در حاشیه اخبار کارگری نا امنی محیط کار در ده سال گذشته!

در حاشیه اخبار کارگری

نا امنی محیط کار در ده سال گذشته! بین سالهای ١٣٨٣ تا سال ١٣٩٣، بیش از ١٢ هزار نفر در حوادث کار جان خود را ازدست داده اند.
نسان نودینیان
دوم مهر ماه ٩٤ سایت مهر سند «تشریح جزئیات قوانین کار و کارگاه/ پیشگیری از حوادث کار ناشی از کار» را منتشر کرد. بر اساس آمارهای ارائه شده در این مقاله بین سالهای ١٣٨٣ تا سال ١٣٩٣، بیش از ١٢ هزار نفر در حوادث کار جان خود را ازدست داده اند.
در مورد مرگ های ناشی از حوادث کار آمار های مختلفی وجود دارد. سال ١٣٩٣ پزشکی قانونی آمار حوادث کار را ١٨٩١ نفر، وزارت کار ١١٥٠ نفر و سازمان تامین اجتماعی آن را ١٢٠ نفر اعلام کرده اند. دلیل متفاوت بودن آمارها واقعی است. تامین اجتماعی مرگ و مصدوم شدن کارگرانی را اعلام میکند که تحت پوشش تامین اجتماعی هستند. این خود نیز اسفبار بودن فاصله کارگران تحت پوشش و بدون تامین اجتماعی را به نمایش میگذارد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم آمار مرگ های ناشی از حوادث کار در نه ماهه سال ١٣٩٣ به ١٥٠٦ نفر رسیده است که از این میان کارگران ساختمانی رکورددار هستند؛ تنها در٩ ماه نخست سال ١٣٩٣، تعداد قربانیان حوادث ناشی از کارهای ساختمانی به ٣٣٣ نفر رسید. به گزارش خبرگزاری مهر در سال ٩٣ یک هزار و ٩٩٤ نفر در حوادِث ناشی از کار جان خود را از دست دادند. این رقم در مقایسه با یکسال پیش از آن با یک هزار و ٧٩٤ قربانی بیشتر، افزایشی ١١ درصدی را نشان می دهد. بر پایه آمارها، مرگ های ناشی از حوادِث کار بیشتر در فصل تابستان رخ می دهد. سازمان پزشکی قانونی با هشدار در مورد افزایش تلفات کار و تاکید بر رعایت نکات ایمنی به ویژه در موارد کار در ارتفاع تاکید کرد که در ده سال گذشته یعنی بین سالهای ١٣٨٣ تا سال ١٣٩٣ حدود ١٢ هزار و ٤٣٦ نفر در حوادث کار جان خود را ازدست داده اند.
حوادث ناشی از نا امنی محیط کار قابل اجتناب هستند. در فابریک و کارخانه ها در صنایع فلز و نفت نصب دستگاه های مدرن باید با آموزش و نحوه استفاده و کار با آنها در سطح بالاترین استانداردها در کلاسهای آموزشی و مدرن، آموزش داده شوند.
محیط کار محیطی است که کارگر بخش اعظم زندگی اش را در آن میگذارند. نفس زندگی کردن که دیگر نباید برای کسی خطرات فوق برنامه داشته باشد. محیط کار باید جای امن و سالـم و تمیزی باشد.
دولت و کارفرماها موظفند این سطح از زندگی در محیط کار را تامین کنند.
معادن بخش بزرگی از نیروی کار را بخود اختصاص داده است. میزان مرگ و مصدومین در معادن در اثر ناامنی محیط کار آمار ارقامی بالا را بخود اختصاص میدهد، استادندار شدن محیط ایمنی، بهداشت، مدت و ساعات کار، وسائل حمل و نقل در معادن، امکانات ورود به عمق معادن، بالا بودن استانداردهای تنفسی و روشنایی، امکانات نجات فوری و کمک های اولیه بخش های ثابت از تامین و تضمین ایمنی محیط کار در معادن هستند.
دولت و کارفرماها باید برای تامین ایمنی محیط کار هزینه های بالایی را تحمل کنند، امری که از تن دادن به آنها خودداری میکنند.
ریاضت کشی اقتصادی، مقید کردن کارگران در محیط کار با قوانین و مقرارتی که برای سود آوری بیشتری را ایجاد کند، جلوگیری از اعتراض و اعتصاب و مبارزه کارگران در دولت روحانی از هر دوره ای بیشتر شده است.
در دولت روحانی دست کارفرماها برای دخالت در سرنوشت کارگران در عرصه بستن قرار دادهای کار، دستمزدها و اخراج و بیکارسازی ها بازتر شده.
فاکتور مهم برای پایین آوردن میزان حوادث کارو نا امنی محیط کار، حق اعتراض و دست کشیدن از کار در زمانی است که کارگر احساس کند استانداردهای ایمنی محیط کاررعایت نشده اند، و کارفرما باید موظف باشد به این اعتراض ترتبیب اثر دهد، امری که در محیطهای کار بخاطر سود کارفرما و به پشتوانه حمایت دولت و قوانین از کارفرما هیچ وقت رعایت نمی شود.
این تنها کارگران نیستند که در ایران قربانی حوادث کار می شوند، بلکه فرزندان آنها هم بخشی از این قربانیان هستند. در ایران تحت حاکمیت نظام جمهوری اسلامی کودکان کار بطور گسترده ای رو به افزایش هستند. در “قانون کار” ممنوعیت بکار گماردن افراد کمتر از ١٥سال اشاره شده است. کارگران در ایران در سه دهه گذشته خواهان ممنوعیت کودکان زیر ١٦ سال شده اند. نا امنی محیط کار برای کودکان در کارگاه های کوچک امری آشنا است. کودکان زیر ١٦ سال نباید برای تامین زندگی و معیشت خود و خانواده هایشان، در معرض ناامنی و استثمار قرار گیرند.
مرگ بیش از دوازده هزار کارگر، عملا بمعنی جنگ نظام اسلامی و کارفرماها، علیه بخش مشخصی از جامعه است. علیه طبقه کارگر. طبقه کارگر در ایران نباید چنین موقعیت نا امن و پر خطری را قبول کند. باید با گسترش اعتراضاتمان کارفرما ها و دولتشان را وادارکنیم تا بالاترین استانداردهای بین الــملــلــی از نظر امنیت را درمحیطهای کار برقرار کنند.

