایی کارخانجات و مراکز کاری که به بهانه های واهی و برای آنکه مطالبات کارگران را نپردازند ؛ تعطیلش کرده اند ؛ بدون اتحاد و تشکل طبقاتی میسر نیست . راه کسب مطالبات کارگران و توده کارکن جامعه از کانال نامه نگاری به این وزیر و آن وزیررژیم و حتی جمع آوری طومار نمی گذرد، در چنین حالتی نیز این تلاش را باید متکی به اتحاد میلونها کارگر در ایجاد تشکلهای مستقل توده ای خود کرد و چنین اتحاد و همبستگی را با افق و روشن بینی کمونیستی تامین و نمایندگی کرد و با قدرت رفت به مصاف طبقه حاکمه و حق خود را از حلقومشان بیرون کشید. با شروع روند جدید ریاضت کشی اقتصادی امر تشکل یابی و اتحاد طبقاتی کارگران برای پس زدن دولت و سرمایه داران ده چندان اهمیت بیشتر یافته است. رژیم اسلامی با ماشین سرکوبش و با تند تر کردن ماشین اعدامش می خواهد کارگران و توده های کارکن جامعه را به عقب براند . می خواهد جوان و زن و نوجوان جامعه را از خواست و مطالبه بر حقشان به عقب براند. تا در متن چنین شرایطی، یعنی اعمال سیاست سرکوب و اعدام و ارعاب بیشتر؛ قدم بعدی تعرض سرمایه داری را به مرحله اجرا بگذارند.
کارگران، رهبران پیشرو و سوسیالیست طبقه کارگر بیاید تا با اتحاد و همبستگی بیشتر صفوف طبقاتی خودمان موج جدید تعرض دولت و بورژوازی ایران را با شکست مواجه کنیم.
٢٧ فوریه ٢٠١٤
منبع: نشریه کمونیست هفتگی شماره ٢٢١
http://www.hekmatist.org/index.php