در سالروز قتل عام زندانیان سیاسی
ناصر مرادی
۲۷ سال از قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ گذشت. ماههای مرداد و شهریور سال ۱۳۶۷ زندانهای سراسر ایران بویژه زندانهای گوهردشت و اوین تهران به قتلگاه زندانیان سیاسی تبدیل شد. رژیم اسلامی ایران در ادامه کشتار زندانیان سیاسی و مخالفان خود در طول عمر ننگینیش بویژه بعد از کشتار ۳۰ خرداد ۶۰ هولوکاست دیگری آفرید و هزاران زندانی سیاسی را که بیشتر آنها قبلا حکم حبس گرفته بودند به دستور خمینی و با مسئولیت مستقیم مصطفی پور محمدی نماینده وزارت اطلاعات و تحت فرمان میرحسین موسوی نخست وزیر وقت، حسینعلی نیری و مرتضی اشراقی که بعنوان کمیسیون مرگ از طرف خمینی منصوب شده بودند، توسط جلادان جمهوری اسلامی اعدام شدند.
اقدامات مخوف و جنایتکارانه رژیم اسلامی، بعد ازشکست در جنگ هشت ساله ایران و عراق و اعلام رسمی این شکست از طرف خمینی و نوشیدن زهر این عقب نشینی، با نقشه قبلی برای ایجاد رعب و وحشت در جامعه ایران، از روز ۷ مرداد ۶۷ آغاز می شود. در این روزها برای جلوگیری از درز هرگونه اطلاعات میان زندانیان و به بیرون از زندان، حصار های آهنینی به دور زندانها در سراسر ایران کشیده می شود. ساعات ملاقات را منحل و بستگان زندانیان را از حوالی زندانها پراکنده میکنند. به زندانیان دستور می دهند که در سلولهای خود بمانند و صحبت با نگهبانان و کارکنان زندان را ممنوع اعلام می کنند. تلفنها را قطع و تلویزیون بندها را جمع می کنند. از توزیع نامه ها و روزنامه به زندانیان جلوگیری می کنند. توزیع بسته های دارویی قطع می شود و رفتن به بهداری و هواخوری ممنوع اعلام می گردد. این جانیان در ظرف کمتر از چند هفته، نزدیک به پنج هزار تن از زندانیان سیاسی را قتل عام می کنند. تمام سوالات این محاکمه ها به روایت محاکمات اسلافشان و شرع انور این بود که آیا مسلمانی؟ آیا هر روزنماز می خوانی؟ آیا به محمد و روز رستاخیز ایمان داری؟ و بعد از اجرای این نمایش کثیف اسلامی، بلافاصله زندانیان را بعنوان مرتد و محارب با خدا محکوم و برای جوخه اعدام روانه قتلگاه می کنند.
بعد از آن جسد این جانباختگان را بدون اطلاع به خانواده و بستگانشان مخفیانه به گورستانهای بی نام و نشان و عمدتا به گورستان خاوران منتقل و بیشترشان را بطور دسته جمعی در این گورستان دفن می کردند. کشتار و قتل عام ۳۰ خرداد ۶۰ و کشتار و قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان سال ۶۷ از جنایت های بزرگ قرن حاضر است. يکى از فجايع مهم و تراژدى هاى مهم انسانى قرن بيست است. آدمهاى بسيار زيادى را، آزاديخواه ترين انسانها را بقتل رساندند تا به عمرننگین خود و رژیم هار جمهوری اسلامی بیفزایند. جمهوری اسلامی اساسا با سرکوب و کشتار ۳۰ خرداد سال ۶۰ مستقر شد و با همین روش از قتل عام تابستان ۶۷ برسر قدرت باقی ماند. جمهورى اسلامى که امروز حاکمیت میکند محصول يک جنايت بزرگ ضد بشرى است. اين جنایت و قتل و کشتار را ما ثبت کرده ایم، فراموش نمی کنیم، افشا می کنیم و به نسل امروز در ایران و جهان یادآوری می کنیم. طبقه کارگر ایران، زنان و جوانان نسل امروز باید در پرونده عاملین جنایت دهه ۶۰ از جمله قتل عام ۳۰ خرداد ۶۰ و قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۶۷ را به عنوان یکی از عرصه های مبارزه علیه حکومت اسلامی و شخصیت هایش از خمینی و خامنه ای و رفسنجانی تا موسوی و خاتمی و روحانی و تمام کسانی که چه در آن تاریخ و چه امروز در رهبری بوده و هستند بحساب بیاورند. پرونده همه آن کسانی که در راس قوه قضائیه و مجریه بوده اند، یا کسانی که در روند این قتل و جنایت نقش داشته اند اما امروز از حکومت رانده شده اند و در قاموس دشمنان طبقه کارگر، زحمتکشان و اردوی آزادیخواهی و برابری طلبی، اصلاح طلب و بی گناه معرفی می شوند مفتوح اعلام کرد. افشای آن جنایات و سیاستگذاران و عاملانش بخشی از مبارزه ما علیه رژیم اسلامی درایران است.
تابستان هر سال در اول سپتامبر، خانواده ها و عزیزان این جانباختگان با تجمع و گردهمایی خاطره قربانیان سال ۶۷ را با گلباران خاوران گرامی میدارند. در سایر نقاط دنیا هم به همین مناسبت، مراسم های گوناگونی برای بزرگداشت یاد اعدامیان سال ۶۷ برگزار می شود و عاملین و دست اندرکاران آن قتل و جنایات معرفی و افشا می شوند. امسال هم در آستانه بیست و هفتمین سالگرد کشتار جمعی زندانیان کمونیست و مبارزین آزادیخواه یاد و خاطره آنها را گرامی می داریم و اعلام می کنیم که دادخواهی مردم در یک محاکمه آزادانه براى رسيدگى به جرائم ضد بشرى عاملین و آمرین این جنایت در روزهایی نه چندان دور شروع خواهد شد. فرصت گریزی وجود نخواهد داشت.
۲۷ اوت ۲۰۱۵