زلزله های اجتماعی در تهران در راه است
ناصر مرادی
تیتر این مطلب ادعای من نیست این جمله را محمدرضا یزدی فرمانده سپاه استان تهران اعلام کرده است.
فرمانده سپاه پاسداران استان تهران با تاکید بر اینکه “زلزله‌های اجتماعی” در تهران در حال رخ دادن است، خبر داد که این نهاد یعنی سپاه به زودی “گشت‌هایی ویژه” را برای “جلوگیری از سرقت” و مقابله با “اراذل و اوباش” راه‌اندازی خواهد کرد. محمدرضا یزدی روز یکشنبه ۱۹ آذر، در جلسه شورای شهر تهران اعلام کرد که سپاه استان تهران “آسیب های اجتماعی” را شناسایی و شمارش کرده است. یزدی با تاکید بر اینکه در تهران اعتیاد بیداد می کند ولی زلزله های اجتماعی دیگری در حال رخ دادن است و برای مقابله با آن باید چاره ای اندیشید. چاره او برای جلو گیری از خسارت این زلزله اجتماعی هم اضافه بر نیروهای پلیس و امنیتی و اطلاعات و ضد اطلاعات و گردانهای ضد شورش و گارد ویژه سرکوب در طول عمر سپاه و رژیم اسلامی در ایران “طرح گشت ویژه” سپاه در شهر تهران و گسترش آن در شهرهای مختلف ایران است. ظاهرا و بزعم جناب فرمانده سپاه، عنوان این گشت ویژه برای جلوگیری از سرقت و مقابله با اراذل و اوباش اجرا خواهد شد. این آشفتگی و ترس از شورش مردم ایران برای برچیدن رژیم و خیل مافیای حکومتی، فقط مختص به سپاه و نیروهای سرکوب نیست. عبدالرضا رحمانی فضلی، وزیر کشور، هم اعلام کرده در سال گذشته با رهبری جلسه‌ای برگزار کرده و این وقایع را گوشزد کرده و درباره آسیب های اجتماعی که دامنگیر مردم ایران است و اقداماتی که باید انجام بگیرد در دستور قرار داده است. در این جلسه خامنه ای اقرار کرده که جمهوری اسلامی در زمینه کاهش آسیب‌های اجتماعی و رفع آنها ۲۰ سال عقب است.
اما موضوع واقعی چیست و گشت ویژه چرا؟
از نظر هر انسان شرافتمندی که در ایران زندگی می کند، بغیر از مزدوران و عوامل و ایادی حکومتی و وابسته به حکومت و نیروهای سرکوبگر و نورچشمی و گله آخوند و حوزه های علمیه، از نظرهر کارگری که زیر فشار کار و مشقات ناشی از استثمار و عدم پرداخت حقوق کاری که انجام داده است، از نظر طبقه ای که یکسال حقوق نیروی کارش به تعویق افتاده و کارفرما و دولت حاضر به پرداخت آن نیستند، از نظر بیکارانی که از پرداخت بیمه بیکاری محروم هستند و برای تهیه مایحتاج روزانه محتاج، از نظر بازنشستگان اردوی کار ایران، از نظر زنان این کشور که از روز اول بقدرت رسیدن این جانیان تاریخ تحت حاکمیت آپارتاید جنسی زندگی می کنند و از نظر نسل جوانی که تحت فرهنگ قرون وسطایی و سلطه ارتجاع مذهبی روزگار را به سختی و زیر فشار ارتجاع مذهبی سپری می کنند، چنین اقدامی، چاره جویی برای امنیتی کردن بیشتر فضای جامعه، ایجاد فضای رعب وحشت بیشتر و مقابله با اعتراضاتی است که کمر به نابودی و سرنگونی رژیم بسته است. مردم در ایران از روز اول با این طرح و طرحهای گوناگون و مشابه روبرو بوده اند و عملکرد سپاه و کمیته های مختلف گشت و سرکوب را تجربه کرده اند. اما معادله ای که عوض شده روحیه تعرضی مردم در مقابل این اوباش و فریاد خشم فروخفته آنان در مقابل توحش افسارگسیخته سپاه و دولت و رژیم است. مردم دیگر جان به لبشان رسیده، بحران، فساد، اختلاس، دزدی، اجحاف، زورگویی، سرکوب، زندان، بی حقوقی، بیکاری، اعتیاد، فقر، حاشیه‌نشینی، ترک تحصیل، هزینه سنگین بهداشت و درمان و اخیرا گرانی نان که دیگر قابل تحمل نیست و قیام و شورش کارگران و مردم محروم در واقع زلزله های اجتمایی هستند که در حال رخ دادن است. این طرح و طرح های مشابه دقیقا با هدف آمادگی برای مقابله با این بحران و اعتراضهای خیابانی انجام می شود.
بنابراین اینها می خواهند با گذاشتن گشت در محلات عین کاری را که بوسیله نیروهای بسیج و کمیته های محلات در سال ۵۷ شروع کردند، در خيابان‌های شهرهای ايران پست‌های بازرسی داير می‌کردند و رهگذران و خودروهای عبوری را مورد بازرسی قرار می‌دادند، برای ایجاد ترس و رعب وحشت، دوباره به بقیه طرح های موجود اضافه کنند. اسمش را هم می گذارند جلوگیری از “سرقت” و مقابله با “اراذل و اوباش”!
