انتخاب مردم سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی است!
تاریخ جمهوری اسلامی را می توان با تاریخ مضحکه هایی تحت عنوان انتخابات برگزار شده در طول 39 سال اخیر بررسی کرد . از همان ابتدای استقرار نظام جدید و در اوج کشمکش بین جناح‌های سیاسی مختلف و تنش های آغاز انقلاب ، این صندوق های رأی بود که با گفتن “آری یا نه ” به رژِیم اسلامی به عنوان برگ برنده جمهوری اسلامی ، با آن مشروعیت پیدا کرد و هر آنچه خشونت و سرکوب بود راتوجیه کرد..
قانون اساسی ای که در صد زیادی از مردم به آن آری گفته بودند ، در 39 سال گذشته حربه ای در توجیه مبتنی بر قانون رژیم برای اعمال فشار و سرکوب گری و زندان و اعدام کمونیست ها و آزادی خواهان و جریان های سیاسی مخالف بوده است. هر زمانی که فشار های خارجی و داخلی بر نظام حاکم فزونی یافته ، به مضحکه بنام” انتخابات” متوسل شده و برای تداوم و بقائ نظام حاکم مشروعیت دست و پا کرده است. حال سوال اینجاست که چگونه چنین روشی نتایج مثبتی برای رژیم داشته و چرا هنوز بخشی ازتوده های نا امید فریب این مشروعیت سازی را خورده و می خورند؟
چنانچه نگاهی به سیستم های دمکراتیک غربی بیاندازیم ، خواهیم دید که نتیجه وجود بیشتر ازیک قرن انتخابات آزاد و اتکاء به رأی اکثریت در ظهور پدیده های سیاسی همچون ترامپ و احزاب راست گرای افراطی در اکثریت کشورهای عضو اتحادیه اروپا خود را نمایان کرده است. این تحولات سیاسی تنها به واسطه وجود انتخابات روی نداده‌اند ، بلکه بحران و تحولات اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی و… در بروز آنها دخیل بوده اند . اما صندوق رأی همان جایی ست که اهرم و مستمسکی شده برای جریان های سیاسی فاسد و ضد مردمی که با متوسل شدن به آن تحت عنوان رأی مردم قدرت را در دست بگیرند.
دمکراسی های پارلمانتاریستی که خود از اصول بنیادین قانون مدنی جوامع مدرن غربی به شمار می روند ، دارای نواقص و مشکلات عدیده ای هستند که قدرت حاکمیت شان را به وسیله صندوق های رأی بدست می آورند. انتخاباتی که با فریب توده ها و دادن وعده های تو خالی و صرف هزینه های هنگفت که تأمین کننده آن سرمایه سالاران و کارتل های بزرگ تجاری اند ، نیروهای نزدیک به خود را در رأس هرم قدرت می نشانند تا جریان سرمایه بدون هیچ اخلالی به کار خود ادامه دهد . اتکاء به خواست مردم زمانی که امکان پس گرفتن رأی وجود نداشته باشد تنها خریدن زمان بیشتر برای سلطه بر توده هاست. در سیستم های شورایی و کمونی تصمیمات از پایین ترین رده ها به نمایندگان تفویض می شود و خود نمایندگان در صورت عملکرد نا درست بلافاصله عزل می شوند. انتخابات در دمکراسی های غربی عموما روشی برای خرید مشروعیت بوسیله کشاندن مردم پای صندوق های رأی است و گر نه هیچ انتخاباتی تغییراساسی در ساختارهای سیاسی و اقتصادی جوامع سرمایه داری ایجاد نکرده و نخواهد کرد..
داستان در نظام های خود کامه به مراتب بد تر است. اگر در جوامع غربی همه می توانند برای بدست آوردن قدرت در گیر کارزار انتخاباتی شوند . تنها صاحبان سرمایه و کسانی که حامیان مالی قدرتمند تری دارندامکان رقابت بیشتری پیدا می کنند. در نظام های خود کامه تنها مجربان درگاه حاکم امکان شرکت در رقابت را می یابند.
در ایران از پیش شورای نگهبان کاندیداها را غربال و تنها آنهایی امکان کاندیداتوری می یابند که بی خطر بودن آنها برای نظام حاکم تضمین شده باشد.نیروهای مستقل و مخالف بوسیله انواع ترفندها مبتنی بر قانون حذف می شوند.
در اساس انتخابات درایران ، چه انتخابات ریاست جمهوری و چه مجلس و انتخابات شهر و روستا حضور هیچ جریان سیاسی مخالف و مستقل تحمل نمی شود. نتیجه چنین رویکردی تغییرات حد اقلی در شرایط جامعه و دست به دست شدن قسمتی از قدرت سیاسی بین نیروهای خودی و وفا دار است..
درهر دوره ای در تاریخ عمرجمهوری اسلامی حاکمان با بحران مشروعیت روبرو بوده اند. در ابتدای انقلاب و پس از کشتارهای گسترده مخالفان ، حضور مردم پای صندوقهای رای ناآگاهانه همجون مهر تائیدی بر این جنایات و دادن مشروعیت به آن بود.,
پس از پایان جنگ و شروع دوره سازندگی ( در واقع ویرانگری) رفسنجانی ، رژیم احتیاج به ترمیم چهره خشن و شکست خورده خود در طول دوران جنگ داشت. انتخاب رفسنجانی که با شعار سازندگی وارد انتخابات شده بود توده های خسته از جنگ و ویرانی را فریب داده و پای صندوق های رأی کشاند. اوج این روند مشروعیت سازی را در انتخابات 92 می توان دید. رژیم که به سختی از بحران سال 88گذشته بود اکنون می بایست با رو کردن یک چهره معتدل و نزدیک به اصلاح طلبان هم مردم ایران را به پای صندوق های رأی بکشاند که از ترس رئیس جمهور شدن جلیلی به روحانی رأی دهند و هم چهره بنیاد گرا و غیر قابل اصلاح دوران احمدی نژاد را نزد جوامع غربی اصلاح کند. هر دوی این اهداف متحقق شد.
در نهایت آنچه قابل ذکر است مخالفت جدی با شرکت در هر شکلی از انتخابات های فرمایشی تحت حاکمیت سیاه جمهوری اسلامی است. تا زمانی که کاندیداها از فیلتر ی غیر از فیلتر نظر توده ها نگذرند ، انتخابات صرفا نمایش مردم فریب است که همچون سوپاپ اطمینان رژیم عمل کرده ،انرژی های انباشت شده توده ها را تخلیه کرده و باعث قدرتمند تر شدن رژیم می شود..
لذا باید به کلیت و موجودیت رژیم اسلامی نه گفت و باید اعلام نمود که به طور واقعی انتخاب مردم سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی است. .
هاشم کریمی 4 آپریل 2017