روند رادیکال شدن خواست ها و اعتراضات در فضای سیاسی در ایران، جدید است.

روند رادیکال شدن خواست ها و اعتراضات در فضای سیاسی در ایران، جدید است.

در میتینگ و تجمعات  اعتراضی معلمان در ١٩ اسفند ١٣٩٥ خواستهای “بودجه عادلانه، آموزش رایگان”، تحصیل رایگان حق بچه های ماست”، معلم بپاخیز برای رفع ستم”، “نه به تبعیض”، “خط فقر سه میلیون حقوق ما یک و نیم میلیون”، “پولی کردن آموزش را متوقف کنید”، “فقر و تبعیض دیگر بس است”، “یک درصد تامین ٩٩ درصد گرسنه”، در دست معلمان بود. این خواستها اگر چه برای اولین بار نیست مطرح میشوند،اما در شرایط سیاسی ــ اعتراضی کنونی جایگاه خاص و نوینی در ادامه رادیکال شدن اعتراضات را پیدا کرده اند.

روند رادیکال شدن مطالبات و اعتراضات در فضای سیاسی در ایران، جدید است. اعتراضات “صنفی” هستند. معلمان برای حقوق بیشتر و علیه فقر و معیشت زیر خط فقر دست به تحمع و برگزاری میتینگ اعتراضی مقابل مجلس اسلامی ، زده اند. اعتراضات صنفی اما در محدوده مطالبات صنفی اسیر نشده اند، خواستها و بنرهای بزرگی که هر عابر و بیننده میتینگ و خبرنگار را بخود جلب میکند، تصویر اعتراضاتی هستند که علیه شکاف طبقاتی و علیه شرایط سخت و ناامنی معیشتی بر افراشته شده اند. صداها و سخنرانی ها هم در این راستا هستند. مردم در سطح میلیونی از کارگر و معلم و پرستار و دانشجو بشرایط اقتصادی و اجتماعی کنونی ناراضی هستند.

اعتراض بزندگی زیر خط فقر پدیده اجتماعی وسیع و پردامنه ای شده است. همه جا در میتینگ و تجمعات و اعتصابات مطالبات رادیکالتر و مقاومت و تداوم اعتراض و اعتصاب، بیشتر شده است.

شرایط کنونی تحت تاثیر رادیکال شدن اعتراضات خواستهایی را در جامعه مطرح کرده است که به مانیفست و مطالبات همه گیر و میلیونی کارکنان جامعه تبدیل شده اند. شعار”بودجه عادلانه، آموزش رایگان”، تحصیل رایگان حق بچه های ماست” خواست میلیونی مردم در ایران است. این خواست یکی از امیال و آرزوهای  عمیقا طبقاتی مردم کارکن در جامعه  است. هزینه تحصیل کودکان و جوانان یکی از مسائل مهم طبقاتی است.   تامین هزینه تحصیل کودکان و جوانان در خانواده های کارگری و مزدبگیران، کار شاق و سختی شده است.  اعتراضات کنونی اقدامی است در راستای انعکاس میلیونی مصائب اجتماعی و گامهایی بس قوی و محکم هستند برای ارتقا و شکل دادن بمبارزه ای طبقاتی علیه وضع سرمایه داری و استثمار وحشی آنها و علیه هیئت حاکم و در قدرت.

مردم در ایران به وضع موجود ناراضی هستند. حقوق های تجومی، اختلاس و دزدی و چپاول   با بیکاری میلیونی و دستمزد های ٤برابر زیر خط فقر با شعارهای  “فقر و تبعیض دیگر بس است”، “یک درصد تامین ٩٩ درصد گرسنه”، بمصاف کشیده شده اند.  مردم ناراضی عملا میگویند اینها را نمیپدیریم و سکوت نکرده اند و سرنوشتشات را به قضا و قدر نمیخواهند بسپارند.

کارکنان میلیونی جامعه با در دست گرفتن شعارهای  “بودجه عادلانه، آموزش رایگان”، تحصیل رایگان حق بچه های ماست”، معلم بپاخیز برای رفع ستم”، “نه به تبعیض”، “خط فقر سه میلیون حقوق ما یک و نیم میلیون”، “پولی کردن آموزش را متوقف کنید”، “فقر و تبعیض دیگر بس است”، “یک درصد تامین ٩٩ درصد گرسنه” عملا علیه شکاف طبقاتی صف بندی کرده اند. همچنانکه اشاره شد روند کنونی تاره است، جامعه از موضع تدافعی و سپردن سرنوشت خود به انتظار و سکون  وارد فاز عبور جدی شده است،  و یا بعبارتی در مسیر تغییر ریل برای ایجاد صف بندی های جدیدی است که تصمیم های تعرضی تر و کوبنده ای را در دستور بگذارد.

چشم اندازه قیام خیابانی، انقلاب برای معیشت و یک دنیای بهتر، انقلاب برای پاک سازی هیئت حاکمه خود نیر روندهای قابل بررسی هستند، خارج از این احتمالات  شرایط نوین جدید خود پیش درآمد تحمیل خواستهایی صنفی ــ سیاسی است که در چند سال گذشته کارگران، کارمندان و، پرستاران  و معلمان برای آنها مبارزه کرده اند. دولت و کارفرما در موارد زیادی تحت فشار اعتراضات موجود عقب نشینی کرده و یا عاقبت اندیشی کرده اند. اخیرا بدلیل برگزاری بالماسکه انتخابات ریاست جمهوری طی چند نامه و دستورالعمل داخلی  به کارفرماها و ارگانهای دولتی ابلاغ شده که حقوق ها را بموقع پرداخت کنند. پرداخت نکردن حقوق ها از سه تا بیش از یکسال روتینی عملکرد دولت و کارفرما در برخورد بکارگران و کارمندان است. بعبارتی دیگر مبارزه برای پرداخت حقوق های پرداخت نشده عرصه ای دائمی از مبارزات کارگرن و کارمندان در چند سال گذشته بوده است که در موارد زیادی بدللیل تداوم اعتراضات پرداخت حقوق های معوقه به دولت و کارفرماها تحمیل شده است.

حضور خانواده های کارگران، شکل دادن بمجمع عمومی در محل کارخانه،  کارگاه، مدارس و شرکت ها بعنوان ارگان قدرت کارگران و معلمان، تلاش برای  بکارگیری میدیای اجتماعی بشکل گسترده  فااکتورهای مهمی هستند که به  تحکیم و گسترش اعتراضات در ابعاد سراسری کمک میکنند.

دستاورد قابل اتکا جنبش کارگری دسترسی به سخنگویان و فعالینی است که علنی هستند، مورد اعتماد مردم و کارگران هستند، نام و موقعیت آنها برای مردم و جامعه شناخته شده است، بسط و گسترش این دستاورد کماکان برای تحکیم رابطه جامعه با کارگران و کارکنان میلیونی اهمیت بالایی دارد.

نسان نودینیان

٢٨ اسفند ١٣٩٥

١٨ مارس ٢٠١٧