سیاست ریاضت کشی اقتصادی دولت روحانی و تباهی زندگی ١١٥ هزار بازنشسته!
نسان نودینیان

درآمد ١١٥ هزار بازنشسته در استان مازندران زیر خط فقر است. در شرایطی که خط فقر زیر٤ میلیون تومان است؛ ١١٥ هزار بازنشسته استان مازندران بصورت متوسط ٩٠٠ هزار تومان در ماه دریافت می‌کنند. در استان مازندران کارخانه‌هایی همچون نساجی مازندران، خزرخز تنکابن، نساجی چوخا، چیت‌سازی بهشهر، حریرقائم‌شهر، جین مد آمل، و بسیاری از دیگر واحد‌های تولیدی تعطیل و هزاران نفر از کارگران زن و مرد به جمعیت سونامی بیکاری وارد شده اند.
توشه اقتصادی دولتهای تاکنونی در نظام جمهوری اسلامی و دولت روحانی برای کارگران ، معلمین، پرستاران و توده های میلیونی مزدبگیر جامعه در ایران بیکاری، فقر و خانه نشینی، است.
دوبرابر شدن نرخ بیکاری زنان، افزایش چهل درصدی زنان تحصیلکرده، محرومیت نزدیک به پنچ میلیون کودک از تحصیل، تشدید سیاست ریاضت کشی اقتصادی…. در دولت روحانی، حمله به بحش عظیم و میلیونی مردم است.
نگه داشتن زندگی زنان و مردان بازنشسته سه برابر زیر خط فقر جنایت اقتصادی، است. با تحمیل زندگی سه برابر زیر خط فقر مرگ های زود رس بیشتر میشود. عدم دسترسی به امکانات کافی دارویی و پزشکی، تفریح و بالابردن توانایی های فکری، تمدید انرژی و ترمیم قدرت عضلانی در اثر کهولت جسمی، با حقوق متوسط ٩٠٠ هزار تومان در ماه، چیری جز تباهی و نابودی زندگی روزانه بازشستگان نیست.
رهایی از شر فقر و دولت های حامی ریاضت کشی اقتصادی و بازگرداندن حرمت و کرامت انسانها تنها با سرنگونی رژیم استبدادی جمهوری اسلامی عملی است.

٦مهر ١٣٩٤(٢٨سپتامبر ٢٠١٥)