حال بگذارید با نگاهی اجمالی به اعتراضات و تجمعاتی که چنین طرح ها و پروژه هایی را در دستور سپاه و رژیم گذاشته نشان بدهیم که چرا راس رژیم و فرماندهان سپاه و نیروی سرکوب را به این صرافت انداخته است؟ اگر از سابقه چندین ساله و مبارزات هر روزه طبقه کارگر و اردوی کار ایران و اعتراضات محرومان جامعه صرف نظر کنیم و فقط گوشه کوچکی از تجمعات اعتراضی و شعارهای تجمعات خیابانی هفته گذشته را یادآوری کنیم معلوم خواهد شد این سارقین و ارازل و اوباش بقول فرماندهان سپاه و راس رژیم کیانند.
طی هفته گذشته و بعد از برگزاری مراسمهای باشکوه از طرف دانشجویان دانشگاههای سراسر ایران که با تجمعات و بیانیه ها و شعارهای خود بار دیگر سنت مبارزاتی دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب در ده سال پیش را زنده کردند، ما شاهد تجمعات اعتراضی کارگران ایران در رشته های مختلف بودیم. از جمله این تحرکات کارگری؛ تجمعات اعتراضی کارگران مجتمع کشت و صنعت هفت تپه که شش روز متوالی بابت مطالبات معوقه خود مقابل ساختمان اداری این مجتمع تجمع کردند و خواستار مطالبات معوقه خود شدند و با سخنرانی و شعارهای خود اعلام کردند تا رسیدن به خواستهایشان متحد و منسجم ایستادگی خواهند کرد. کارگران کارخانه “لاوان تابلو” در اعتراض به پرداخت نشدن مطالبات مزدی خود، مقابل ساختمان استانداری کرمان تجمع کردند. کارگران برپایی این تجمعات را در ادامه اقدامات اعتراضی مشابه پیشین به حدودا ۹ماه معوقات مزدی و بی توجهی مدیریت این واحد صنعتی به عدم پرداخت معوقات مزدی اعلام کرده‌اند. همزمان، کارگران شرکت حمل و نقل بین‌المللی خلیج فارس در اعتراض به خصوصی‌سازی و پرداخت نشدن مطالبات مزدی خود، مقابل ساختمان شرکت بازرگانی دولتی ایران در میدان فاطمی تهران تجمع اعتراضی برپا کردند. ایضا کارگران و کارکنان بازنشسته صنعت فولاد کشور که برای چندمین بار از سراسر کشور به تهران آمده بودند، در همین هفته مقابل ساختمان مجلس اسلامی اجتماع کردند و خواستار لغو خودگردانی صندوق فولاد، مکلف کردن دولت به اجرای تعهدات و پرداخت مطالبات قانونی بازنشستگان مطابق آیین‌نامه معتبر فولاد، پرداخت به موقع حقوق و هزینه‌های درمانی بازنشستگان فولاد شدند. همزمان تجمع اعتراضی بازنشستگان کشوری برای چندمین بار از نقاط مختلف کشور مقابل مجلس اسلامی را شاهد بودیم که خواستار رسیدگی به وضعیت نابسامان بازنشستگان بودند. در این تجمعات که فرهنگیان بازنشسته هم حضور داشتند با شعارهای کوبنده، “ما همه همبسته ایم از وعده ها خسته ایم” و “عزا عزاست امروز روز عزاست امروز فساد و اختلاس زیر عباست امروز” در افشای مقامات و مسئولین فاسد دولت و مجلس اسلامی شعار می دادند.
اینها نمونه هایی از رشد اعتراضات کارگری و رویاروئی مستقیم کارگران ایران در مقابل دولت و کارفرمایان است. به این اعتراضات و تجمعات کارگری، لشکر میلیونی کارگران بیکار، خیل میلیونی حاشیه نشینی که امروز به دلیل نابسامانی و بحران و گرانی بویژه با گرانی مایحتاج عمومی و بطور خاص افزایش گرانی نان و کاهش سوبسید نان و گندم به نصف از طرف دولت روحانی در بودجه سال آینده اضافه کنیم تا معلوم شود ترس اصلی رژیم و خطر زلزله اجتماعی در تهران و شهرهای ایران از کجا سرچشمه می گیرد و چرا علاوه بر ارگانهای تاکنونی سرکوب طرح گشتهای ویژه را برای سران رژیم و فرماندهان سپاه در اولویت قرار داده است. موضوعی که برای طبقه کارگر و نیروی اردوی کار و مردم زحمتکش ایران حائز اهمیت است این است که به موازات طرح های رژیم برای مقابله با اعتراض، اعتصاب و شورش خیابانی، طبقه کارگر ایران و مردم آزادیخواه و برابری طلب طرح ها و پروژه های تشکل، اتحاد و همبستگی خود را برای تحقق خواستها و مطالباتشان و از این طریق هموار کردن راه درهم شکستن نیروی سرکوب و سرنگونی رژیم اسلامی را در دستور فعالیت و مبارزه قرار دهند.
***