در حاشیه اخبار کارگری
نسان نودینیان
شرایط مناسب برای اعتراض عاجل!
اعتراض و تلاش برای افزایش دستمزدها تعطیل ناپذیر شده است. نیروی هشدار دهنده در میان فعالین كارگری خاموش نشده است. مشعل این اعتراض را میخواهند روشن نگه دارند. فشار مالی و زندگی و معیشت و دفاع از كرامت انسانی، زمینه های مادی ـ اجتماعی برافراشتن مشعل اعتراض و مبارزه برای افزایش دستمزدها، است. گرانی سرسام آور به پدیده ای عادی تبدیل شده است. از درون جامعه در سطح میلیونی گرانی به مشكل اصلی تبدیل شده است. سوال و حیرت و شگفت زدگی در میان مردم موج میزند! ادامه زندگی با این درآمدهای ناچیز با گرانی سرسام آور، یك معجزه و معما است!. فشار سنگین گرانی بر وضعیت اجتماعی و حیات و ممات طبقه كارگر سنگینی میكند. كار دو شیفته و چند شیفته هم كارساز نیست. این یك واقعیت اجتماعی و امروزی و فوری است. اعتراضات كارگران هم اساسا حول جلوگیری از اخراج و بیكارسازی و پرداختن نكردن حقوقهای چند ماه میچرخد. این عرصه، پیگیرانه ادامه دارد. هر روز در یك یا چند مركز كارگری و كارخانه صدای این اعتراضات بلند است. رو در روئی كارگران كماكان در دفاع از شغل و حقوق و مزایا پیگیرانه تر از گذشته ادامه دارد. نفس این اعتراضات مهمند و باید با قدرت هر چه بیشتر و تعرضی تر ادامه پیدا كند. شیوه اعتراضات موفقیت آمیز كارگران كارخانه ذوب فلز زاگرس در قروه باید به همه مراكز كار و كارخانه ها سرایت كند. با وجود اینها مساله اساسی و محوری و همه گیر و البته پردامنه تر در درون جنبش كارگری ـ افزایش دستمزدها ـ میباشد. شروع و پیگیری این عرصه بسیار مهم كه در تامین معیشت، و دفاع از كرامت و حرمت كارگران نقش مهم و تعیین كننده ای دارد، فی البداهه نیست. راه كار و گشودن دروازه های این اعتراض در دست كارگران امضا كننده طومار و مبتكرین این اعتراضات است. دولت و كارفرما و بیت رهبری و اطاق فكرها و بورژوازی در ایران از روزنامه مهر تا اقتصاد و ده ها به اصطلاح دانشمند و پرفسور هم میگویند كه افزایش بیست و پنچ درصدی دستمزدها كافی نیست. و این یعنی زیر ضرب فشار مالی و گرانی زندگی میلیون ها نفر. به معنی ٥برابر بودن زندگی زیر خط فقر. آمارهای همین ها نشان دهنده این است كه ده میلیون نفر و بیشتر، فاقد حداقل پوشش بیمه ای هستند. می توان تصور كرد كه اگر این قبیل افراد دچار یك بیماری سخت شوند، چه شرایط دشوار و اسفناكی برای تامین هزینه های درمان و دارو خواهد داشت. با این حداقل دستمزد تامین درمان و دارو و بهداشت و پزشك محال است. تا قبل از سال ١٣٩١(برنامه توسعه چهارم) پیش بینی میكردند كه سه درصد مردم با پرداخت هزینه های درمانی به زیر خط فقر سقوط میكنند. آمار سال ٩١ وزارت بهداشت حكایت از میزان هفت درصدی دارد که در معرض هزینه های کمرشکن درمانی هستند. و بر همین اساس طبق آمار اعلام شده چهارده درصد از مردم شهرها با پرداخت هزینه های کمرشکن درمانی به زیر خط فقر سقوط میکنند. و هر روز بر ابعاد فقر و فلاکت افزوده میشود. مبارزه برای افزایش دستمزدها امری همگانی و همه گیر است. اعتراض به پایین بودن دستمزدها بشكل توده ای و سازمانیافته از سابقه و پیشینه سه سال برخوردار است. طومار سی هزار امضا، تظاهرات و حضور مبتكران و نمایندگان امضا كنندگان طومار در مقابل مجلس شورای اسلامی و مذاكره با مسئولین مربوطه، خشت های پایه ریزی شده ای با زمینه های اعتراض متشكل را فراهم كرده اند. سوالهای اساسی و مهمی اینجا و آنجا توسط فعالین كارگری مطرح است “كارگران همچنان چشم انتظار طومار اعتراضی سی هزار نفری، هستند”. این یك سوال واقعی است. اما، چه باید كردن ها و افقی كه به این عرصه از اعتراض كارگری بپردازد، خود نیز صورت مساله ای جدی است. تجارب تاکنونی بر این واقعیت مسلم تاکید دارد که ادامه اعتراضات سازمانیافته و تعرضی به فاکتور حضور فعال در دو عرصه مهم گره زده شده است. یکم اقدامات مبتکرین و سخنگویان سی هزار امضا، فراخوان برگزاری جلسات مقدماتی در محلهای کار و متکی به مجمع عمومی. دوم؛ آمادگی سراسری به منظور فراخوان به اعتصاب و اعتراضات سراسری. قدرت اعتراض این جبهه تعرضی میتواند در زیر منگنه قرار دادن دولت و قوانین مصوب تعیین حداقل دستمزدها، موثر و فاکتور اصلی باشد. روحانی و دولت او زمانی و در شرایطی بزانو در خواهد آمد که فضای سیاسی جامعه و جنبش کارگری بجوش و خروش و در صحنه اجتماعی با اعتراضات سراسری و اعتصابات سراسری روبرو شده و عملا در فاز فلج شدن و ناتوان در اعمال سیاست سرکوب قرار گیرد. متاسفانه تاکنون فراخوان به اعتصاب و اعتراضات سراسری از جانب فعالین کارگری مورد توجه قرار نگرفته و آمادگی های لازم در این زمینه هم ایجاد نشده است. برخورد “خونسرد” و انتظار به منظور تغییرات تدریجی و بعبارت دیگر رویدادهای خودبخودی در اوضاع سیاسی کنونی از آن اندازه از پتانسیل موجود و روشهای اعتراضات تاکنونی عقب است. رشد رو بجلو اعتراضات کارگران برای افزایش دستمزدها و زیرو رو کردن قوانین مصوب ضد کارگری عملی و ممکن است.
فعالین کارگری و سازماندهندگان طومار سی هزار امضا به ادامه اعتراض و پیگیری این اعتراضات مهم قانع شده اند. ادامه این اعتراضات در گرو برگزاری همایش، سمینار تجمع و تلاش برای آماده کردن کارگران و جامعه و مردم برای اعتراضات سراسری و اعتصاب های سراسری است.
٧مرداد ١٣٩٢
٢٩ژوئیه ٢٠١٣