به حمایت و تقویت جنبش اعتراضی در ایران بپا خیزیم!
تنها نیروی بیشماران، نیروی تغییر دهنده است!
چند روزی است که خیابانهای شهرهای ایران مملو از اعتراضات خشمگین توده های مردم بر علیه نظام ستمگری است که استبداد، فقر و گرانی، بی حرمتی، اعتیاد و فحشاء، زندان و شکنجه و پرپر شدن بهترین عزیزان مردم را در طی چهار دهه حکومت ننگینش به آنها تحمیل نموده است . اکثریت این جامعه بهای بسیار سنگینی برای داشتن یک زندگی شرافتمندانه که حق هر شهروندی است پرداخته اند. تا به امروز رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی با هر عوامفریبی و علم کردن این جناح و آن جناح سعی نموده به عمر ننگین و نكبت بار خود ادامه دهد. حرکتهای اخیر و هماهنگ مردمی به كمك دستاوردهای فضای مجازی و تکنولوژی و سر دادن شعارهای رادیکال نه تنها نظام سرمایه داري اسلامی را به چالش کشیده بلکه کل دم و دستگاه حکومتی و نیروهای سرکوبگرش را هم غافلگیر نموده است.
ایران به علت بحرانهای اقتصادی و سیاسی و فساد و اختلاسهای درون حکومتی مدتها است آبستن حوادث است. بطور مسلم، این حرکتها یک شبه شکل نگرفته است. با نگاهی به اعتراضات و اعتصابات جنبشهای اجتماعی بخصوص جنبش کارگری در ایران حداقل در دو دهه گذشته، مي بينيم كه اين جنبش توانسته در ايجاد شرايط كنوني نقش مهمی ایفاء نماید. خشم توده های به ستوه آمده با سر دادن شعارهايي از جمله: مرگ بر دیکتاتور، مرگ بر خامنه ایی، جهانیان بدونید ایران چی شده دزد خونه شده، آخوندا حیا کنید مملکت را رها کنید، نان، کار، آزادی، جوانان بپا خیزید، میمیریم ذلت نمی پذیریم، زندانی سیاسی آزاد بايد گردد. جوهر این شعارهای برآمده از این حرکتهای خود جوش به این معنا است که مردم خواهان تغییر از پائین هستند و توهمی بر خلاف جنبش88 به بالائی ها ندارند.
یکی از مهمترین دستاوردهای این حرکتهای اعتراضی در این چند روزه با هر کم و کاستی و دل نگرانیهایی که با خود به همراه دارد این است که مردم توهمی به سیستم سرمایه داری جمهوری اسلامی ندارند و خواهان فرستادنش به زباله دانی تاریخ هستند.
این جنبشِ در میدان، نیازمند حمایت و سازماندهی است، از ویژگیهای این نوع جنبشهای اجتماعی این است که در پروسه تداومش از نظر سیاسی رشد یافته و برای سازمانیابي، خود ابزارهای مورد نيازش را خواهد یافت. از نقطه قوتهای این حرکتها این است که مردم بدرجه ای بهم اعتماد نموده و به نیروی توده ای خود ایمان آورده اند. در روند ادامه این اعتراضات خیابانی با استفاده از تجارب گرانبهای مبارزاتی دوره های گذشته، بویژه انقلاب 57 بسرعت کمیته ها و شوراهای محلی برای کنترل بر امورات روزمره مردم شکل خواهد گرفت. این جای بس امید است! جوانانی که به دلیل وقوع انقلاب 57 نسل ما را سرزنش می کردند، امروز خود آنها اكثراً صف این اعتراضات را تشکیل میدهند و در پی آنند سکان را بدست بگیرند.
مجموعه این حرکتها نیاز به تقویت و حمایت دارد. این تازه شروع کار است، نتیجه هزاران صفحه، تحلیل و تئوری را مردم در حرکتهای اعتراضی و خشم خود به خیابانها آورده اند و به مرحله عمل گذاشته اند. و با اشتراکات موجودشان در اتحاد عملی صادقانه و بدور از وابستگی به هر جریان در کنار هم برای پیشبرد یک مبارزه به این معنا که معیشت و رفاه من در گرو معیشت و رفاه دیگری است به میدان آمده اند. و تمام خطرات موجود از طرف رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی را به جان خریده اند.
تداوم این مبارزه رهبران خود را پديدار خواهد نمود و سازمان سراسری خود را خواهد یافت. تمام اینها نیاز به استمرار آن دارد و متحد شدن هر چه بیشتر توده های مردم در سطح میلیونی را مي طلبد. اما آنچه به ما بر مي گردد، حمایت قاطع از جنبش مردم و انعکاس خواسته ها و مطالبات آن در سطح جهانی است.
ما نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران – خارج کشور ضمن حمایت و همبستگی خود از این مبارزات خود را جزئی از این حرکت میدانیم. ضمن تداوم این حرکتها و پیگیری آن از خبررسانی و انعکاس آن در سطح جهانی تا اعتراضات وسیع به اشکال آکسیونی بر علیه نظام پوسیده جمهوری اسلامی از پای نخواهیم نشست.
زنده باد نیروی اتحاد و همبستگی توده ایی
مرگ بر نظام جنایتکار جمهوری اسلامی
دوشنبه یازدهم دیماه 1396 – 1 ژانویه 2018
نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران – خارج کشور
http://nahadha.blogspot.com