کشتار فجیع کارگران در مسلخ سرمایه
برپایه گزارشات منتشره درسطح سایت ها دراواخرشب شنبه ۴ آذر( ۲۴ نوامبر۲۰۱۲)، درکارخانۀ “تزرین” در منطقۀ “آشولیا” واقع درحومۀ “داکا” پایتخت بنگلادش آتش سوزی عظیمی رخ می¬دهد که درنتیجۀ آن ۱۲۲ کارگر جان خود را ازدست می¬دهند. آتش سوزی اخیرتکراربهره کشی از گرده کارگران است به مانند آتش سوزی شهرکراچی پاکستان درسپتامبر ۲۰۱۲ که دریک کارخانه ی پوشاک با همین مشخصات اتفاق افتاد و مرگ دلخراش بیش از ۳۰۰ نفر را که تعدادی از آنان کودکان کار بودند، با خود بدنبال داشت، در آنجا نیز ساختمان چهار طبقه فاقد امکانات اولیه برای مهار حریق بود. آن فاجعه وخاکسترهایش هنوزفروکش نکرده بود که آتش سوزی دیگری درروزچهارشنبه ۱۲سپتامبردریک کارخانه کفش درشهرلاهور رخ داد که جان بیش از۲۵ کارگررا گرفت. هنوزکه هنوز است مقصرین آن آتش سوزی تا به امروزمشخص نشده اند و یا تکرار انفجار کارخانه غدیر یزد است که درآن هیجده کارگر این کارخانه زنده زنده سوختند ومجروحین بیشماری بدنبال داشت. سوختن و انفجارکارخانه ها و از دست رفتن کارگران به صدراخباررسانه ها بدل شده است ولی چپاول سرمایه داری بدان توجه¬ای نداشته و ندارد. “کارخانه تزرین بنگلادش” تولید کنندۀ پوشاک، یکی از ۴۰۰۰ کارخانۀ پوشاک و نساجی دربنگلادش است که برای شرکت¬های معروف لباس درجهان نظیرتسکو، والمارت، Penny JC, H&M, مارکس اسپنسر، کُهل و کارفوریعنی برای کنسرن های بزرگ مد ، انواع لباس تولید می¬کنند. بخشی ازحوادث محیط کاردرایران نیزناشی از همین¬گونه آتش¬سوزی¬هاست. که باید به قول شاعر بحق گفت: ” اول بنا نبود بسوزند [کارگران] – آتش بجان [سرمایه] فتد، کاین بنا نهاد”!
صدورسرمایه به کشورهای جهان سوم جهت کسب سود هرچه بیشتر به سبب وجود مواد اولیه و نیروی کار ارزان و همچنین عدم وجود قوانین حمایت از کارگران، سیاست پرسودی است که اکثر کنسرن¬ها ی چندملیتی را با آز و ولع سیری ناپذیری به این سوسوق داده است. این شرکت¬ها به این موهبت بدست آمده به قیمت استثمار وحشیانۀ کارگران اکتفا نکرده و برای بدست آوردن بازهم ارزانترکالا، عملاً با جان کارگران بازی می¬کنند. فقدان هرگونه وسائل ایمنی درمحیط کار، حتی نداشتن راه خروج اضطراری ونقص درسیستم برق-رسانی که نداشتن آنها هزینۀ تولید را به مقدارقابل ملاحظه¬ای پایین می¬آورد، ازعوامل عمدۀ مرگ فجیع این ۱۲۲ انسان است، رؤسای این کارخانه به صراحت گفته اند: ” آنها تحت فشارقراردارند که هرچه بيشتر لباس با هزينه هرچه کمتر توليد کنند”. یعنی ايمنی کارگران اولويت صاحبان سرمايه نيست.
۱۲۲کارگربه این سادگی وبا این ارزانی درآتش سود و طمع سرمایه جزغاله می¬شوند و خانواده¬هایشان با بی¬سرپرستی محکوم به فقر و تیره¬روزی بازهم بیشترمی¬شوند، تا عده¬ای سرمایه¬دارپروارترشده وبازهم به غارت و استثمار و کشتار بیشتر کارگران ادامه دهند. این جنایتی آشکارعلیه بشریت ازسوی این سیستم ضد انسانی است و مرگ تکان¬دهنده و دل¬خراش این کارگران بار دیگر ضرورت براندازی و نابودی ریشه¬ای این نظام بربرمنشانه و ضد کارگری را نشان داد. برعلیه چنین وضعیتی و برای نابودی چنین سیستم بی رحم و کارگر کشی است که در سراسر کره زمین که کارگران زیر سر نیزه نیروهای سرکوبگر صاحبان ابزار تولید به راحتی قادر به نفس کشیدن نیستند، مبارزات طبقه کارگر و توده¬های زحمتکش شعله می کشد. فریاد بلند کارگران سراسر جهان علیه این نوع جنایات، تلاش پیگیر برای تشکل، همبستگی و گسترش جبهۀ کار علیه سرمایه، تنها راه رسیدن طبقۀ کارگر به جهانی بدون ظلم، غارت، استثمار، جنگ و آدم¬کشی است.
ننگ ونفرت براین سیستم خانمانسوزباد!
نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران – خارج کشور
سه¬شنبه 7 آذر ۱۳۹۱ برابر با ۲7 نوامبر ۲۰۱۲
nhkommittehamahangi@gmail.com
http://nahadha.blogspot.com/
boltanxaberi@gmail.com
http://www.youtube.com/user/NahadhayHambastegy