به مناسبت هشت مارس روز جهانی زن
نسرین محمودی آذر
هشت مارس روز جهانی زن برای فعالین جنبش آزادی زن در ایران فرصتی است تا یکبار دیگر همراه با میلیونها نفر از مبارزان راه رهایی زن در سرتاسر جهان اعتراض خود را نسبت به مقام و موقعیت فرودست زنان، علیه تبعیض و نابرابری زن ومرد و علیه بانیان آپارتاید جنسی فریاد بزنند. در این روز زنان و مردان آزادیخواه با خواسته ها و مطالبات برابری طلبانه ی خود مدافعان تبعیض جنسیتی و سیستم ضد زن حاکم و مناسبات زن ستیز مردسالار را به مصاف می طلبند.
در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی که قوانین ارتجاعی اسلام بر مناسبات فرهنگی و اجتماعی این جامعه هفتاد و پنج میلیون نفری حکومت میکند، فرهنگ منحط و ارتجاعی مردسالار و زن ستیز و سیاست جداسازی و تفکیک جنسیتی در سی و سه سال گذشته با استفاده از اهرم زور و سرکوب و به ضرب زندان و شکنجه و شلاق و سنگسار به بخش عظمیمی از جمعیت آن جامعه تحمیل شده است. کنترل شدید و فاشیستی حاکمیت مرد سالار بر همه ابعاد زندگی اجتماعی و خصوصی مردم و بویژه زنان اعمال شده است. تن فروشی تحت عنوان ازدواج موقت و صیغه، شرعی و قانونی شده و به محل و منبع در آمد سرشار خیل آخوندهای مفت خور و انگل تبدیل شده است. دامنه ی سیاست نفرت انگیز تفکیک جنسیتی به جداسازی ادبیات و مواد درسی دانش آموزان نیز کشیده شده است. از یکی دو سال قبل قرار شده از این پس تدوین و تهیه مواد آموزشی نه بر اساس نیازهای طبیعی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جامعه و دانش آموزان، بلکه بر اساس جنسیت دانش آموزان صورت بگیرد. لابد دانش آموزان پسر برای اداره و مدیریت جامعه و بازتولید شرایط مطلوب جهت تداوم ستم و استثمار و بهره کشی از زنان و دانش آموزان دختر برای رفت و روب و خانه داری و بچه داری و پخت و پز و خدمت به آسایش و راحتی مردان و ماندن در محیط امن و امان اندرونی باید تربیت و آموزش داده شوند.
از بدو حیات جمهوری اسلامی و در تمامی این سالها حاکمیت تلاش کرده است با تشدید جو خفقان و سرکوب و ادامه ی تبعیض و نابرابری و ستم بر زنان در محیط کار و زندگی آنان را از صحنه ی حیات سیاسی، اجتماعی، ورزشی و فرهنگی جامعه حذف کرده و به کنج خانه ها بازگرداند. فعالیت زنان در عرصه ی مدیریت جامعه، در زمینه ی اشتغال و در ورزشگاهها بشدت محدود شده است. حفظ و حراست رژیم اسلامی سرمایه از حجاب تحمیلی به عنوان سمبل و پرچم آپارتاید جنسی تحت عنوان برخورد با بد حجابی و مفاسد اجتماعی از سوی حافظان توحش و بربریت جمهوری اسلامی سرمایه در اماکن عمومی و کوچه و خیابان با تحقیر و توهین و دستگیری و ضرب و شتم زنان همراه بوه است. ستم مضاعف و محرومیت و تبعیض و نابرابری و عدم بهره مندی از رفاه و آسایش و خوشبختی در محیط جامعه و خانواده و نبود فرصتهای شغلی برابر با مردان زمینه ساز افزایش آمار خودسوزی و خودکشی در میان زنان بوده است و میلیونها زن در اقصی نقاط ایران را از سر ناچاری به تن فروشی و اعتیاد سوق داده است. در قرن بیست و یک در زیر سایه نکبت جمهوری اسلامی فرهنگ و مناسبات مردسالار و زن ستیز نه تنها از این جامعه رخت بر نبسته بلکه روزانه شاهد رشد قتلهای ناموسی و اسید پاشی به صورت زنان از جانب مردان ناموسی پرست هستیم که محصول و نتیجه طبیعی تداوم و استمرار مناسبات فرهنگی و اجتماعی متکی بر قوانین ارتجاعی اسلام هستند.
اما با تمام این اوصاف اقدامات جمهوری اسلامی بدلیل تناقض با سرشت فطری انسانها و بدلیل تضاد آن با سوخت و ساز طبیعی جامعه با گذشت بیش از سه دهه از طول عمر ننگین حاکمیت ارتجاعی سرمایه و سلطه قوانین مذهبی بر جامعه، قادر نشده اند جامعه را به قهقرا برگردانند و نتوانسته اند زنان را به تمکین و سکوت در مقابل این بیعدالتیها وادار کنند. جنبش رهایی و آزادی زنان در تمامی این سالها نه تنها فروکش نکرده است بلکه روز بروز بر توان و قدرت آن افزوده شده است.
هم اکنون جنبش رهایی زن در ایران از قویترین جنبشهای اجتماعی است. جنبشی که میتواند از ارکان اصلی انقلاب آتی در این جامعه ی اسلامزده باشد. این جنبش، جنبشی سکولار و ماکزیمالیست با خواستها و مطالباتی روشن است، خواسته هایی نظیر کوتاه کردن کامل دست مذهب از زندگی زنان و آحاد جامعه و جدایی دین از دولت و آموزش و پرورش، لغو حجاب اجباری بزرگسالان و ممنوعیت حجاب کودکان، برابری کامل زنان و مردان در عرصه های اجتماعی، اقتصادی و خانوادگی، ممنوعیت خشونت علیه زنان، آزادی بی قید و شرط بیان و آزادی اجتماعات و ایجاد تشکلهای صنفی، اجتماعی و سیاسی، بیمه بیکاری مکفی برای عموم افراد بالای 16 سال مستقل از وضعیت خانوادگی و تاهل از مهمترین مطالبات این جنبش است. زنان و مردان آزادیخواه و برابری طلب امسال نیز به مانند سالهای گذشته باید با خواستهای ماکزیمال خود به میدان بیایند و بار دیگر پرچم برابری کامل زن و مرد و مرگ بر آپارتاید جنسی را بر فراز این جامعه بحران زده برافرازند.
اولین بار در نشریه اکتبر شماره 85 ( 15 اسفند 1390 – 5 مارس 2012) منتشر شده بود